Warto więc nie ograniczać się do plaż nad Adriatykiem, lecz zobaczyć górzyste Chorwackie Zagorje i Gorski Kotar, wspiąć się na szczyty Velebitu czy ochłodzić nad wodospadami Jezior Plitwickich. Miasta Chorwacji, z których niejedno może się poszczycić dziejami sięgającymi osadnictwa starożytnych Greków, to prawdziwe pomniki kultury, zachęcające do zwiedzania. A chorwacka kuchnia stanowi fuzję tradycji kulinarnych Europy Środkowej, Bałkanów i basenu Morza Śródziemnego.

Powierzchnia Chorwacji wynosi 56 542 tys. km², a długość wybrzeży 5835 km, z czego ponad 4 tys. km stanowi linia brzegowa 1185 wysp, z których 67 jest zamieszkałych. Nic dziwnego, że tak zróżnicowany typ linii brzegowej - dalmatyński - nazwę swą wywodzi właśnie stąd. Bardziej urozmaicone wybrzeże ma w Europie jedynie Norwegia. Adriatyk swą nazwę wywodzi od włoskiej miejscowości Adria, zwanej w czasach rzymskich Hadria, Chorwaci nazywają go Jadranem.

Większość chętnie odwiedzanych przez turystów plaż nad Adriatykiem jest kamienista, skalista lub żwirowa, choć zdarzają się także piaszczyste. Temperatura wody waha się od 22 do 25 °C. Ku wybrzeżu schodzą pasma Gór Dynarskich - Dinara, Gorski Kotar i Kapela, najwyższym szczytem jest sięgająca 1831 m n.p.m. Dinara. Zbudowane z wapieni góry obfitują w jaskinie, jeziora, malownicze wąwozy i groty, będące efektem zjawisk krasowych. Nizinny i równinny charakter ma wschodnia i północno-wschodnia Chorwacja. Jedyne urozmaicenie stanowią niewysokie górskie pasma Papuk i Psunj oraz przecinające należący do Niziny Środkowoeuropejskiej obszar rzeki - Sawa i Drawa.