CZWARTA KSIĘGA FILOZOFII OKULTYSTYCZNEJ stała się jedną z najbardziej znanych dzieł poświęconych wiedzy tajemnej, a w szczególności magii. Owiana tajemnicami, wątpliwościami i pełna zagadek, ale z całą pewnością intrygująca i wartościowa pod każdym względem: wytrawni adepci Sztuki znajdą w niej wiele cenny wskazówek, a zainteresowani myślą i wiedzą ludzi renesansu również poszerzą zakres wiedzy.
Dzieło życia autora - pisane i doskonalone przez ponad 20 lat, ostatecznie wydane w 1554 r. Cornelius Agrippa, człowiek renesansu - był żołnierzem, pisarzem, myślicielem, magiem i kronikarzem swej epoki w jednej osobie. Jego legenda jako maga stała się przyczynkiem do stworzenia jednego z arcydzieł epoki Tragicznej historii Johannesa Faustusa. Samo dzieło CZWARTA KSIĘGA FILOZOFII OKULTYSTYCZNEJ przetrwało i stało się chlebem duchowym następnego pokolenia magów, którego ikoną jest John Dee. Jest to zbiór sześciu traktatów poświęconych różnym aspektom magii i dywinacji zebranych razem, gdyż wyrażają zapewne myśli bliskie Agrippie, który niejako firmuje swoim nazwiskiem cały zbiór nietuzinkowych dzieł.
Są to 1. O geomancji – Cornelius Agrippa 2. O filozofii okultystycznej lub o magicznych ceremoniach księga czwarta – Cornelius Agrippa 3. Heptameron lub magiczne żywioły – Peter de Abano 4. Isagoga; dyskusja o naturze duchów – Georg Pictorius Villinganus 5. O geomancji astronomicznej – Gerard z Cremony 6. Arbatel de Magia Veterum lub duchowa mądrość starożytnych
Księga została przetłumaczona z wersji angielskiej z roku 1655 Roberta Turnera. Archaiczny nieco styl księgi został uwspółcześniony, aby wiedza w niej zawarta była bardziej zrozumiała.
