DAUMIER MONOGRAFIA GRAFIKA SATYRA KARYKATURA 1930

18-05-2012, 14:37
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Aktualna cena: 59.99 zł

Użytkownik serdecznie

numer aukcji: 2349985531

Miejscowość Kraków

Koniec: 25-05-2012 19:35:31

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO SPISU TREŚCI

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO OPISU KSIĄŻKI

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY ZNAJDUJĄCE SIĘ W TEJ SAMEJ KATEGORII

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG CZASU ZAKOŃCZENIA

KLIKNIJ ABY ZOBACZYĆ INNE WYSTAWIANE PRZEZE MNIE PRZEDMIOTY WEDŁUG ILOŚCI OFERT

PONIŻEJ ZNAJDZIESZ MINIATURY ZDJĘĆ SPRZEDAWANEGO PRZEDMIOTU, WYSTARCZY KLIKNĄĆ NA JEDNĄ Z NICH A ZOSTANIESZ PRZENIESIONY DO ODPOWIEDNIEGO ZDJĘCIA W WIĘKSZYM FORMACIE ZNAJDUJĄCEGO SIĘ NA DOLE STRONY (CZASAMI TRZEBA CHWILĘ POCZEKAĆ NA DOGRANIE ZDJĘCIA).

PEŁNY TYTUŁ KSIĄŻKI -
AUTOR -
WYDAWNICTWO -
WYDANIE -
NAKŁAD - EGZ.
STAN KSIĄŻKI - JAK NA WIEK (ZGODNY Z ZAŁĄCZONYM MATERIAŁEM ZDJĘCIOWYM) (wszystkie zdjęcia na aukcji przedstawiają sprzedawany przedmiot).
RODZAJ OPRAWY -
ILOŚĆ STRON -
WYMIARY - x x CM (WYSOKOŚĆ x SZEROKOŚĆ x GRUBOŚĆ W CENTYMETRACH)
WAGA - KG (WAGA BEZ OPAKOWANIA)
ILUSTRACJE, MAPY ITP. -
KOSZT WYSYŁKI 8 ZŁ - Koszt uniwersalny, niezależny od ilośći i wagi, dotyczy wysyłki priorytetowej na terenie Polski. Zgadzam się na wysyłkę za granicę (koszt ustalany na podstawie cennika poczty polskiej).

KLIKNIJ ABY PRZEJŚĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

SPIS TREŚCI LUB/I OPIS (Przypominam o kombinacji klawiszy Ctrl+F – przytrzymaj Ctrl i jednocześnie naciśnij klawisz F, w okienku które się pojawi wpisz dowolne szukane przez ciebie słowo, być może znajduje się ono w opisie mojej aukcji)

FRITZ STAHL HoNORE DaUMIER
MIT 72 ABBILDUNGEN VON LITHOGRAPHIEN / HOLZSCHNITTEN /TUSCHZEICHNUNGEN
1930 / RUDOLF MOSSE BUCHVERLAG BERLIN
Erste bis funfte Auflage 1930
„Der Kerl hat M i c h e I a n ge I o im Leibe"

PROSTE TŁUMACZENIE Z JĘZYKA NIEMIECKIEGO (PROSZĘ UWZGLĘDNIĆ BŁĘDY TŁUMACZENIA I BRAK GRAMATYKI, A TAKŻE MOMENTAMI KOMICZNE, PRZYPADKOWE JEGO FORMY)

FRITZ STALI Honore Daumier
Z 72 rycin RYSUNKÓW / cięcia drewna / rysunki tuszem
1930 / Rudolf Mosse BOOK PUBLISHING BERLIN
Po pierwsze poprzez wydanie piąte 1930
"Facet ma M iche I o I do GE w organizmie"

To słowo zostało powiedziane Balzac, prawda Daumier charakter jego talent i daje mu jednocześnie zapewniają wysoką priorytet tego geniuszu. Byłoby Originalitatssucht nie zacytować go. I jeden z wielu Murter zdanie opisać jednym słowem Michelangelo pokonać czytelnika w duszy.
Jak Balzac powiedział to zdanie, Daumier był młody człowiek, litograf, który tworzą żadnej teorii jako rysownik i debtitierte takich jak komiks papieru. Była to raczej idea pokrewieństwa ducha obiektywnego opinii co autor wpisane słowa, które powinny otrzymać tylko jego prawdy. Balzac i Daumier należą tak blisko siebie groRartige natury w małym czasie, z silnym etos i patos - w dobrym sensie w środowisku związków Burger ludzi bolesne w absolutnym juste. Relacje z tych natur i pamięci Michelangelo prawdopodobnie spowodowane-stać się winni, ponieważ (3 został opracowany w Niemczech, bardzo przewrotny widzenia życia Daumier. Jest to jedna Specjalności naszej ocenie sztuki stał się praktycznie w dowolnym miejscu w życiu wielkich Kunstler szukać tragedii niemalże każdego, kto nie otrzymał płaczliwy biografii jest zwykle bardzo materialistyczne -.. - nieszczęście widział od (3 Glory, a nie złoto przyszedł szybko, czasami fakt, że nie artystów, którzy sztuki, biograf, tym większa wydaje. To Fali Daumier jest. Jak taki geniusz, a także farby jeszcze zostało, czterdzieści lat artysta komiksowy pasek? zostały MUB tak zdesperowani. A teraz, legenda wynaleziono do tej samej powierzchni do związków , odpowiada zupełnie nowy niemiecki poczęcia. Daumier jest malarzem, tylko siły, które muszą, znoju "podpisującego. Po, jego zdaniem, może uciec. Ale nie, on nie może żyć malarstwo. Niemniej jednak, obrazy jego twórczości, pracy uwagę odrzucić.
Ta legenda jest w każdym miejscu i w każdym zdaniu przeciwieństwem prawdy. Daumier może malować jak zresztą może również model głowy i nawet początkujący modelowane w losowaniu miał. Ale on był jak najmniej malarz rzeźbiarza w prawdziwym tego słowa znaczeniu. Jego maski pomocy. Jego obrazy, fantastyczne w Kórperlichkeit i światłocienia, jak kształt i język gruba faktycznie grisailles - bardzo rzadko rozmawia z kolorem - i dać nie więcej niż litografia, których okrągłe formy sztuki nie ich osiągnięcia. Auber Hóchstbewunderungswiirdige geniuszem, jak dane z Degas, ale nie od konkretnych warunków opracowanych dzieł sztuki. Były też tylko drobne prace na Daumier. Starał się żyć tak, jak artysta tylko dlatego, że nie odnowił Verlagden umowy, co jego przyjaciele - a na pewno - jak einUngluck erschien.Niemandem tych znajomych, że został opanowany i nie było malarzy Watch swój czas między nimi, Corot-przyszłość, to zdarzyło się nikomu, rysownik komiksów papiery, bo nie ma po prostu wyciąć Daumier, aby ich parę FiiRE. To głupie przepisy rangi, że o miłości nie-sztuki ludzi, niestety, do tych, którzy należą, zwłaszcza w Niemczech, i uczeni sztuki, a nawet artystów, ponieważ jednostki nawyków Wojskowej i oficerów zapytał, kto więcej, nawet we wszystkich innych obwodów na squat jest. Delacroix, z wykształcenia malarz, był, i monumentalne artystą i geniuszem i jego bewuBt odbędzie się nie na zbyt dobre urn, liście samoukiem Daumier rysownik "Kąpiące się" kopię swoich plików, wierzył, może się czegoś nauczyć . W tych okolicznościach nie można Daumier pomysł, zimnica jego Kunstubung gorsze było. Uber głównych nawet uble Kiinstlerdunkel i chwyt geniuszu znacznie później pochodzenia, wykazano w żadnej z wielkich artystów XX wieku. znajdują się na I we Francji, a najmniej, bo się dieTradition rzemiosła i umysł lepiej jest Call ale również artystów o międzynarodowej reputacji, aby być oryginalnym geniuszem w katalogu salon nadal Schuler niektórych dawno zaginionego nauczyciela, od którego nauczył się rzemiosła, przy nas każdy początkujący i. - często wiarygodne - dowiedział się pewność, że zimnica na nic jeszcze Rodin, który w przeciwnym razie wyjątek / na cichym formy skromny wyjaśnił spokojnie, człowiek, który się upewnić, że wolnym krześle w rzeczywistości Kunstler (i zrobił to. nie było myślenie na niemiecki profesor sztuki, ale stolarz). Więc to jest całkowicie błędne chce iibertragen Gefiihle Daumier, w oparciu o wiele później i francuskiego w ogóle pozostają obce ustawienia. poczucie dobrze
się za pracę jest jednym z MUB, które znajdują się głównie w ludzi, którzy są braki, i ftihrt zawsze na gorsze wyniki. Duża jakość rysunków Daumier w WiiRD wystarczy udowodnić, że z odrobiną jego zadanie zostało uzgodnione. Co nie mówić nikomu o solo oczywiście, zimnica to w ciągu czterdziestu lat nie Ermudung razy i Gleichgiiltigkeit sam dał pewnymi oporami. Takie uczucia są prawdopodobnie bardzo wartościowych ludzi w każdym zawodzie, a teraz nawet w ekspres do profesjonalnych śmiechu ^ i tylko wtedy, gdy jest geniuszem. Daumier był typowy Francuz, tyle wydaje się, że ogrom jego styl jako wyjątek. Brał codziennego i pracy bardzo nuchtern i tradycji w sztuce i życiu bardzo poważnie. Podejrzany wśród wielu innych rzeczy młodych ludzi, którzy nadal są przeciwnego do pomysłowe, dobrze nie jest, co się do źródła zasilania i jako podstawowy warunek FiiRE kiinstlerische pracy. Rewolucyjna zawsze politycznie, zdobywał z ponurą kpiną zmian społecznych. Jak o emancypacji kobiet JAJ, teraz wy blob Inter-esse w polityce. I on jest pierwszym verhohnepiepelt, jest bardzo burżuazyjnej, mit i klasycznej tragedii, przed podjęciem żart, który jest później Offenbach entziicken BCIRG świecie. W tym Grundgesinrrung on wywiera swego rzemiosła. Fiihlt jak starzy mistrzowie, a nie artystów w ogóle, ale jak lithographe artysty, jak można niemal nazwać. Pierwszym celem jest początkowo, po litografii najlepiej to, co ma osiągnąć bez pytania. Jest bardzo znaków tylko realistyczne, zimnica francuskiego Blatter docenić szczególnie - po prostu nie wiedzą psychologiczną i metafizyczną głośnik sztuki. Cała jego rozwoju jest rozwój w ramach swojego rzemiosła, jak zresztą każdy Kunstler, z których warto rozmawiać, jest Fali. Co innego się mówi, jest literatura, sprowadzony z ludzi, nawet bez zrozumienia otwarci zmysłowości w wewnętrznym życiu twórcy. Daumier tragedii w życiu? Jak mogłem go zobaczyć, to jest najsilniejszy cios, który uderzył go było to, że zimnica 1850 roku nie jest już rysować bezpośrednio na kamieniu. To i konsekwencje będą rozmawiać jeszcze później.
I był to typowy Francuz Daumier. Biirger dobre, uczciwe pracowników - ale jeśli poszedł przeciwko wolności, bez wizji i Riickhalt żołnierz jerk kiihner. Stają się modne od socjalizmu jest Biirger słowo stało się niemal burę. MUB można odróżnić citoyen i burżuazji. Dercitoyen wykonane diegroBe rewolucji burżuazyjnej króla Ludwika Filipa pod jego dobrych sklepach. (Niemiecka
Równolegle jest Biirger 1848 r. i po 1871 roku.) Daumier należy do citoyens, pozostawia wiele do całego temperament człowieka z Siide w którym Marsylianki jest wskoczył na. Czy tyranii jego rzeczy, ale może nawet bardziej burżuazyjny. Jego ciężkie czasy są najbardziej politycznie burzliwy, 1832, 1848, 1852 i - w 1870/71. On jest kamfora w służbie dobra ukochany idei wolnej ludzkości. A powinno się, jego bewuBt zostały ungliicklich, zimnica nie jest jego zadaniem było malować obrazy? Co Miiss verkruppelte dla dusz, ale estetyka nie mają nic-ale-! A potem przedstawione w ludzkiej krwi i świecące!
Miłość do sztuki i uczucie mieć do miłości i zrozumienia dla oparty rzemiosła, bo sztuka jest oparty na jednostce pływającej. W przeciwnym razie nie są one prawdziwe, nie idź do tego, co jest ważne, ale na drobne rzeczy, literackie, psychologiczne, historyczne, artystyczne, a nie zmysłowy.
Michelangelo był kamieniarzem - rzeźbiarz słowo w jego niewyraźne jakości nie stosuje się jeszcze. Tylko w ten fakt leży Schlussel do zrozumienia jego pracy, jego rozwój i zatrudnienie go problemów. Jest to brakuje nie więcej niż Erfiillung jego umysł i temperament. Wyjaśnij, pięćset stron o środowisko, nastrój chwili i tak są historii kultury, a ich Pratention, Kiinstler i jego sztuki chcę zrobić, to śmieszne. Wszystko to mogło być zupełnie inaczej bez DAB oprogramowania był w najmniejszym stopniu różne. Określa zawartość höchstens sztuki, daje AnlaB do prac.
Daumier litografia jak Michał Anioł był kamieniarzem i malarza Rembrandta DIIR i drwali i rytowników. Jak to wszystko, on początkowo wziął na technika, który został opracowany, aby jego czas, a potem ponad i poza wszelkimi innymi machtc moc na koniec do całego człowieka, nigdy nie innego rodzaju niż i rangi go, osiągalne środków wyrazu. To był skromny technologii - i na tym polega różnica einzigc oddzielającą go od innych wielkości, ale nie należy zapominać, że istotny fakt, tylko zimnica to było 19 Wieku stworzyła nowe, w więc nie było wygodne AnschluB i związane z wpływem stylu czasie różnych, więc nawet najmniejszego oporu, tym samym temps de syna, a oryginał do tego, co zostało przyznane go w spokoju wszystkich sztuka uczenia wieku . I to w wyższym sensie jego techniki. Możesz mistyczne skłonności, nawet bez
Naprawdę nie czując ich przydatności do jednego verschlieBen Daumier. Musiał znaleźć-on, jak akwaforta Rembrandta, gdyby nie zostały znalezione. Nie ma innej grafiki Proced możliwe dla tego temperament i tym łapę. Akwaforta omal notziichtigen musisz zamówić ją wyrwać jej format i bar. I nawet wtedy, że nigdy nie pożyczył Kórperlichkeit, która należy do jego wizji.
Kolejna niż Ausdrycksmittel nie działo się z Daumier. Wszystko, co było dla wielu Ktinstler, którzy jej potrzebują, aby być nie gorsza, tylko w wyniku długiej i gorącej w osiągnięciu Bemiihung co nazywamy panowania nad przyrody, by tak rzec, spadł od początku przez łaskę. Wszelkie badania rodziców, jak to jest jeździć po średniej szkoły i są zmuszeni MUB miało miejsce. Nie jest nawet prawdopodobne, że zwrócił się dużo, auBerhalb pracę jako materiał lub Clbung oka. Jako człowiek bardzo młody, ma kopiowane inne liście, podobnie jak ambitnych rzemieślników. On jest tym samym, z około dwudziestu lat, całkowicie wykończone, mistrz może robić co chce. Co cud oka! Brał rzeczy w reputację blob więc zimnica to wszystko na dostępne Ver-fugung gdy są one potrzebne. Zaczyna niemal niepokojem. Ale kiedy stał bewuBt ten cud, że jest całkowicie darmowy i Kuhn. On musi najpierw jako politycznego artysty zwykle tylko głowę, ugniata glinę, aby mieć Modeli i höchstens pojedyncze postacie. Może mieć początkowo eingepragt sam. To, co jest prostsze. Ale kiedy ma lub grup tle, to również tam. A później, kiedy chcesz wnętrza, krajobrazy z deszczu i słońca, choć dane są w bardzo przyjemnej atmosferze, a nie tylko grupy, ale całych mas, gdyby-zawsze z jego biBchen czarny kobieta - niemożliwe staje się możliwe jest nudna i heli nas, ciepłe i zimne FEELING nas frósteln na mokrej nawierzchni i niech gotować w słońcu - kto chce zdecydować, czy jest to krok do przodu a następnie, czy posiada ona tylko kropelka teraz, co zawsze był w stanie ! Pomysł jest popularny z postępów. Należy rozumieć, jak również, zawsze jest coś strasznego nie notorycznym noc cud. Ale i tak Merkwurdigste pozostaje nie-wyjaśnił. Wszystko inne może być okiem artysty bez jego wiedzy, bez eingepragt jego woli może być tak za posiadanie stają się coraz bardziej, na które mógł verfiigen w każdej chwili. Ale nagi mężczyzna jest niemożliwe w tym czasie.
Aby go poznać, nie słyszał go cały czas z jednym wyjątkiem greckiej badania szczególności obserwacja poruszającego się ciała, formy indywidualne i kontekście, nawet wiedzy, co znajduje się pod skórą. I tu Daumier widzi wszystkich bez pytania w związku z blob i zręcznie, jak wziął na kąpiących się. Tak zręcznie, nie tylko ogólny, ale bardzo konkretnego organu, typowe portrety, można powiedzieć, że ciało, które różnią się całkowicie od formy, w jakiej ona przynosi ubrania - tak zręcznie, DAB ON Delacroix kopiować je, jak w roślin i wyposażenie szkół EARLY uczniem jego rysunków mistrza. Nadchodzi realista nie jest w za cud.
Dla porównania w sprawach sztuki jest o wiele mniej miejsca niż mogłoby się wydawać po powszechne uzależnienie. Ulubione pytania, które najbardziej ordynarny, jakie mistrzem jest wyższa nie jest odpowiedź Liberhaupt. Więc nie było stałych znowu nie ten Fali jednym z pierwszych Daumier typu traktowane priorytetowo. Ale mocno podkreślić, zimnica to w każdym przypadku jest nieuzasadniony, później gegeniiber niedz zuruckzusetzen nawet konwencjonalnych mądrości dzieje się w naszych GE. Jest ona przeznaczona, w jaki sposób on wypisuje narzędzi tradycyjnych litografii i dążenie do idealnego wyglądu rzeźbiarskiej. Daumier naprawdę nigdy nie był rysownik w naszym rozumieniu, to znaczy, że nie ma zniekształcony, zwłaszcza, że ??oskarżycielem naszych młodsze pokolenie robi z ołówkiem, blob z dziennikarzy, którzy swoje życie łatwo przez Verfratzung nie tórichte, rozmawiać. Daumier był tak samo ostry jak oko widzi tylko nienawiść. Straszny ostre. Patrzył prosto w każdej maski, znaczenie tradycyjnych skromności, najbardziej popularnych pozycji pionowej manni między życzliwość, entuzjazm zawodowych, i on był człowiekiem, pod maską, bez formy, znacznie, czasem nawet bez zmiany tylko zauważalnie. On griiBt zawsze dobry publiczności. Ordinare tutaj, gdzie był narażony, a następnie ponownie niejednoznaczna, nawet jeśli nie jest ona stosowana napięty. Tego adwokata z tłustej oskarżyciel łagodny jak dysk, tych adwokatów, którzy tak entuzjastycznie rzuca rękawy togę, jako chłodnica dla Lugner wykrywa złe. Czuje w obliczu Ludwika Filipa na Be-Lafayette grabnis sekret radości pokazane Trane. Daumier nie śmiać, gdy chodzi o ważne rzeczy. Jest śmiertelnie poważnie. Sceptyczny humor kłamstwo, że Anatole France homme du midi dość odległe. Funny tylko liści, z których mało wpadek w życie i człowieka Kiimm
prędkość zrobić. Wszystko inne jest na poczet uprawnień i osób, z czego zależy los jego ludzi. I tylko jego ludzie? I zależy tylko? Chciał stworzyć więcej śmiechu niż horror, i budzi się w późniejszym pokoleniom. Jest to wysokiej powierzchownie, jeśli mówi się, że rzeczywiście poszedł do tych co więcej, jego zawartość, i dlatego był geniuszem Daumier jako miBbraucht dni do wyświetlenia. O nie, to z jego nazwiskiem Fabe verandertem! również za pośrednictwem naszych czasów, a może nawet przez najbliższych dał rozmów. Wszystko to, w służbie władzy sądowniczej, okrucieństwo, akt oskarżenia, targowanie się we wszystkich dziedzinach, nie są. Daumier jest bardzo aktualne, mimo że dla wartości jego sztuki nie jest ważne, to powiedział. Może aufrutteln dziś.
W ten sposób Enthullung można było początkowo dość szczegółowo do jego ciała, wieesdie Karikaturin nasze zmysły nie mogą być. Ich zniekształcania ich struktury nie pojawiają Potrzeba ożywiającą. Daumier pracował z narzędziami realizmu. W tym wczesnym ospy też używa tego samego typu litografii jako realiści, takich jak Raffet. Tylko przynosi potężne różnych akcentów, gdyż mecz jego tonu. To znacznie zwiększy skalę. Jeden ton jest trochę szare gefiihrt z jednej strony do głębokiej czerni, z drugiej do promieniowania kobieta. I nigdy te wszystkie dźwięki, nawet średnio szary, uzyskać erhórte naturalne piękno, które, niestety, repro-dukcji może nam dać tylko w przybliżeniu. Podobnie jak odwołanie, że granulowany Powierzchnia kamienia jest płaska, tylko oryginalne iiberhaupt pracy poczuć atmosferę są. Jak powiedziałem, francuski docenią szczególnie Blatter, i wiedzą, co robią. To MUB szczególnie być świadomi ich jakość, ponieważ nigdy, że grozi nam wysoko wykwalifikowanych znaczeniu dla tych właściwości, aby zniknąć całkowicie, a sygnatariusze blob jest widać, gdzie jeden z góruje grafiki. Kto nie derTóne naturalne piękno, może czuć dystrybucji czarno kobieta, doskonałe wiązanie w okrągły kształt, który nie jest całkiem do Daumier.
Wtedy to postaci stałej stopniowo rozpuszcza się. To zależy od dobrze w połączeniu z faktem, że jeden schmachvo) prawa prasowego les uniemożliwiając politycznego obrazu. Dla blob było zabawne zdjęcie gatunku, ale dźwięk Daumier Fruhen zbyt silny. Mógł się verhaBten polityków, a jeszcze bardziej jego szczyt, King, zabytki na ich wstyd, ale nie burżuazyjnej, klasyczna aktor, adwokat, nawet Robert Macaire, slajd, jak mówiliśmy, że wszystkich dziedzinach, są krzywdzące,
zawsze się uda, odkrywa, a on podniósł do nieśmiertelnego bohatera, który pozostaje, nawet jeśli zniknie z życia raz. Dziennikarskiej pracy łatwiej i szybciej technika jest pożądane. Rzeźba zjawiska, bogactwo kolorystyki, obrazkami wizja znika. Prosty UmriGzeichnung zajmuje jej miejsce. Charakter Diebewegte odgrywa dużą rolę, derMensch, ale zawsze pozostaje w centrum nie jest już losgelóst posąg, ale w grupie i z grupą w środowisku. Teraz jest to niedobór zasobów i możliwości ekspresji UmriRlinie, możliwość dać podpowiedź blob atmosferę, zmuszają ich do podziwu. To tak, jak później w proso, merkwurdig i tak się może wydawać, coś klasycznego, coś z tonu greckie płaskorzeźby w tym komiksie rysunki taśmy. Z oznacza zupełnie inny, płaskie urządzenie zaprojektowane tak samo jak w ruchu, nie więcej niż malarski grafika, ale jako linię prostą. Ponadto, ta linia nie grać coś dalej jest, nawet dla niego nie jest coś dodać w Nawet arkusz, który ma żałobnym w barze, wykazujące silne beangstigend trener Dame, zakończył grol3e formą sztuki.
Do zmiany tych środków będzie również przyczyniły się do Aurere rzeczywistości, w latach czterdziestych zimnica się spodziewać gorszego papieru w gazetach, był na płaskiej-ware, glina nie przyszedł na własną rękę. Do roku 1850 pojawiła się nowa odmiana warunków technicznych, o których już wspomniałem: nie było już uwagę na kamień.
Większy Kiinstler takie rzeczy nie mogą być geschadigt. On naprawdę ma wszystkie rzeczy pracują razem na dobre. Dla Daumier był wynikiem tej zmiany, swobodniejszy one dal3 naturalnie rozwijają się bardziej, ekspresja groBartigeren beschieunigte. Teraz, był styl życia souverane, do którego w pierwszej chwili myślimy, jeśli jego nazwisko jest tzw. Nie da się opisać, enigmatyczny w jego realizacji oraz w jego oddziaływania. To już nie jest płaski, co mówi, a nie linii, jest labirynt pisaninę. Jak podnieść Mudigkeit, nawet pióra, jazda dłoń na stronie, pozornie arbitralnie, bez pytania o postaci organicznej, a na koniec tego bazgrołów jest najsilniejszy wyraz. Daumier był prawie ślepy pod koniec jego życia. Ma mu (3 sapped nawet w późniejszym okresie, jak również w całości z bogatym skarbem, który zebrał jego wyobraźni. Można sądzić, charakter jego rysunek dag zusammenhangt go. Podobnie jak w starym stylu z Halsa i Rembrandta
z wiekiem, drżenie rąk. To tak, jakby Daumier porozmawiać z jego żart, że jego wizja, a następnie badane w wyniku pomyłki, lub przynajmniej pozorne zamieszanie z materiału, z którego może dokonać na kilka istotnych linii. Rysunki te mają coś nieporównywalny. To nie tylko to, co nazywa szerokości geograficznej. To jest uduchowionym sztuki. Nie tylko sprawa rzeczy, nawet sprawy środka nie ma większego prawa. Wizja jest natychmiast rejestrowane w rodzaju artystycznej skrót.
W Daumier był unfranzósisch. Odmówił dekoracji przez Napoleona III.
przeciwników politycznych oferowane.
Jego współcześni go mieć - z wyjątkiem Oglądaj artystów sam - niż w
Widziałem, co był po jego kariery, jako dowcipny, często gwałtowny, czasem
tylko zabawny, ale potem znowu prowokacyjny artysty. Czterdzieści lat. Ponieważ
był rangi artystycznej nie popytu.
Ale od jego śmierci, jego ocena jest zawsze wzrasta. Nawet poprzez zdjęcia, które
prawie nie znane wcześniej. Ale nawet bez tego odkrycia, był pod
Wielkości znalazła swoje miejsce wśród których już nie można odmówić. Być
Bagażu liście są lekkie, ale ważą one mierzone przez geniusz, rzeźby i Ge-
Malde na dobrze.

New! Click the words above to view alternate translations. Dismiss

Dieses Wort, das Balzac von Daumier gesagt hat, trifft die Art seiner Begabung sicher und gibt ihm zugleich den hohen Rang, der diesem Genie zukommt. Es ware Originalitatssucht, es nicht zu zitieren. Und man muRte mit vielen Satzen umschreiben, was das eine Wort Michelangelo dem Leser in die Seele schlagt.
Als Balzac diesen Satz sprach, war Daumier ein junger Mensch, Lithograph, der ohne Lehre sich zum Zeichner gebildet hatte und in einem Witzblatt als solcher debtitierte. Es war mehr Ahnung eines Geistesverwandten als sachliches Urteil, was dem Dichter ein Wort eingab, das seine Wahrheit erst erhalten sollte. Balzac und Daumier gehóren ja eng zusammen, groRartige Naturen in einer kleinen Zeit, mit starkem Ethos und Pathos — in gutem Sinne— unter kummerlichen Burgersleuten, Unbedingte im juste milieu. Die Verwandtschaft dieser Naturen und die Erinnerung an Michelangelo sind wohl daran mit-schuldig geworden, da(3 sich in Deutschland eine durchaus verkehrte Auffassung von dem Leben Daumiers entwickelt hat. Es ist ja eine Spezialitat unserer Kunstbetrachtung geworden, in dem Leben der groRen Kunstler uberall die Tragik zu suchen. Kaum einer, der nicht eine weinerliche Biographie erhalten hat. Meist wird — ganz materiałistisch — das Ungluck darin gesehen, da(3 Ruhm und Gold nicht schnell genug kamen, manchmal darin, daB der Kunstler nicht die Kunst gemacht hat, die dem Biographen die hóhere scheint. Dies ist der Fali Daumier. Wie, ein solches Genie, und das dazu auch noch malen konnte, vierzig Jahre Witzblattzeichner?! Der muB ja verzweifelt gewesen sein. Und nun wird eine Legendę erfunden, die dieser ganz oberflachlichen, ganz neudeutschen Auffassung entspricht. Daumier wird ein Maler, den nur die Not zu der ,,Fronarbeit" des Zeichners zwingt. Einmal glaubt er, entrinnen zu kónnen. Aber es geht nicht, er kann von der Malerei nicht leben. Trotzdem sind die Bilder sein CEuvre, das gezeichnete Werk wird abgetan.
Diese Legendę ist in jedem Punkt und in jedem Urteil das Gegenteil der Wahrheit. Daumier konnte malen, wie er ubrigens auch modellieren konnte und sogar Kopfe zuerst modellierte, die er zu zeichnen hatte. Aber er war sowenig Maler wie Bildhauer im eigentlichen Sinne. Seine Masken sind Hilfsmittel. Seine Bilder, fabelhaft in Kórperlichkeit und im Helldunkel und groBartig in der Formensprache, sind eigentlich Grisaillen — ganz selten einmal spricht die Farbę mit — und geben nicht mehr als eine Lithographie, dereń rundę Kunstform sie nichterreichen. Hóchstbewunderungswiirdige AuBerungen eines Genies, wie die Figuren von Degas, aber nicht aus den besonderen Bedingungen einer Kunst entwickelte Werke. Sie waren auch fur Daumier nur Nebenwerke. Er versuchte als Maler nur deshalb zu leben, weil ihm sein Verlagden Kontrakt nicht erneuert hatte, was seinen Freunden — und sicherlich auch ihm — als einUngluck erschien.Niemandem von diesen Freunden war es eingefallen —und es waren die gróBten Maler der Zeit unter ihnen, voran Corot—, niemandem ist es eingefallen, den Zeichner fur Witzblatter, da er eben Daumier hieB, nicht fiir ihren Pair zu halten. Diese dummen Rangbestimmungen uberlieBen sie kunstfremden Menschen, zu denen leider, zumal in Deutschland, auch Kunstgelehrte und sogar Kunstler gehóren, weil hier aus der Gewohn-heit des Militars und der Beamten die Frage, wer mehr sei, auch in alle anderen Kreise ein-gedrungen ist. Ein Delacroix, gelernter Maler, der er war, und monumentaler Kunstler und ein Genie und dessen bewuBt, hielt sich nicht fur zu gut, urn die Blatter des autodidaktischen Zeichners Daumier „Die Badenden" zu kopieren, von dereń Akten er glaubte etwas lernen zu kónnen. Unter diesen Umstanden konnte Daumier gar nicht auf den Gedanken kommen, daB seine Kunstubung minderwertig sei. Uberhaupt sind ja der uble Kiinstlerdunkel und die Geniespielerei viel spatern Ursprungs, bei keinem der groBen Kunstler des Jahrhunderts nachzuweisen. Und in Frankreich am wenigsten, weil sich dort dieTradition des Handwerks auch in der Gesinnung besser erhalten hat. Nennt doch dort auch ein Kunstler von Weltruf sich im Katalog des Salons immer noch Schuler irgendeines langst verschollenen Lehrers, von dem er das Handwerk gelernt hat, wahrend bei uns jeder Anfanger ein Originalgenie ist und — oft glaubhaft — versichert, daB er uberhaupt nichts gelernt hat. Hat doch noch Rodin, der ja sonst eine Ausnahme /on der stillen Anspruchslosigkeit bildet, ruhig erklart, ein Mann, der einen schónen Stuhl gestalte, sei eben auch ein Kunstler (und er dachte dabei nicht an den deutschen Kunstgewerbeprofessor, sondern an einen Tischler). So ist es ganz verfehlt, auf Daumier Gefiihle iibertragen zu wollen, die auf einer viel spateren und dem Franzosen im allgemeinen fremd gebliebenen Einstellung beruhen. Das Gefuhl, zu gut zu
sein fur die Arbeit, die man leisten muB, ist zumeist bei Menschen zu finden, die unzulanglich sind, und ftihrt immer zu minderwertigen Leistungen. Die groBe Qualitat der Zeichnungen Daumiers wiirde genugen, um zu beweisen, daB er mit seiner Aufgabe einverstanden gewesen ist. Womit natiirlich nicht gesagt sein soli, daB es in den vierzig Jahren nicht Zeiten der Ermudung, der Gleichgiiltigkeit und selbst eines gewissen Widerwillens gegeben hat. Solche Stimmungen kommen wohl gerade wertvollen Menschen in jedem Beruf, und nun gar in dem des professionellen Lachenmachers und^erst, wenn er ein Genie ist. Daumier war ein sehr typischer Franzose, so sehr die Gewaltigkeit seines Stils als Ausnahme erscheint. Er nahm Alltag und Arbeit ganz nuchtern und die Tradition in Kunst und Leben sehr ernst. Neben vielen anderen Dingen ahnen die jungen Menschen, die das Gegenteil fur genial halten, auch dieses nicht, was das fur eine Kraftquelle und wie es die Grundbedingung fiir das kiinstlerische Schaffen ist. Politisch immer Revolutionar, verfolgt er mit grimmigem Hohn soziale Anderungen. Wie etwa die Emanzipation der Frau, jaj schon ihr bloBes Inter-esse an der Politik. Und er ist der Erste, der, darin ganz Bourgeois, den antiken Mythos und die klassische Tragódie verhohnepiepelt, den Witz vorausnehmend, mit dem Offenbach spater die bCirgerliche Welt entziicken wird. In dieser Grundgesinrrung ubt er auch sein Handwerk. Fiihlt sich wie die alten Meister nicht als Kunstler im allgemeinen, sondern als lithographe-artiste, wie man es knapp bezeichnen konnte. Das erste Ziel ist, zunachst einmal am besten lithographieren zu kónnen, was er ohne Frage erreicht hat. Es ist sehr charak-teristisch, daB die Franzosen diese Blatter besonders schatzen — bei uns nur die Kenner, nicht die psychologischen und metaphysischen Kunstredner. Seine ganze Entwicklung ist Entwicklung innerhalb seines Handwerks, wie es ja bei jedem Kunstler, von dem es zu reden lohnt, der Fali ist. Was sonst gesagt wird, ist Literatur, von Verstandesmenschen ohne auch nur rezeptive Sinnlichkeit in das Innenleben der Bildner hineingetragen. Tragik im Leben Daumiers? Wie ich ihn sehe, ist es der starkste Schlag, der ihn traf, gewesen, daB er vom Jahre 1850 an nicht mehr unmittelbar auf den Stein zeichnen durfte. Davon und von den Folgen wird spater noch zu reden sein.
Und auch darin war Daumier typischer Franzose. Guter Biirger, redlicher Arbeiter, — aber, wenn es gegen die Freiheit ging, dann ohne Riickhalt und Rucksicht ihr kiihner Soldat. Seit der Sozialismus Modę geworden ist, ist das Wort Biirger beinahe eine Schelte geworden. Man muB unterscheiden zwischen citoyen und bourgeois. Dercitoyen hat diegroBe Revolution gemacht, der bourgeois unter seinem Kónig Louis Philippe gute Geschafte. (Die deutsche
Parallele ist der Biirger von 1848 und nach 1871.) Daumier gehórt zu den citoyens, iibrigens mit dem ganzen Temperament des Mannes aus dem Siiden, in dem die Marseillaise auf-gesprungen ist. Sein HaB gilt der Tyrannei, aber vielleicht noch mehr dem bourgeois. Seine groBen Zeiten sind die politisch bewegten, 1832, 1848, 1852 und — 1870/71. Dann ist er der Kampfer im Dienst der leidenschaftlich geliebten Idee des freien guten Menschentums. Und sollte, sich dessen bewuBt, ungliicklich gewesen sein, daB es nicht sein Beruf war, Bilder zu malen?! Was fur verkruppelte Seelen miissen doch die Nichts-als-Asthetiker haben! Und die setzen sie dann noch bei blut- und glutvollen Menschen voraus!
Liebe und Empfmdung fur bildende Kunst mussen auf Liebe und Verstandnis fur das Hand-werk beruhen, weil Kunst auf dem Handwerk beruht. Sonst sind sie nicht echt, gehen nicht auf das, worauf es ankommt, sondern auf Nebendinge, sind literarisch, psychologisch, historisch, nicht sinnlich und kunstlerisch.
Michelangelo war ein Steinmetz — auch das Wort Bildhauer in seiner Verwaschenheit trifft noch nicht. Nur in dieser Tatsache liegt der Schlussel zum Verstandnis seines Schaffens, seiner Entwicklung und der Probleme, die ihn beschaftigen. Es fehlt dann weiter nichts als die Erfiillung seines Geistes und seines Temperaments. Die funfhundert Seiten uber Umwelt, Zeitstimmung und so sind Kulturgeschichte, und ihre Pratention, den Kiinstler und seine Kunst erklaren zu wollen, ist lachhaft. Das alles konnte auch ganz anders sein, ohne daB er im mindesten anders gewesen ware. Es bestimmt hóchstens den inhalt der Kunst, gibt den AnlaB zu den Werken.
Daumier war Lithograph wie Michelangelo Steinmetz und Rembrandt Maler und Diirer Holzschneider und Kupferstecher. Wie alle diese, nahm er zunachst die Technik auf, die bis zu seiner Zeit entwickelt war, ging dann uber alle andere Leistung hinaus und machtc sie am Ende zu einem ganz persónlichen, niemals einem anderen nach Art und Rang er-reichbaren Ausdrucksmittel. War es eine bescheidene Technik — und darin liegt der einzigc Unterschied, der ihn von anderen GroBen trennt—, so darf man doch nicht die bedeutsame Tatsache vergessen, daB es die einzige war, die das 19. Jahrhundert neu geschaffen hat, in der es also keinen bequemen AnschluB und den damit verbundenen EinfluB eines Stiles anderer Zeit gab, also auch nicht die geringste Hemmung, gleich de son temps und original zu sein, was ihm allein von allen Kunstlern der Epoche beschieden gewesen ist. Und es war in einem hóheren Sinne seine Technik. Man kann sich auch ohne mystische Neigungen dem
Gefuhl ihrer geradezu einzigen Eignung fur Daumier nicht verschlieBen. Er hatte sie er-finden mussen, wie Rembrandt die Radierung, wenn er sie nicht schon vorgefunden hatte. Es ist doch kein anderes graphisches Procede fur dieses Temperament und diese Tatze denkbar. Die Radierung hatte er geradezu notziichtigen mussen, um ihr sein Format und seinen Strich abzuringen. Und selbst dann noch hatte sie nie die Kórperlichkeit hergegeben, die zu seiner Vision gehórte.
Eine andere Entwicklung als die der Ausdrycksmittel hat es bei Daumier nicht gegeben. Alles das, was fur viele Ktinstler, die dabei nicht schlechter zu sein brauchen, nur als Resultat einer langen und heiBen Bemiihung erreichbar ist, was wir etwa Beherrschung der Natur nennen, war ihm sozusagen von vornherein durch Gnade zugefallen. Irgendein geordnetes Studium, wie es auf Akademien getrieben wird und fur den Durchschnitt getrieben werden muB, hat nicht stattgefunden. Es ist nicht einmal wahrscheinlich, daB er viel gezeichnet hat, auBerhalb seiner Arbeit, als Materiał oder zur Clbung des Auges. Als sehr junger Mensch hat er fremde Blatter kopiert, wie das strebsame Handwerker tun. Dann ist er gleich, mit einigen zwanzig Jahren, ganz fertig, ein Meister, kann, was er will. Welch ein Wunder von einem Auge! Er hat die Dinge im bloBen Ansehen so ergriffen, daB sie ihm ganz zur Ver-fugung stehen, wenn er sie braucht. Er fangt fast angstlich an. Aber sobald er sich dieses Wunders bewuBt geworden ist, ist er ganz frei und kuhn. Er braucht zuerst als politischer Zeichner meist nur Kópfe, die er sich in Ton knetet, um Modeli zu haben, und hóchstens einzelne Figuren. Vielleicht haben sich die zunachst allein eingepragt. Das ist ja das Einfachere. Aber wenn er einmal Gruppen braucht oder Hintergrund, dann ist es auch da. Und spater, wenn er Innenraume, Landschaften mit Regen und Sonnenschein wollen wird, wenn die Figuren in einer ganz belebten Atmosphare stehen sollen, nicht nur Gruppen, sondern ganze Massen, wenn er— immer nur mit seinem biBchen Schwarz auf WeiB — das Unmógliche moglich machen wird, uns dumpf und heli, warm und kalt fuhlen, uns in der Nasse frósteln und in der Sonne schmoren zu lassen, — wer will entscheiden, ob das dann ein Fortschritt ist, oder ob er bloB jetzt erst ubt, was er immer gekonnt hatte! Die Idee mit dem Fortschreiten ist beliebter. Es ist dann so gut zu verstehen, es gibt kein immer etwas unheimliches und argerliches Wunder. Aber das Merkwurdigste bleibt ja doch un-erklarlich. Alles andere kann sich dem Auge des Kunstlers ohne sein Wissen, ohne seinen Willen eingepragt haben, kann so sein Besitz fur immer geworden sein, uber den er in jedem Augenblick verfiigen konnte. Aber fur den nackten Menschen ist das in dieser Zeit unmóglich.
Um ihn zu wissen, dazu hat in allen Zeiten mit einziger Ausnahme der griechischen ein besonderes Studium gehórt, Beobachtung des bewegten Kórpers, der Einzelformen und der Zusammenhange, Kenntnis sogar dessen, was unter der Haut liegt. Und hier hat Daumier ohne alle Frage mit dem bloBen Blick erschaut und gekonnt, als er die Badenden zum Thema nahm. So gekonnt, und zwar nicht nur einen allgemeinen, sondern ganz bestimmten Kórper, typische Portrats, móchte man sagen, Kórper, die durchaus abweichen von der Form, in die sie die Kleidung bringt, — so gekonnt, daB ein Delacroix sie kopierte, wie in den Werk-statten und Schulen fruher ein Lehrling die Zeichnungen seines Meisters. Da kommt auch der Realist nicht um das Wunder herum.
Fur den Vergleich ist in Kunstdingen viel weniger Platz, als man nach der verbreiteten Sucht glauben sollte. Die Lieblingsfragen, welcher Meister groBer, welche Art eines Meisters die hóhere sei, ist Liberhaupt nicht zu beantworten. Es soli also auch in diesem Fali nicht der friihen Art Daumiers ein Vorrang gegeben werden. Aber doch stark betont, daB es jedenfalls unberechtigt ist, sie gegeniiber der spateren so sehr zuruckzusetzen, wie das bei uns ge-meinhin geschieht. Es ist die Art gemeint, in der er sich mit den Mitteln der klassischen Lithographie ausdruckt und eine vollkommen plastische Gestaltung anstrebt. Daumier ist eigentlich nie Karikaturist in unserem Sinne gewesen, will sagen, er hat nicht verzerrt, wie es ganz besonders die jiingste Generation unserer Anklager mit dem Stifte tut, von den bloBen Reportern, die sich das Leben durch eine tórichte Verfratzung leicht machen, gar nicht zu reden. Daumier sah nur scharf, wie eben das Auge des Hasses sieht. Unheimlich scharf. Er sah glatt durch jede Maskę, der Bedeutung, der konventionellen Bescheidenheit, des besonders beliebten biedermannischen Wohlwollens, der professionellen Begeisterung, und er zeigte den Menschen hinter der Maskę, ohne seine Formen wesentlich, manchmal, ohne sie auch nur merklich zu verandern. Er griiBt immer den guten Zuschauer. Der hier das Ordinare, dort das Verkniffene, dann wieder das Zweideutige sehen kann, auch wenn es nicht dicht aufgetragen ist. Der diesen Staatsanwalt mit der óligen Milde als einen harten Anklager, jenen Advokaten, der so begeistert die Armel seiner Toga wirft, als einen kuhlen Lugner fur eine schlechte Sache erkennt. Der in dem Gesicht Ludwig Philippes bei dem Be-grabnis Lafayettes die heimliche Freude unter der gezeigten Trane fuhlt. Daumier macht nicht lachen, wo es um wichtige Dinge geht. Es ist ihm bitter ernst. Die skeptischen Humore eines Anatole France liegen diesem homme du midi ganz fern. Komisch sind nur etwa die Blatter, die es mit den kleinen Malheurs des Lebens und mit der kiimmerlichen Menschlich-
keit zu tun haben. Alles andere ist Anklage gegen die Machte und Menschen, von denen das Schicksal seines Volkes abhing. Und nur seines Volkes? Und nur abhing? Er wollte eher Grauen als Lachen erwecken, und er erweckt es in dem Nachgeborenen auch noch. Es ist hóchst oberflachlich, wenn behauptet wird, es gingen uns eigentlich diese Dinge nichts mehr an, ihrem Inhalt nach, und deswegen sei Daumiers Genie als vom Tage miBbraucht anzu-sehen. Ach nein, es wird mit verandertem Namen seine Fabe! auch iiber unsere Zeit und wohl noch iiber die kommende erzahlt. Das alles, Justiz im Dienste der Macht, Verbissen-heit des Anklagers, Schacherei auf allen Gebieten, gibt es noch. Daumier ist durchaus aktuell; obgleich das fur den Wert seiner Kunst nicht wichtig ist, sei es gesagt. Er kann noch heute aufrutteln.
Bei dieser Art seiner Enthullung war es móglich, zunachst ganz ausfuhrlich kórperlich zu sein, wieesdie Karikaturin unserem Sinne nicht sein kann. Ihre verzerrten Gebildebrauchen nicht lebensfahig zu erscheinen. Daumier arbeitete mit den Mitteln des Realismus. In diesen friihen Blattern verwendet er auch dieselbe Art der Lithographie wie die Realisten, etwa ein Raffet. Nur bringt der Gewaltige ganz andere Akzente hinein, wie sie zu seinem Ton passen. Er erweitert vor allem die Skala. Das etwas eintónige Grau wird auf einer Seite bis zu einem tiefen Schwarz, auf der anderen bis zu strahlendem WeiB gefiihrt. Und alle diese Tonę, auch das mittlere Grau, bekommen eine nie erhórte Schónheit, die leider die Repro-duktion immer nur annahernd geben kann. Wie ja auch der Reiz, den die kórnige Ober-flache des Steins gibt, iiberhaupt die Arbeit nur im Original ganz zu wurdigen sind. Wie gesagt, die Franzosen schatzen diese Blatter besonders, und sie wissen, was sie tun. Es muB besonders auf ihre Qualitat hingewiesen werden, weil bei uns der niemals stark aus-gebildete Sinn fur diese Eigenschaften ganz zu verschwinden droht, und ein bloBer Zeichner gesehen wird, wo einer der gróBten Graphiker steht. Wer nicht die Schónheit derTóne, die Verteilung von Schwarz und WeiB, die vollkommene Bindung in eine rundę Form empfinden kann, der kommt nicht ganz zu Daumier.
Dann wird diese feste Form allmahlich gelóster. Es hangt das wohl damit zusammen, daB ein schmachvo)les Pressegesetz das politische Bild unmóglich machte. Fur das bloBe witzige Sittenbild war aber der Ton des fruhen Daumier zu stark. Er konnte die verhaBten Politiker, und noch mehr ihre Spitze, den Kónig, zu Monumenten ihrer Schande gestalten, aber nicht den Bourgeois, den klassischen Schauspieler, den Advokaten, nicht einmal den Robert Macaire, den Schieber, wie wir sagen wurden, den er auf allen Gebieten, immer gewissenlos,
immer erfolgreich, entdeckt, und den er zu einer unsterblichen Figur erhoben hat, die bleibt, auch wenn sie aus dem Leben einmal verschwinden sollte. Auch machte der journalistische Betrieb eine leichtere und schnellere Technik wunschenswert. Die Plastik der Erscheinung, die Fiille des Kolorits, das Bildhafte der Vision verschwinden. Die einfache UmriGzeichnung tritt an ihre Stelle. Diebewegte Figur spielt eine gróRere Rolle,derMensch, trotzdem er immer im Mittelpunkt bleibt, steht nicht mehr statuarisch losgelóst, sondern in einer Gruppe und mit der Gruppe in einer Umgebung. Nun sind es die Knappheit der Mittel, die Ausdrucks-fahigkeit der UmriRlinie, die Fahigkeit, mit einer bloBen Andeutung die Atmosphare zu geben, die zur Bewunderung zwingen. Es ist, wie spater in Millet, und so merkwurdig es klingen mag, etwas Klassisches, etwas von dem Ton griechischer Reliefs in diesen Witzblatt-zeichnungen. Mit den ganz anderen Mitteln wird die Flachę genau ebenso als bewegte Einheit gestaltet, nicht mehr als malerisch-graphische, sondern als linear-graphische. Auch von diesem Linienspiel ist niemals etwas weg-, auch zu ihm ist niemals etwas hinzuzudenken. Auch ein Blatt, das einen Leichenbitter in der Bar, das eine beangstigend starkę Damę im Omnibus zeigt, hat die abgeschlossene grol3e Kunstform.
Zu der Anderung der Mittel wird auch der auRere Umstand beigetragen haben, daB im Laufe der vierziger Jahre mit einem schlechteren Papier der Zeitungen zu rechnen war, auf dem die tonige Flachę gar nicht zu ihrem Recht gekommen ware. Um das Jahr 1850 gab es eine neue Anderung der technischen Bedingungen, von der schon die Redę war: es wurde nicht mehr auf den Stein gezeichnet.
Ein groBer Kiinstler kann durch solche Dinge nicht geschadigt werden. Ihm mussen wirklich alle Dinge zum Besten dienen. Fur Daumier hatte diese Wandlung die Folgę, dal3 sie die natiirliche Entwicklung zu einem immer freieren, groBartigeren Ausdruck beschieunigte. Jetzt entstand jener souverane Altersstil, an den wir zuerst denken, wenn sein Name ge-nannt wird. Er ist gar nicht zu beschreiben, ratselhaft in seiner Ausfuhrung und in seiner Wirkung. Es ist nicht mehr die Flachę, die spricht, und auch nicht mehr die Linie, es ist ein Gewirre von Kritzeln. Wie in einer Mudigkeit, auch nur den Stift zu heben, fahrt die Hand auf dem Blatt umher, scheinbar willkurlich, ohne nach der organischen Form zu fragen, und am Ende ist dieses Gekritzel die starkste Expression. Daumier war am Ende seines Lebens fast blind. Er mu(3 schon in dieser spateren Zeit so gut wie vóllig von dem reichen Schatz gezehrt haben, den seine Phantasie gesammelt hatte. Man kann glauben, daG die Art seiner Zeichnung damit zusammenhangt. wie der Altersstil von Hals und Rembrandt
mit dem Alterszittern der Hande. Es ist, als ob Daumier mit seiner Stichelei die Vision gleichsam sucht und ihm dann das entstandene Gewirre oder doch scheinbare Gewirre das Materiał ist, aus dem er sie mit wenigen entscheidenden Linien gestalten kann. Diese Zeichnungen haben etwas Unvergleichliches. Es ist nicht nur das, was man Breite nennt. Es ist eine Spiritualisierung der Kunst. Nicht nur die Materie der Dinge, auch die Materie der Mittel hat kein Recht mehr. Die Vision wird unmittelbar in einer Art von kunstlerischer Kurzschrift aufgezeichnet.
In einem war Daumier unfranzósisch. Er lehnte die Dekoration ab, die Napoleon III. dem
politischen Gegner anbot.
Seine Zeitgenossen haben ihn — die gróBten Kunstler allein ausgenommen — als das an-
gesehen, was er nach seinem Beruf war, als den witzigen, oft scharfen, als den manchmal
nur unterhaltenden, dann aber wieder aufreizenden Zeichner. Vierzig Jahre lang. Da
wurde dem kunstlerischen Rangę nicht nachgefragt.
Aber seit seinem Tode ist seine Schatzung immer gestiegen. Auch durch die Bilder, die man
vorher kaum gekannt hatte. Aber auch ohne diese Entdeckung hatte man ihn unter die
GroBen gestellt, unter denen ihm nun seine Stelle nicht mehr bestritten werden wird. Sein
Gepack sind leichte Blatter, aber sie wiegen, nach dem Genie gemessen, Statuen und Ge-
malde durchaus auf.

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

WRÓĆ DO WYBORU MINIATUR ZDJĘĆ

Możesz dodać mnie do swojej listy ulubionych sprzedawców. Możesz to zrobić klikając na ikonkę umieszczoną poniżej. Nie zapomnij włączyć opcji subskrypcji, a na bieżąco będziesz informowany o wystawianych przeze mnie nowych przedmiotach.