Prosimy zwracać uwagę na terminy realizacji transakcji na dole strony Kupując akceptujesz nasz regulamin na stronie "o mnie". Płatności "zwykły przelew" są szybciej księgowane niż payu LISTY NIEPOLECONE NIE PODLEGAJĄ REKLAMACJI I SĄ WYSYŁANE NA ODPOWIEDZIALNOŚĆ KUPUJĄCEGO | Autor: PRACA ZBIOROWA
Wydawca: WYDAWNICTWO KOMIKSOWE
Rok wydania: 2013
Okładka: kartonowa
Wymiary: 210 x 280
Ilość stron: 56
ISBN: 978-83-[zasłonięte]037-2-5
Cena detaliczna: 39,90
| Opis: Dawny Komiks Polski tom pierwszy pod redakcją Adama Ruska to dwie przedwojenne opowieści komiksowe - Warszawa w roku 2025 i Przygody Pana Hilarego.
Warszawa w roku 2025
Scenariusz: Benedykt Hertz, Aleksander Świdwiński
Rysunek: Aleksander Świdwiński
Warszawa w roku 2025 ukazała się po raz pierwszy 27 listopada 1924 roku w "Szczutku", najlepszym wówczas piśmie satyrycznym w Polsce. Seria, składająca się z szesnastu dziewięciokadrowych odcinków, jest zamkniętą opowieścią, z wyraźnym początkiem i zakończeniem. Jej głównymi bohaterami jest para warszawskich inteligentów: niemłody już, o melancholijnej pociągłej fizjonomii (łysina, okulary, rzadka bródka) Piotr wraz z (bezimienną) małżonką. Akcja "filmu" rozpoczyna się w 1925 roku, kiedy zwolniony z pracy Piotr, po bezskutecznych usiłowaniach zdobycia pieniędzy, znajduje w "Czerwoniaku" ("Kurierze Czerwonym", stołecznej sensacyjnej gazecie popołudniowej) informację o możliwości zażycia gazu usypiającego na całe stulecie. Zdesperowani bohaterowie postanawiają przespać "sanacyjny czas"...
Pan Hilary i jego przygody
Scenariusz: Antoni Bogusławski
Rysunek: Kamil Mackiewicz
Pierwszy odcinek Pana Hilarego i jego przygód został opublikowany w połowie lipca 1929 roku w "Tygodniku Ilustrowanym". Już pierwsze słowa historyjki określają status bohatera: "Pan Hilary, szlachcic tęgi..." - mamy tu do czynienia z zamożnym posiadaczem ziemskim, przedstawicielem wciąż jeszcze licznej i wpływowej w dwudziestoleciu międzywojennym warstwy społecznej. Jego majątek leży gdzieś na Kresach Wschodnich (zapewne na Wileńszczyźnie, skąd pochodził Mackiewicz). Ale nasz ziemianin, przez rysownika upodobniony fizycznie do Zagłoby (łysy grubas z oczkami tonącymi w nalanej twarzy i sumiastymi wąsiskami), do gospodarowania nie ma serca: służba folwarczna strajkuje, konie zdychają, a plony się nie udają, lub - co gorsza - zabiera je komornik. Kiedy więc z radia dowiaduje się, że istnieje możliwość uzyskania bankowego kredytu rolnego, natychmiast żegna żonę i dziatki, zakłada futro z niedźwiedzia (akcja zaczyna się więc zapewne na przedwiośniu 1929 roku) i rusza do stolicy po pożyczkę... |
|
