Safouan omawia je, posługując się teorią Freuda, i to zarówno jako kontekstem pozytywnym a gdyż wskazuje na to, co łączy oba modele psychoanalizy a jak i kontekstem negatywnym, gdy punktem wyjścia rozważań stają się sprzeczności w myśli ojca psychoanalizy. Tekst ma w dużej mierze charakter wypowiedzi mówionej: charakterystyczne dla niej powtórzenia i parafrazy, a także bogactwo przykładów podawanych przez autora ułatwiają czytelnikowi podążanie za nierzadko meandrującą myślą wykładowcy.