Przepiękny i dość rzadki antoninian Klaudiusza II Gockiego wybity w mennicy w Rzymie między wrześniem 268 a sierpniem lub wrześniem 270 r. (RIC V 52):

Aw. IMP(erator) C(aesar) CLAVDIVS AVG(ustus), popiersie cesarza w zbroi, drapowanym płaszczu i koronie promienistej (łac. corona radiata) w prawo;

Rew. IOVI STATORI [tj. dat. "Jowiszowi Zapewniającemu trwałość"], nagi Jowisz stojący frontalnie z głową zwróconą w praw, w prawej ręce trzyma włócznie/długie berło, w lewej - piorun. 

Waga: 3, 39 g

Monety z okresu samodzielnych rządów Galliena (po dostaniu się do niewoli perskiej jego ojca Waleriana w 260 r.) oraz panowania jego następcy (i być może uczestnika spisku na życie poprzednika), Klaudiusza II noszącego przydomek "Gothicus" tj. Gocki (w znacz. Zwycięzca Gotów), reprezentują okres największej dewaluacji pieniądza rzymskiego w kryzysowym III w. Ponieważ tracące na wadze i zawartości srebra antoniniany były wykorzystywane nawet w bardzo drobnych transakcjach, egzemplarzy tak pięknie zachowanych, jak oferowany, zachowało się stosunkowo mało. Ponadto  zwraca uwagę bardzo staranne wykonanie portretu władcy.

Ukazany na rew. Jowisz należy do popularnych motywów w III w., choć legenda IOVI STATORI w przypadku mennictwa Klaudiusza II jest zdecydowanie rzadsza od IOVI VICTORI.

W RZECZYWISTOŚCI PREZENTUJE SIĘ LEPIEJ NIŻ NA ZDJĘCIU - ŚWIETNY PORTRET, PIĘKNA, BRĄZOWA PATYNA!