Niemal 20 lat temu Cudze problemy wprowadziły do polskiej socjologii perspektywę społecznego konstrukcjonizmu, proponując zarazem jej własną, oryginalną i nieco przekorną odmianę. O ile studia z zakresu społecznego konstrukcjonizmu zajmują się zazwyczaj tym, jakie problemy (i przy użyciu jakich środków komunikacyjnych) są publicznie definiowane jako ważne, o tyle autorzy Cudzych problemów przyglądali raczej temu, jakie problemy (i w jaki sposób) podlegają w polskim dyskursie publicznym unieważnieniu. Teoretyczne i empiryczne dociekania zaowocowały nowatorskim obrazem polskiego dyskursu publicznego z czasów historycznego przełomu lat 80-tych i 90-tych. Tom jest do tej pory źródłem inspiracji teoretycznych i metodologicznych dla polskich badaczy dyskursu publicznego oraz komunikacyjnych aspektów transformacji ustrojowej.