Treść utworu oparta jest na specyficznym stylu rozmów prowadzonych "na czacie" (czat, chat, inaczej IRC - Internet Realy Chat), czyli w internetowych witrynach, gdzie spotykają się anonimowi uczestnicy pod często przypadkowymi imionami (nickami), a ich tożsamość i osobowość kreowana jest dowolnie przez nich samych, ich pisemnymi wypowiedziami. Uczestnictwo w internetowych rozmowach dotyczy już wielu tysięcy osób w Polsce i milionów na całym świecie. Łatwość ich prowadzenia i anonimowość pozwalają przełamywać kompleksy i wyzbywać się barier. Są ludzie, którzy w wirtualnych kawiarenkach spędzają po kilka godzin dziennie. Dla nich internetowe rozmowy stały się sposobem na życie, ale niekiedy również tragicznym uzależnieniem i niebezpiecznym oderwaniem się od rzeczywistości. Pozorny chaos takich spotkań ujęty został w Cz@cie w formę dramatu - wiodącego do niespodziewanych, ale i nierzadko tragicznych rozwiązań - roszczącego sobie jednocześnie prawo do uogólnień z zakresu psychologii i socjologii Internetu.