Liban w folderach turystycznych międzynarodowych biur podróży to Szwajcaria Bliskiego Wschodu. Starożytna Fenicja w luksusowej szacie betonowych autostrad, drapaczy chmur, światowych banków, agencji handlowych i nowoczesnych hoteli. Oaza petrodolarów i najdroższych towarów, sprowadzanych dla naftowych szejków. Magnes wiecznie słonecznych plaż, ruin najstarszych cywilizacji, unikalnych cedrów Faraya.
Lecz prawdziwy Liban to kraj jaskrawych kontrastów. Mozaika ras, religii, szczepów, skłóconych orientacji politycznych. Baśniowy luksus superkomfortowych dzielnic, nadmorskich marmurowych willi i ponura biedota slumsów i obozów uchodźców palestyńskich. Ten urzekający swym pięknem skrawek ziemi jest widownią kolejnych wojen, rozgrywek obcych wywiadów i korupcji skrajnie prawicowych rządów. To teren ostatniej masakry w obozach Sabra i Szatila. To również siedlisko mafii, klanów, handlarzy narkotyków i broni, ograbiających się wzajemnie i załatwiających porachunki rękami płatnych morderców.
