Korporacja bywa kojarzona z pełnym oddaniem firmie, pracoholizmem oraz byciem „bardziej pracownikiem niż człowiekiem”. Takie modus vivendi umożliwia pięcie się po szczeblach kariery, a przynajmniej utrzymanie stanowiska. Autorka konfrontuje te obiegowe opinie z badaniami postaw indywidualistycznych, ukazując konflikt Ja – instytucja. Maja Biernacka pokazuje, że współcześnie jest on strukturalnym elementem relacji pracownik – instytucja, a nie jedynie kwestią organizacji przedsiębiorstwa, wynikową lokalnych uwarunkowań czy „charakteru narodowego” bądź świadectwem indywidualnych problemów pracownika.
Autorka w sposób oryginalny i twórczy dotyka zasadniczego dziś dla wielu ludzi problemu – zgodności z własnym Ja jako podstawowego motywu współczesnego, ponowoczesnego myślenia i działania.
prof. dr hab. Bogdan W. Mach
Teza Biernackiej, z którą zgadzam się całkowicie, głosi, że pracoholizm rozumiany może być jedynie na tle kultury indywidualizmu; jest on soczewką, w której znakomicie widoczne są podstawowe zjawiska zachodzące we współczesnej kulturze.
prof. dr hab. Andrzej Szpociński
