Dalia
to
roślina bulwiasta, pochodząca z Ameryki Południowej. Dahlia (nazwana na cześć
szwedzkiego botanika Andersa Dahla) znana jest również pod nazwami georginia i
wielgonia. Dalia jest rośliną z podziemną bulwą, z której wyrasta łodyga osiągająca
w zależności od gatunku od 40 cm do prawie 2 metrów wysokości. Różnokolorowe,
zebrane w koszyczki kwiaty mogą osiągać wielkość od 5 nawet do 25 cm.
Dalie najlepiej rosną w stanowisku jasnym, w żyznej
i przepuszczającej glebie. Latem, w okresie kwitnienia potrzebują obfitego
podlewania, jednak nie powinno dojść do zalania systemu korzeniowego. Odmiany o
łodydze osiągającej znaczne wysokości wymagają podparcia palikami. Kwitną w
okresie od czerwca do października.
Gdy pojawią się pierwsze mrozy roślinę należy
wykopać z ziemi i osuszyć. Gdy dalia obeschnie, otrząsnąć ją z ziemi, obciąć
pędy i umieścić w pomieszczeniu o temperaturze przekraczającej 0°C. Gdy w
pomieszczeniu jest sucho, bulwy należy przykryć torfem lub trocinami.
Najpopularniejszą metodą rozmnażania dalii jest
sadzonkowanie. Polega na sadzeniu kilkunastocentymetrowych pędów wraz z
tzw. piętką w perlicie lub piasku,
których temperatura nie przekracza 20°C. Sadzonki uzyskujemy z bulw, które
zostały posadzone w lutym w pomieszczeniu suchym o temperaturze
nieprzekraczającej 14-18°C. Po upływie miesiąca roślina rodzi pierwsze pędy,
które są jednak zbyt słabe. Dopiero kolejno wyrastające pędy nadają się do dalszej reprodukcji.
Dalie można rozmnażać
z bulw, należy jednak pamiętać aby przy podziale przy każdej z karp pozostawić
po jednym wykształconym pąku. Karpy sadzimy do gruntu gdy minie
niebezpieczeństwo przymrozków, najlepiej w maju na głębokości 5 cm pod
powierzchnia ziemi. Sadzonki oraz rośliny wyrosłe po podziale bulw wymagają
regularnego podlewania.
Dalie można również wysiewać z nasion. Nasiona
wysiewamy do rozsadników na przełomie lutego i marca. Po upływie 2 tygodni
roślinki można przepikować. Do gruntu sadzimy gdy ustaną przymrozki,
najczęściej pod koniec maja.
Dalie są roślinami narażonymi na różne
niebezpieczeństwa. Mogą je zniszczyć zarówno choroby wirusowe – mozaika dalii,
grzybowe – szara pleśń, zgniliznę twardzikową, oraz głowniową plamistość jak i
szkodniki takie jak ślimaki, mszyce, przędziorki, gąsienice i skorki.
Największym zagrożeniem dla bulwy dalii są choroby grzybowe. Gdy roślina
przechowywana jest w zbyt wilgotnym pomieszczeniu może pokryć się szarą pleśnią
a nawet zacząć gnić. Taką roślinę należy niezwłocznie usunąć a pozostałe
opryskać środkiem grzybobójczym.
Dalia
anemonowa ma kwiaty półpełne a wnętrze koszyczka wypełnione
rozrośniętymi rurkowatymi tworzącymi wypukła tarczę. Osiąga wysokość 80-100 cm.
Cebule dalii anemonowych dobrze rosną w gliniastej glebie. Sadzimy je do gruntu
w maju na głębokości 10-15 cm. Lubi stanowisko słoneczne lub lekko zacienione.
W zależności od odmiany kwitnie od czerwca do września. Roślina nie jest
mrozoodporna dlatego na zimę należy ja wykopać i przechowywać w suchym miejscu.
