Jest to ostatnia część trylogii obejmującej "Błąd Kartezjusza" i "Tajemnicę świadomości". Po przedstawieniu roli, jaką odgrywają emocje i uczucia najpierw w procesach decyzyjnych, a później w konstrukcji jaźni, Damasio pyta obecnie o to, czym emocje i uczucia są w swej neurobiologicznej naturze oraz jaką mają wartość dla ludzi. Pokazuje, dlaczego powinniśmy w radości i smutku widzieć kamienie węgielne naszego przetrwania oraz pomyślności, rozwija koncepcję, zgodnie z którą te procesy regulacyjne nie tylko służą zachowaniu życia, ale też uczestniczą w kształtowaniu największych wytworów naszej kultury: zachowań etycznych, prawa i organizacji społecznej.