Szanowni Państwo.

Przedmiotem aukcji jest niewątpliwie rarytas, perła na antykwarycznym rynku tkanin, mianowicie zabytkowa, ogromna, dwuosnowowa narzuta lub kilim wykonana w całości z naturalnej wełny. Już na wstępie zaznaczam, że narzuta nie jest cieniowana, przebarwiona. Tak padało światło od okna, a poza tym tkanina jest zagnieciona i znacznie zakurzona, stąd niewłaściwy efekt na zdjęciach.

Tego typu tkaniny to już rarytas, oczywiście te wykonane ręcznie na krosnach tkackich. Najwięcej pozostało ich na Podlasiu, terenów, które słynie z tkactwa dwuosnowowego. O tego typu tkaninach możecie Państwo przeczytać na stronie Muzeum w Ratuszu:

http://www.muzeum.bialystok.pl/s,zbiory,120.html

Narzuta, która Państwu proponuję pochodzi spod okolic Sokółki i wykonana została, co chciałabym podkreślić w 1932 roku, co potwierdza data wpisana we wzór narzuty. Z tego co donoszą wszelkie dostępne źródła tkaniny dwuosnowowe nie były sygnowane inicjałami autora, nie były w ten sposób opisywane. Pojawiające się na nich nazwiska i inicjały dotyczyły osób je zamawiających, i wtedy data często znaczyła nie tylko rok powstania, ale ważne wydarzenie, z okazji którego takową narzutę zamówiono, np. na ślub młodej panny.

Tkactwo dwuosnowowe to specyficzna i dosyć skomplikowana technika tkacka, dzięki której powstają tkaniny o niepowtarzalnym uroku. Tkaniny składają się z dwóch warstw w przeciwstawnych kolorach, przy czym obie warstwy połączone są ze sobą na brzegach i w miejscu wzoru. Wzór jest po obydwu stronach identyczny w kształcie, ale przeciwstawny kolorami. To kolorystyczne zróżnicowanie opiera się na zasadzie negatywu i pozytywu. Ten typ tkactwa wymaga od tkaczki nie tylko wysokich umiejętności, ale także dużej wyobraźni artystycznej potrzebnej do skomponowania całości. Jak mówią twórczynie ludowe, tkanie dwuosnowowe to żmudna praca. Wykonanie np. narzuty o typowych wymiarach - od momentu przygotowania wełny, przez jej czyszczenie, farbowanie chemicznymi farbami i samo tkanie - trwało nawet dwa miesiące. Walory plastyczne tkaninie nadaje przede wszystkim barwa i ornamentyka, choć w dużej mierze zależy to również od zastosowanego surowca i rodzaju splotu tkackiego. Jeszcze pod koniec XIX wieku podstawowe znaczenie w tkactwie ludowym miały surowce naturalne uzyskiwane we własnym gospodarstwie, takie jak len, wełna i w mniejszym zakresie konopie. Stopniowo wzrastało znaczenie bawełny, początkowo wprowadzanej do tkaniny w nieznacznych ilościach, jedynie dla ożywienia kolorystyki, później w większych - zwłaszcza jako osnowa. Popularnymi kolorami były: czarny, brązowy, fioletowy, zielony, żółty.

Proponowana przeze mnie w tej aukcji narzuta, bądź też kilim jest  oczywiście klasycznie dwukolorowa, fioletowo (właściwie fioletowo oberżynowa)- żółta (miodowa): to co z jednej strony jest fioletowe z drugiej jest żółte i odwrotnie (patrz zdjęcie nr 4) . Tkanina wykończona jest bardzo solidnie, mięsista i gruba, nawet pachnąca surowością wełny. Każdy jej bok wykończają gęste frędzle. Z uwagi na wiek i użytkowanie zrozumiałym jest, że tkanina z 1932 roku nie jest jak nowa i tym samym nie jest doskonale zachowana. Posiada przetarcia, uszkodzenia, które starałam się uwiecznić na fotografiach. Zbiór uszkodzeń zebrałam na zdjęciu nr 8. Gdyby potrzebne były zbliżenia to służę dodatkowymi fotografiami. Zapraszam też do osobistego obejrzenia przedmiotu sprzedaży w naszym Antykwariacie.

Po naprawie i wypraniu ta zabytkowa tkanina będzie chlubą i dumą swojego właściciela. Jako narzuta świetnie sprawdzi się na łóżku, idealnie też będzie wyglądać na stole jako obrus, a jako kilim na ścianie na pewno wizualnie i fizycznie ociepli pomieszczenie- a jest to teraz bardzo modne, i na pewno  podkreśli jego klimat.

Polecam zatem serdecznie i zapraszam do licytacji.

Wymiary: 224 x 149 cm, w tym długość frędzli średnio 11-12 cm