Anna Tytkowska CZAR(ne) ANIOŁY FANTAZMATY MROCZNEJ KOBIECOŚCI W MŁODOPOLSKIM DRAMACIE wyd. Katowice 2007, stron 268 + wklejka ilustr., ilustr. cz.-b. na papierze kredowym, bibliogr. , indeks osobowy , summ., Zsfg. oprawa miękka matowa, format ok. 14,5 cm x 20,5 cm Nakład tylko : 300 + 50 egz. !!! „ Niezliczone są pułapki, jakie spiskujący wróg [diabeł] pozastawiał na drogach i równinach świata: ale wśród nich najniebezpieczniejszą — i ledwie kto zdoła jej unik­nąć — jest kobieta. Kobieta, nieszczęsne źródło, chory korzeń i zdegenerowany pęd, który rozsiewa po świecie wszelką zniewagę. [...] Kobieta psuje świat: kobieta słod­kie zło, połączenie miodu i trucizny." bp Marbod z Rennes (ok. 1035 — 1123) „Czar(ne) anioły" to opowieść o męskich wyobrażeniach na temat kobiet, a dokładnie o wytwory fantazji dramaturgów żyjących na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku głównie Stanisława Przybyszewskiego, Jerzego Żuławskiego, Tadeusza Micińskiego i Juliusza Germana. Autorka analizuje wyobrażenia młodopolskich autorów poprzez bohaterki ich dramatów czyli postaci fikcyjne, ukazane przede wszystkim w tekstach literackich. Z informacji wydawniczej : Książka Tygodnia 11 — 17 luty 2008 r. wg „Dziennika Teatralnego” Recenzja książki ukazała się na stronach internetowego magazynu teatralnego TEATRALIA, 3 sierpień 2009 r. Autorka podjęła temat demonizującej mitologizacji kobiety, szczególnie widoczny w młodopolskim dramacie. Wskazała na złożone przyczyny tego zjawiska, zauważyła zarówno te podnoszone dotychczas w naukowej refleksji (wpływ filozofii Schopenhauera, Nietschego, Weiningera…), jak i te do tej pory nieanalizowane. Spośród tych ostatnich najbardziej zostały wyeksponowane zainteresowanie młodopolskich dramaturgów eksploracją podświadomości i nieświadomości indywidualnej i zbiorowej, dążeniami do symbolicznego wyrażania lęków przed Naturą, Śmiercią, Życiem oraz próbami stworzenia nowych obrazów alegorycznych dla wizualizowania sztuki. W części analitycznej autorka na przykładzie najbardziej reprezentatywnej młodopolskiej literatury scenicznej – Stanisława Przybyszewskiego, Jerzego Żuławskiego, Tadeusza Micińskiego, Juliusza Germana – przedstawiła indywidualne strategie demonizującej mitologizacji kobiety. Ze wstępu [fragment] : „ ... Dramaturgia Młodej Polski wydaje się jedynie punktem kulminacyjnym w erupcji omawianych fantazmatów. Stąd też poświęconą im książkę należy traktować jako część znacznie rozleglejszej całości, domagającą się dopełnienia analizami i syntezami z analogicznych studiów nad wcześniejszą i późniejszą polską dramaturgią, a zwłaszcza dotyczących romantyzmu, pozytywizmu i dwudziestolecia międzywojennego. W innym aspekcie jej dopełnieniem powinno być przedstawienie sce­nicznych realizacji omawinych tu fantazmatów, projektowane przez autorkę jako drugi tom niniejszej publikacji. Pierwszy rozdział książki został poświęcony przywołaniu przykładów odwiecznej demonizacji płci żeńskiej, dokonywa­nej nieświadomie, wpółświadomie i świadomie, w różnych porządkach i obiegach kultury. Te przykłady poświadczają trwałą obecność figury mrocznej kobiety w europejskiej kul­turze. Dodatkowym usprawiedliwieniem dla zamieszczenia tego rozdziału jest pamięć o młodopolskiej predylekcji do wiel­kich „syntez", do ożywiania „całego" mentalnego dorobku ludz­kości, do zstępowania w jego głąb. Nader często wśród naszych modernistów można znaleźć przykłady bezpośredniego i po­średniego wykorzystywania starych strategii demonizującej mitologizacji płci żeńskiej (i to zarówno ze znakami cytowa­nia, jak i z ich pominięciem), w tym zwłaszcza w kręgu auto­rów dramatów omawianych w książce. Wśród tych ostatnich byli prawdziwi znawcy i pasjonaci różnorakich mitologii, ju­daistycznych i chrześcijańskich apokryfów, Starego i Nowe­go Testamentu, tekstów średniowiecznych ojców Kościoła, a także pism gnostyków i heretyków, historii społecznej wie­ków średnich, dziejów procesów o czary czy wreszcie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Wystarczy odwołać się do nazwisk klu­czowych w niniejszej publikacji: Stanisława Przybyszewskiego. Jerzego Żuławskiego, Tadeusza Micińskiego czy Juliusza Germana. W rozdziale drugim zostały przedstawione syntetycznie dwa kolejne konteksty, dostarczające paradygmatów dla kreowania wyobrażeń, przywidzeń, marzeń, urojeń, mistyfikacji naszych dramaturgów: wpierw wszechobecna w modernistycz­nej kulturze dekonstrukcja romantycznego mitu miłości i kobiecości, a następnie — tożsamy proces dokonujący się na eu­ropejskich scenach. W kolejnych rozdziałach przedstawiono autorskie wydania mrocznych i antytetycznych kobiet oraz paradoksalnej kobiecości, wpisane w twórczość teatralną Przybyszewskiego, Żuławskiego, Micińskiego i Germana. W finale pracy podjęto próbę syntezy. Jej nadrzędnym celem jest prezentacja „wspólnych miejsc" omawianych fantazmatów i ich znaczenia dla późniejszej literatury scenicznej." SPIS TREŚCI : Wstęp O odwiecznej demonizacji płci żeńskiej O modernistycznej dekonstrukcji romantycznych mitów miłości i kobiecości — W kulturze —— Cień filozofii Schopenhauera, Nietzschego i Weiningera —— Inspiracja prac naukowych i paranaukowych —— Wpływ modernistycznej psychologii miłości —— Obecność histeryczek i „pogromczyń mężczyzn" —— Lęk przed feminizmem —— Wzorce obecne w sztukach przedstawieniowych — W europejskim teatrze —— Aktualność bohaterek dramatów Feuilleta, Dumasa syna, Sardou —— Triumfy Heddy Gabler i kobiet z dramaturgii Strindberga —— Salome, Lulu, Gioconda... Fantazmaty mrocznej miłości i kobiecości w dramaturgii Stanisława Przybyszewskiego — Korzenie, powinowactwa, korespondencje — Autorskie wizje koszmaru miłości — Wpółrealne i wpółsymboliczne kusicielki, egoistki, mścicielki — Apologeci i krytycy wyobraźni Przybyszewskiego Mit złowrogiej w twórczości scenicznej Jerzego Żuławskiego — Źródła — Ambiwalentne niszczycielki: tragediorodne i tragiczne — Okrutnice, egoistki, komediantki — Hołd złożony wyobraźni, Złu, Naturze, Życiu Kobiecy żywioł w dramatach-snach Tadeusza Micińskiego — Autorytety, wzorce, filozoficzny i artystyczny fundament — Piękne okropnice z młodzieńczych dramatów — Czarne anielice z Kniazia Patiomkina — Lucyferyczna Bazilissa Teofanu — Święte i przeklęte kobiety z Termopil polskich W cieniu Lilith... kobiety z dramatów Juliusza Germana Próba syntezy Bibliografia Indeks osobowy Summary Zusammenfassung   KAŻDY OFEROWANY EGZEMPLARZ JEST SPRAWDZANY W CELU WYKLUCZENIA EWENTUALNYCH DEFEKTÓW DRUKARSKICH ! ZAPRASZAM DO PRZEJRZENIA OFERTY KSIĘGARNI E-KODEKS NA AUKCJACH ALLEGRO !!! W przypadku dodatkowych pytań proszę przesłać wiadomość.

Odbiór osobisty w Księgarni E-KODEKS jest możliwy wyłącznie

w Punkcie Dystrybucyjnym

Gliwice ul. Czapli 9

po wcześniejszym ustaleniu terminu.

Na życzenie książki wysyłamy za pośrednictwem Poczty Polskiej

(list polecony ekonomiczny lub list polecony priorytetowy, a powyżej 2 kg jako paczka pocztowa).