Opis książki

Wynaleźć tragedię - to piękny tytuł do chwały, zaś tytuł ten należy się Grekom.
Jest istotnie coś fascynującego w sukcesie, którego doznał ten gatunek. Wciąż przecież powstają tragedie - dziś po dwudziestu pięciu wiekach tworzą je w całym niemal świecie; co więcej, wciąż, nieustannie zapożyczamy u Greków tematy i postaci: rodzą się Elektry i Antygony.
Jest w tym nie tylko prosta wierność wobec wspaniałej przeszłości. Oczywiście, promieniowanie tragedii greckiej wiąże się z jej rozległą przestrzenią znaczeniową, z bogactwem myśli, którą autorzy umieli z nią spoić; tragedia grecka ukazywała refleksję o człowieku językiem bezpośrednio dostępnym uczuciu. Niewątpliwie dlatego właśnie, w epokach kryzysu i odnowy, takich jak nasza, odczuwamy potrzebę powrotu do tej pierwotnej formy gatunku. Studia greckie wywołują sprzeciw, ale w całym niemal świecie gra się tragedie Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa, gdyż w nich to refleksja o człowieku lśni wciąż z pierwotną siłą.
Istotnie, jeśli Grecy wynaleźli tragedię, to jednak między tragedią Ajschylosa i tragedią Racine'a istnieją ogromne różnice. Odmienna jest oprawa sceniczna i różna struktura samych tekstów, nieporównywalna też widownia. Najbardziej zmieniła się jednak duch całości, samo wnętrze. Każda epoka i każdy kraj odmiennie interpretują pierwotny schemat tragiczny. Lecz to właśnie w dziejach greckich schemat ten wyraża się z największą siłą, gdyż tam objawia się w pierwotnej nagości.

Uwagi:

Oprawa nieznacznie wytarta. Brzegi stron lekko zakurzone.