Opis książki

Ks. prof. dr Jan Czuj (ur. 20 maja 1886 w Borzęcinie, zm. 7 sierpnia 1957 w Warszawie) – polski duchowny katolicki. W 1908 wstąpił do Małego Seminarium Duchownego, gdzie po ukończeniu czteroletnich studiów teologicznych 29 czerwca 1912 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1916 ukończył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując stopień doktora w zakresie patrystyki. 1 lipca 1917 uzyskał nominację na katechetę w brzeskim Gimnazjum im. Jana barona Goetza. W Brzesku działał aktywnie w różnych organizacjach, m.in. w Stronnictwie Katolicko-Ludowym czy Naczelnym Komitecie Narodowym. W latach 1[zasłonięte]922-19 pełnił funkcję posła do Sejmu RP. W 1938 opuścił Brzesko i przeniósł się do Warszawy, gdzie objął Katedrę Patrologii z Homiletyką na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, tam też uzyskał tytuł profesora, oraz trzykrotnie był dziekanem tego wydziału. Został pierwszym rektorem Akademii Teologii Katolickiej. W 1948 został mianowany szambelanem papieskim Ojca Świętego Piusa XII.

Na początku lat 50. XX w. dołączył do ruchu księży patriotów, którego zadaniem było rozbijanie polskiego Kościoła od wewnątrz, i został jednym z jego przywódców. Był prezesem Komisji Intelektualistów (która organizowała dyskusje dotyczące problemów międzynarodowych oraz relacji między marksizmem a katolicyzmem), a także przewodniczącym zjazdu księży związanych z Ruchem Społeczno-Politycznym Katolików PAX, który to zjazd zaaprobował dekret o obsadzaniu stanowisk kościelnych, a odbył się 20 lutego 1953 w Lublinie.

Zmarł w Warszawie po kilkumiesięcznej chorobie 7 sierpnia 1957.

Uwagi:

Oprawa wytarta, pożółkła. Podpis długopisem na oprawie. Brzegi stron zakurzone, pożółkłe.