Zapraszam do wyprzedazy mojej biblioteczki architektury-sporo pozycji glownie historia ale i troche podrecznikow i innych...

Mozliwosc przesylki zbiorczej-z kilku aukcji obnizy koszt a ceny-ocencie sami....

Tu:

ze strony www:http://www.manggha.krakow.pl/publikacje/cotojestarchitektura

Drugi tom Co to jest architektura?/What is architecture? to zapis cyklu wykładów wygłoszonych w latach 2[zasłonięte]003-20 w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha przez wybitnych architektów i teoretyków z całego świata. (Poprzedni tom zawierał teksty wykładów, jakie odbyły się w Bunkrze Sztuki w latach 2[zasłonięte]000-20).W efekcie otrzymujemy kolejną obszerną i interesującą publikację, która odnosi się tak do teorii, jak i praktyki  architektonicznej, pokazuje całą różnorodność i złożoność problematyki, jaką zajmuje się współczesna architektura.

Tak się szczęśliwie składa, że w działalności Centrum Manggha (od niedawna Muzeum Manggha) architektura zawsze była osobnym, wyraźnie wyodrębnionym tematem, a samo Centrum – powstałe w 1994 roku według projektu wybitnego japońskiego architekta Araty Isozakiego,  bez wątpienia nadal jedna z najciekawszych budowli wzniesionych w Polsce w ostatnich latach – stanowi naturalne miejsce dla dyskusji o nowej architekturze, jej sytuacji i perspektywach. 

Nowa architektura zawiera w sobie zawsze pewną niewiadomą, wymaga swoistej weryfikacji przez czas i ostatecznej akceptacji przez ludzi, którzy w budynku żyją lub pracują. Z perspektywy trzynastu lat istnienia i działalności Centrum Manggha można śmiało stwierdzić, że jego forma architektoniczna przeszła tę weryfikacje pomyślnie. Budynek centrum to architektura na ludzką miarę i skalę, miejsce w którym zarówno ci, co tu pracują, jak i ci, którzy to miejsce odwiedzają, czują się dobrze. Decydująca wydaje się więc ludzka obecność: zamieszkując architekturę stopniowo ją „ożywiamy” i oswajamy,  z czasem nasz stosunek do niej staje się coraz bardziej osobisty.  O tym wrażeniu decyduje też trudno uchwytna, ale wyraźnie wyczuwalna atmosfera: „duch miejsca”. Jest to niewątpliwa zasługa architekta, który w swoim projekcie przywołał symboliczną wizję architektury polsko-japońskiej, a także  w typowy dla siebie sposób połączył wiele funkcji i znaczeń: rozległy hol na osi budynku, otwarty na Wisłę i Wawel, z częścią kawiarnianą i księgarnią, tajemniczą przestrzeń galeryjną, funkcjonalną salę widowiskową, poprzedzoną przestronnym lobby, biura, magazyny, bambusowy ogród z domkiem herbacianym…Architekt w wyborze miejsca (nad brzegiem Wisły, z widokiem na historyczny Kraków) odniósł się do lokalnej tradycji, a w samym budynku uwzględnił także elementy tradycji architektonicznej Japonii, umiejętnie łącząc ze sobą tradycję i nowoczesność; zestawił cegłę i drewno z metalem i szkłem; otwartą  rozświetloną przestrzeń holu skontrastował z miejscami mrocznymi, kontemplacyjnymi (wnętrza galerii); wyeksponował walory widokowe budynku, wykorzystał symbolikę fali (zarys dachu nawiązuje do fali wiślanej oraz słynnego drzeworytu Katsushiki Hokusaia Wielka fala w Kanagawa) . Można bez żadnej przesady powiedzieć, że w projekcie Centrum Manggha Arata Isozaki zrealizował paradygmat architektury japońskiej, w następujący sposób określony przez Wolfganga Welscha: Gdy japońscy architekci myślą o budynku, nie koncentrują się na nim samym. Biorą pod uwagę środowisko: krajobraz, przepływ energii, klimat, wiatr, procesy naturalne, kolory i żywioły.(…) Wiatr, woda, temperatura, niebo i ziemia – a przede wszystkim, zapewne, czas – mają najwyższe znaczenie (…). Nie ma ścisłej granicy między budynkiem a środowiskiem. Zewnętrze jest wewnątrz, a wnętrze jest na zewnątrz.(Co to jest architektura? / What is architecture?, Kraków 2002, s.185-186)

   Wielość i mobilność funkcji Muzeum Manggha znakomicie współgra z mobilnością architektury, bowiem, jak pisze Cristin Feireiss: Ruch powstaje tam, gdzie i kiedy chce, nie zważając na to, co architekci i planiści uznają za słuszne. Budynki zmieniają się, gdy tylko zostaną zamieszkane. Transformują się funkcje. Ludzie, ze swą własną dynamiką i własnym rytmem ,mają inne wyobrażenie o budynku po jego ukończeniu, niż architekci. (Co to jest architektura?, s.85). 

W tak rozumianej przestrzeni muzeum przestaje już być statyczną „świątynią sztuki”. Przeciwnie – znakomicie mieści się w niej dynamiczna działalność instytucji, która łączy podstawowe dla niej funkcje muzealne z szeroką aktywnością żywego centrum kultury. W nowoczesnym, przyjaznym budynku znalazło miejsce muzeum nowego typu, które wprowadza nowe metody i formy działania. Jego głównym zadaniem staje się upowszechnianie sztuki, rozumianej możliwie interdyscyplinarnie, z silnym akcentem położonym na współczesności. W ten sposób trwałość i niezmienność tradycyjnego muzeum zostaje zastąpiona przez otwartość, elastyczność, zdolność do adaptacji nowej instytucji.

Nic dziwnego, że cieszący się ogromnym powodzeniem cykl wykładów Co to jest architektura? tak dobrze wpisał się w działalność najpierw Centrum, a następnie Muzeum Manggha, a nowoczesny, przyjazny budynek to znakomity entouragedla tej tematyki. 

Bogna Dziechciaruk-Maj

Dyrektor Muzeum Manggha

Wyd MANGGHA 208 stron 608 oprawa twarda formatu 17,5x24,5 cm

Stan bardzo dobry-prawie jak nowka lecz minimalne przygiecia krawedzi oprawy