„Praca Sabiny Brzozowskiej wpisuje się w ten nurt odczytań Micińskiego, który burzy często niedomyślane koncepcje odczytań jego twórczości zrodzone w drugiej połowie XX wieku: koncepcje pokazujące rzekomy anachronizm poetyki owych tekstów, a nade wszystko chaos myślowy, gatunkowy i estetyczny. Z takim podejściem do dramatów Micińskiego po lekturze pracy Człowiek i historia… rozstajemy się na zawsze. Co nie znaczy, rzecz jasna, iż właściwym przedmiotem odniesienia całości tego Wielkiego Tekstu, jakim jest twórczość Micińskiego, nie pozostaje szeroko rozumiana XIX-wieczność. Brzozowska pokazuje, że, owszem, jest to dzieło wyrosłe z ducha XIX stulecia, ale przy tym odsłaniające takie horyzonty intelektualne (w Kniaziu Patiomkinie rewolucja wewnętrzna przeciw rewolucji zewnętrznej, historycznej) i literackie (dzieło centonowe, postmodernistyczny cytat, poetyka absurdu), które staną się wyznacznikami literatury XX wieku. [ .] Sabina Brzozowska dała po raz pierwszy w literaturze polonistycznej serię konsekwentnych odczytań dramatów Micińskiego. Jest to seria interpretacji przeprowadzonych właśnie na tekście, tworząca wszakże semantyczną Całość. Praca ta [ .] jest dokonaniem nowatorskim i oryginalnym, posiada rozmach właściwy monografiom. Co więcej, dotyczy twórczości pisarza, którego bezdyskusyjnie uznaje się za jednego z najtrudniejszych w naszej literaturze." (z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Jarosława Ławskiego)
Praca adresowana jest nie tylko do studentów filologii polskiej i literaturoznawców, ale również do tych wszystkich odbiorców, których po prostu fascynuje, niepokoi bądź drażni twórczość Tadeusza Micińskiego.