Czołgiści, czołgiści…

„Czołgiści, czołgiści…” to zbeletryzowane wspomnienia. Napisane z zacięciem literackim, barwnym i soczystym językiem bez, jak często się zdarza przy tego rodzaju pozycjach, ckliwych refleksji. Autorzy nie komentują opisywanych zdarzeń, tylko je opisują – jak zapamiętali.

Opisy życia w koszarach i szkolenia na poligonach stanowią tło dla zdarzeń zabawnych, dramatycznych czy po prostu wstydliwych, znanych dotychczas tylko nielicznym. Jawi się nam obraz wojska sprzed ćwierć wieku, widziany z pozycji dowódcy batalionu czołgów i oficera sztabu pułku; obraz trochę inny niż ten znany nam z telewizji czy kolorowych czasopism, bo czytelnik wchodzi do koszar przez tylną bramę.

Już sam tytuł, zdawałoby się, sugeruje, że to lektura tylko dla wojskowych. Nie do końca jest to prawdą, bo i niewojskowi czytelnicy, w tym również i czytelniczki, zapewniają autorzy, znajdą coś interesującego dla siebie.