Książki wysyłamy:

Pocztą Polską

Kurierem Opek

501[zasłonięte]555811[zasłonięte]51500[zasłonięte]071

Obejrzyj spis treści w pliku PDF

Od 20 lat wiele osób przyprowa­dza do mnie konie z prośbą o ich uło­żenie, poprawienie zachowania lub leczenie wad. Wszystkie te zwierzę­ta mają wspólną cechę - są „proble­mowe", tzn. ich zachowanie się nie jest właściwe, a postępy w szkoleniu - niezadowalające. Często przyczy­ną tych trudności jest niefachowe obchodzenie się z końmi lub niewła­ściwe ich utrzymanie. Wiele wśród nich jest chorych, inne wykazują ob­jawy stresu, napięcia lub chronicz­nego bólu.

Większość koni chodzi codziennie pod siodłem, a więc jeździec nawią­zuje z nimi bezpośredni kontakt cie­lesny i psychiczny. Osoby wrażliwe pytają, czemu ich koń jest tak leni­wy, nieposłuszny lub płochliwy; cze­mu nie czyni postępów w szkoleniu, jakby był niezdolny do nauki.

Dość rzadko pojawia się pytanie, czy jeździec rzeczywiście odpręża się podczas jazdy, a jego samopo­czucie fizyczne i psychiczne się po­prawia.

W rzeczywistości często dzieje się odwrotnie. Jeździec jest ciągle spię­ty, szybko występuje ból w krzyżu, stawach kolanowych i stopach, zmniejsza się sprężystość mięśni, przychodzi lęk.

Kiedy pytają mnie o radę, zawsze biorę pod uwagę jeźdźca i konia łącznie; analizuję ich wzajemny sto­sunek podczas jazdy. Obserwuję ko­nia w codziennym otoczeniu, zwra­cając przy tym uwagę na jego zacho­wanie i samopoczucie.

Najczęściej zakładam, że proble­my z koniem nie wynikają z jakiejś jego poważnej wady, czy błędów tre­ningu, ale są skutkiem nagromadze­nia się drobnych nieporozumień, prowadzących w efekcie do poważ­nych zahamowań, pogarszających stan zdrowia i wydolność konia.

Książka „Czy znam mego konia?" jest zaproszeniem i wprowadzeniem do dokładnego obserwowania konia i jego otoczenia oraz stawiania sobie zasadniczych pytań.

Zebrane w książce wyjaśnienia, rady i sposoby nie wyczerpują w zu­pełności tematu. Ich celem jest głównie pobudzenie jeźdźca do roz­ważań, a zadaniem mej książki jest również zachęcenie jeźdźca do po­znawania swego konia i zwrócenie na niego większej uwagi, co powin­no sprzyjać rozwiązaniu wielu tzw. problemów.

Wychodzę z założenia, że dzięki temu zdrowie konia i jego wydolność poprawią się, polepszy się też samo­poczucie jeźdźca, zwłaszcza wtedy, gdy zacznie inaczej obchodzić się z koniem, głównie w większej zgo­dzie z wymaganiami tego gatunku. Zachęcam jednocześnie do zbiera­nia doświadczeń w sferze koegzy­stencji jeźdźca z koniem.