Debiutancki album bostońskiego kwintetu Della Mae zatytułowany "This World Oft Can Be" wychodzi dzięki wytwórni Rounder. Wyprodukowany przez Bryana Suttona i zmiksowany przez Paula Q. Kolderie (Radiohead, Hole, Dinosaur Jr.) album udowadnia, że podobnie jak Avett Brothers, Lumineers czy Punch Brothers, pięć utalentowanych kobiet z Della Mae podchodzi do amerykańskiej tradycji w sposób twórczy, sięgając do muzyki poprzednich stuleci przy jednoczesnej świadomości dzisiejszej wrażliwości.
Na płytę składa się dwanaście utworów, pośród nich "Empire', "Paper Prince", "Maybeline" i tytułowa ścieżka - pokaz pięciu różnych instrumentalnych światów, śpiewnych harmonii i subtelnie brzmiących na ich tle partii wokalnych. Pomimo że każda artystka z osobna zdobyła do tej pory wiele nagród i wyróżnień za twórczość solową, album pokazuje brzmienie grupy jako zespołu - kolektywne myślenie o efekcie końcowym zdecydowało o homogenicznym wyrazie wszystkich utworów.
"Tożsamość, którą stworzyłyśmy jako zespół, jest wynikiem naszych jednostkowych osobowości" - zauważa twórczyni zespołu, Kimber Ludiker. Pomysł zrodził się podczas letniego festiwalu, artystka szybko zebrała muzyków z całego kraju: Celia Woodsmith, wokalistka, wywodzi się ze stylistyki bluesowo-rockowej, gitarzystka Courtney Hartman studiowała na Berklee College of Music, basistka Shelby Means występowała z wieloma zespołami z Nashvile, a mandolinistka Jenni Lyn Gardner uczyła się do tej pory muzykowania w tradycji bluegrass. Członkinie Della Mae pochodzą z całych Stanów Zjednoczonych, a każda z nich wniosła do zespołu bogate doświadczenie płynące z poprzednich projektów muzycznych.
Della Mae nagrały "This World Oft Can Be" w Cash Cabin Studio, bazie nagraniowej Johnny'ego Casha w Hendersonville w Tennessee. By wchłonąć jeszcze bardziej atmosferę tego miejsca, Courtney Hartman zagrała na pochodzącej z 1933 r. gitarze Casha - Gibsonie L5 Round Hole ("Some Roads Lead On"), a Ludiker miała okazję wypożyczyć do utworu "Letter From Down The Road" skrzypce Johna Hartforda.
Poza amerykańskimi festiwalami i klubami, w których występuje, kwintet Della Mae został ostatnio włączony do listy rządowego programu eksportowych gwiazd USA. Wybrany przez ambasadorów i attache kulturalnych zespół wyjechał na trwającą 43 dni trasę koncertową po krajach Azji Centralnej - Pakistanie, Kazachstanie, Kirgistanie, Tadżykistanie, Turkmenistanie i Uzbekistanie, gdzie miał szansę nawiązać współpracę z tamtejszymi muzykami, wziąć udział w edukacyjnych programach dla dzieci, a także zagrać na koncertach zorganizowanych dla lokalnej publiczności.
"To było życiowe doświadczenie, zarówno dla całego zespołu, jak i dla każdej z nas z osobna" - powiedziała po zakończeniu trasy Ludiker. "Wielką zaletą tamtej tradycji muzycznej jest brak wyraźnych granic stawianych między gatunkami muzycznymi. Dobitnie doświadczyłyśmy tam, że jeśli muzyka grana jest z zaangażowaniem, publiczność zawsze reaguje pozytywnie. Uśmiecha się, klaszcze nawet jeśli język muzyczny jest jej słabo znany lub zupełnie różny od tego, co ją na co dzień otacza". Della Mae pokazało, że muzyka może z powodzeniem budować mosty i przekraczać sztucznie wytworzone granice niezależnie od tradycji czy gatunkowej afiliacji.