DEAD KENNEDYS "Bedtime for Democracy" CD

"Zespół DEAD KENNEDYS można śmiało określić jako ikonę punka. Jeden z najpopularniejszych i najważniejszych zespołów hardcore-punk w Ameryce i na świecie. Zespół powstał w 1978 w San Francisco, gdy East Bay Ray dał ogłoszenie do gazety. Odpowiedział na nie wokalista Jello Biafra, dołączył basista Klaus Floride, perkusista Ted i drugi gitarzysta znany jako 6025. W marcu 1980 roku Teda zastąpił D.H. Peligro.

Po okresie prób, DEAD KENNEDYS zagrali swój pierwszy koncert w Mabuhay Gardens w lipcu 1978 roku. "Fab Mab" była filipińską restauracją w North Beach, San Francisco, która przez ponad 10 lat służyła punkom za stałą miejscówkę.

Nietrwało długo, gdy DEAD KENNEDYS stali się popularni w San Francisco. Koncerty DK były połączeniem chaosu, teatru i performansu. Biafra był bardzo żywiołowym wokalistą, inscenizującym teksty swoich piosenenk. Ich muzykę określano jako skrzyżowanie SEX PISTOLS i VENTURES.

Wczesny sukces DEAD KENNEDYS pozwolił nagrać im pierwszy singiel "California über alles" w 1979 roku. Tytułowy kawałek to atak na prawicowego gubernatora Kaliforni, Jerry'ego Brown'a. Singiel został wydany przez wytwórnię Alternative Tentacles Records, założoną przez East Bay Ray. Kolejny singiel zespołu to "Holiday in Cambodia" z 1980 roku - świetne teksty i czadowa muzyka. Kolejne dwa wydawnictwa to "Kill the poor" z 1980 i "Too Drunk to fuck" z 1981 roku.

W 1980 roku przyszedł również czas na ich debiutancki LP "Fresh fruit for rotting vegetables". Niezwykłe poczucie humoru, satyra i sarkazm na elementy przemocy, konserwatyzm i styl życia amerykańskiego społeczeństwa oraz takie ponadczasowe kawałki jak "Let's lynch the landlord", "I kill children" czy "Chemical warfare".

Trzeba też wspomnieć, że w 1979 roku w wyborach na burmistrza San Francisco wystartował Jello Biafra. Prowokacja się udała - Biafra zajął czwarte miejsce!

Zespół grał koncerty po całych Stanach i Kanadzie, a pod koniec 1980 roku ruszyli na trasę po Wielkiej Brytanii, następnie koncertując w Północnej Ameryce, Europie i Australii.

W 1981 roku wychodzi 12" "In god we trust, inc." - osiem pełnych szybkości i mocy kawałków, m.in. "Nazi punks fuck off" - utwór przeciwko przemocy i głupocie. W 1982 roku pojawia się prawdopodobnie najlepszy album DEAD KENNEDYS "Plastic surgery disasters" - kolejna porcja ironiczno-satyrycznych tekstów, więcej hardcore-punka oraz można tu usłyszeć Klausa Floride'a grającego na... klarnecie. Kawałki z singli "Bleed for me" i "Halloween" oraz m.in. kawałek "Moon over marin" - ballada o zatruciu środowiska.

Po dwóch latach koncertowania po USA, Kanadzie, Europie i Australii DEAD KENNEDYS nagrywają bardziej melodyjną od innych płytę "Frankenchrist" w 1985. Genialne teksty społeczno-polityczne, żarty z prawicowych polityków czy taki kawałek jak "MTV get off the air" rzucają na kolana. Po raz kolejny grupa wzbudza kontrowersje - płyta zawiera plakat z obrazem szwajcarskiego artysty H.R. Gigera p.t. "Penis landscape". Obraz przedstawia genitalia w akcie kopulacji.

W 1986 roku zaczyna się nagonka na zespół. Policja przeszukuje mieszkanie Jello Biafry i stawia mu oskarżenie o "dystrybucję materiałów deprawujących młodzież". Rozpoczyna się wiele spraw sądowych przeciwko Biafrze, które pochłaniają mnóstwo pieniędzy.

Utwory:

   1. "Take This Job and Shove It" (David Allan Coe) – 1:25
   2. "Hop with the Jet Set" – 2:07
   3. "Dear Abby" – 1:09
   4. "Rambozo the Clown" – 2:25
   5. "Fleshdunce" – 1:29
   6. "The Great Wall" – 1:32
   7. "Shrink" – 1:44
   8. "Triumph of the Swill" – 2:17
   9. "Macho Insecurity" – 1:30
  10. "I Spy" (D.H. Peligro) – 2:30
  11. "Cesspools in Eden" – 5:56
  12. "One-Way Ticket to Pluto" – 1:38
  13. "Do the Slag" (East Bay Ray) – 1:36
  14. "A Commercial" – 1:33
  15. "Gone with My Wind" – 1:43
  16. "Anarchy for Sale" – 1:18
  17. "Chickenshit Conformist" – 5:58
  18. "Where Do Ya Draw the Line" – 2:39
  19. "Potshot Heard 'Round the World" (East Bay Ray, Jello Biafra) – 2:10
  20. "D.M.S.O." – 2:09
  21. "Lie Detector" (East Bay Ray, Jello Biafra) – 3:43

Bedtime for Democracy is the fourth album released by Dead Kennedys. Songs on this album cover such common punk subjects as conformity, Reaganomics, the military, and even criticizing aspects of their own punk movement. The title of the album is a reference to the 1951 comedy film, Bedtime for Bonzo starring Ronald Reagan. There is a typing error on the Manifesto CDs so that the time length for Gone with My Wind is printed ":43" when it should read "1:43". On the original vinyl version, Side A was tracks 1-11 and Side B was tracks 12-21. It also came with a mock periodical in the form of a thin newspaper made up of collage art, called "Fuck Facts."

The East Bay punk band Isocracy parodied the name in their 1988 EP, Bedtime for Isocracy. The cover art depicted the band together in a bed, accompanied by Jello Biafra.

Płyta jest oczywiście nowa, w oryginalnej folii. Mogę wysłać za pobraniem, wtedy koszt wysyłki wynosi 16,50 zł.

A przy wcześniejszej wpłacie na konto wysyłka kosztuje 6 zł. 

Istnieje możiowoś wysyłki INPOSTEM  za 5 zł - sprawdz zasięg dla swojej miejscowości na www.inpost.pl!!

Zapraszam na inne moje aukcje - wspólna wysyłka zawsze kosztuje mniej!

NIE WYSYłAMY ZA POBRANIEM OSOBOM Z MNIEJSZą NIż 15 ILOśCIA POZYTYWNYCH KOMENTARZY !!!

PRZY WYBORZE KURIERA "INPOST" PROSZĘ KONIECZNIE SPRAWDZIĆ WPIERW ZASIĘG ICH DZIAŁANIA DLA SWOJEJ MIEJSCOWOŚCI NA www.inpost.pl TA OPCJA DOSTĘPNA JEST Z REGUŁY W WIĘKSZYCH MIASTACH