DAVID GRAY - WHITE LADDER

ORYGINALNE WYDANIE SYGNOWANE BY IHT RECORDS 1998 R,

STAN - BDB

Urodził się 13 czerwca 1968 roku w Sale, w Anglii. W wieku 9 lat przeprowadził się wraz z całą rodziną do Walii. Wychowywał się w małym nadbrzeżnym miasteczku Solva w Pembrokeshire, gdzie ukończył Carmarthenshire College of Art. Następie przeniósł się do Liverpoolu, aby rozpocząć studia na tamtejszym uniwersytecie. W czasach studenckich zaczął grywać w różnych kapelach punkowych i rockowych. Próbował również swoich sił w pisaniu poezji. Po studiach przeniósł się z Liverpoolu do Londynu. W stolicy chciał poznać bliżej świat muzyki.

Początki kariery:

Pierwsze albumy Gray’a, A Century Ends i Flesh zostały wydane w 1993 i 1994 roku i od razu sprawiły że stał się bardzo popularny wśród entuzjastów folkowo-rockowych brzmień. Obydwa, jednak nie przyniosły Davidowi sukcesu kasowego.

W 1996 roku Gray wydał swój trzeci album, Sell, Sell, Sell. Podczas produkcji swych, dwóch, pierwszych albumów David postanowił skupić się na tworzeniu wyłącznie kompozycji folkowo-akustycznych. Jednak podczas tworzenia Sell, Sell, Sell zmierzył się z zupełnie nowym doświadczeniem zaczynając eksperymentować na pograniczu alternatywnego rocka i elektronicznych dźwięków. Mimo uznania krytyków album nie wszedł na szczyt list przebojów, jednak utwór „Late Night Radio” był jednym z najczęściej granych utworów w alternatywnych stacjach radiowych Wielkiej Brytanii.

Przełom

W 1999 roku nastąpił całkowity przełom kiedy David wydał swój czwarty z kolei album, White Ladder[1]. Album ten zdobył niesamowite uznanie wśród krytyków i tym samym przyniósł muzykowi pierwszy ogromny sukces. Album zawiera takie przeboje jak: „This Year’s love”, „Babylon”, „Please Forgive me”. Od sierpnia 2000 roku singiel „Babylon” można uznać za największy, dotychczasowy hit muzyka. Przez wiele tygodni utrzymywał się w pierwszej piątce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii. W Stanach Zjednoczonych album został wsparty przez muzyków super grupy, Dave Matthews Band, którzy uczynili z tego albumu pierwszy krążek wydany przez wytwórnię ATO Records, której są współwłaścicielami. W Irlandii natomiast White Ladder stał się najlepiej sprzedającym się albumem w historii[2]. Specjalnie dla potrzeb stacji radiowych została wydana zremiksowana wersja singla „Babylon”. Z utworu został wycięty trzeci wers, pierwszej zwrotki, chodziło o wers: „Turning over TV stations”. Album od czasu swojej reedycji, która miała miejsce w maju uzyskał rekord najdłużej utrzymującego się albumu na pierwszych miejscach zestawień płytowych. Dzięki temu jest też najdłużej wspinającym się i walczącym albumem w drodze na pierwsze miejsca list przebojów w historii. Tego samego roku roku zostały wydane jeszcze dwa albumy będące kompilacjami wcześniejszych utworów Davida, które do tej pory nie ujrzały światła dziennego. Te albumy to: The EPs 1992–1994 i Lost Songs 95–98 obydwa zaraz po sukcesie White Ladder osiągneły wysokie miejsca w top twenty UK Chart. W listopadzie 2002 roku Gray wydał swój szósty album A New Day at Midnight. Nowe wydawnictwo nie zyskało takiego uznania wśród krytyków jak jego poprzednik. Nie udało mu się też pokonać wydanego w tym samym roku albumu zwycięscy brytyjskiej wersji programu telewizyjnego Idol, Garetha Gatesa, ale i tak A New Day at Midnight osiągnął status platynowej płyty i tym samym stał się drugim najlepiej sprzedającym się albumem w Wielkiej Brytanii, w 2002 roku. Na tym krążku możemy znaleźć takie hity jak: „The Other Side”, „Be Mine”, czy „Dead in the Water”.

Po trzyletniej przerwie spowodowanej wyczerpaniem artysty długimi godzinami spędzonymi w studio, nagrywaniem i dużą ilością tras koncertowych, Gray powrócił w roku 2005 ze swym siódmym albumem pt. Life in Slow Motion. Wydanie to już w pierwszym tygodniu osiągnął szczyt brytyjskiej listy przebojów. O ile A New Day At Midnight spotykał się niekiedy z krytyką to Life in Slow Motion otrzymał wiele entuzjastycznych recenzji, a singiel „The One I love” znalazł się w pierwszej dziesiątce UK Chart i od października 2005 roku utrzymywał się tam przez kolejne 3 miesiące. Relatywnie, dwa kolejne single z tego albumu „Hospital Food” i „Alibi” osiągnęły podobny sukces. Po tym wydawnictwie David zrobił sobie chwilową przerwę od komponowania. W marcu 2007 Gray wydał jeszcze kompilację pt. Shine: The Best of the Early Years.

Wierni fani artysty musieli czekać na nowe kompozycje aż do 14 września 2009 roku, kiedy to swoją europejską premierę miał ósmy już z kolei studyjny album pod tytułem Draw The Line.