Surowcem leczniczym są zarówno owoce, jak i kwiaty, suszone liście oraz kora odarta z młodych gałązek. Owoce derenia
zawierają duże ilości witamin: C (około 200mg/100g masy), P (która wzmacnia ściany naczyń krwionośnych, poprawia przypływ
krwi, obniża ciśnienie, działa przeciwalergicznie, przeciwgrzybiczo i przeciwnowotworowo) oraz A (poprawia wzrok,
kondycję skóry, włosów i paznokci), makro- i mikroelementy (głównie związki żelaza), flawonoidy (działające
przeciwzapalnie, przeciwutleniająco i moczopędnie), kwasy organiczne, antyoksydanty, biostymulatory, pektyny, garbniki,
cukry (około 10–13%) oraz inne cenne substancje mineralne.
Owoce derenia jadalnego są doskonałym surowcem do domowej produkcji nalewek i syropów, które w medycynie ludowej uważa
się za jedne z najskuteczniejszych leków przeciwgorączkowych. W dawnych czasach dereniówką leczono także podagrę i
niedokrwistość. Przeciw anemii, ale i złej przemianie materii zażywano duże ilości świeżych, przejrzałych owoców. Miało
to dobroczynnie wpłynąć na funkcjonowanie organizmu, przywracając zachwianą równowagę. Marmolada z derenia jadana przez
dłuższy czas w ilości 1–2 łyżek rozsmarowanych na chlebie uchodziła natomiast za doskonały środek na żołądek,
zapobiegający alergiom i poprawiający samopoczucie. Św. Hildegarda z Bingen (XII wiek) umieściła owoce derenia pośród
tych zalecanych do jedzenia i pisała, że oczyszczają i wzmacniają zdrowy, a także chory żołądek, służą zdrowiu człowieka.
Dziś wiadomo jednak, że przeciwskazaniem do spożywania przetworów z derenia jest choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy.
Z kolei z kwiatów derenia sporządzano w dawnych czasach nalewki, które miały działanie przeciwgorączkowe.