Książka powstała na podstawie osobistych wspomnień wiceadmirała Lockwooda i relacji dowódców okrętów podwodnych. Opisuje szereg nieznanych dotąd epizodów z przebiegu wojny podwodnej na Pacyfiku podczas drugiej wojny światowej. Przybliża nam sylwetki największych asów sił podwodnych USA, w tym ulubieńca Lockwooda - Musha Mortona. Zasadniczą część książki stanowi jednak opis ściśle tajnej operacji Barney. Po raz pierwszy Amerykanie użyli w niej masowo nowy wynalazek - hydrolokator. To właśnie dzięki niemu grupa amerykańskich okrętów podwodnych może przedrzeć się przez zaminowaną Cieśninę Koreańską, aby przez dwa tygodnie siać na Morzu Japońskim śmierć i zniszczenie. Pod względem dramaturgii książka niczym nie ustępuje najlepszym powieściom Toma Clancego. Admirał Nimitz tak o niej pisze: Gwarantuję, że raz wziąwszy ją do ręki nie odłożycie jej dopóki nie doczytacie do końca. Charles A. Lockwood (1[zasłonięte]899-19) był dowódcą amerykańskich sił podwodnych na Pacyfiku od 1942 roku. Pod jego dowództwem amerykańskie okręty podwodne zatopiły 174 okręty wojenne i 877 statki przeciwnika, tracąc przy tym 52 jednostki. 

GDAŃSK 2003