Przed gotowaniem dobrze ją namoczyć. Gotuje się ją dość długo, więc można ugotować naraz większą ilość i zamrozić w porcjach. A potem stosować do sałatek, dań warzywnych typu ratatouille, kus-kusu. Można także rozgotować na miękko i zmiksować z dodatkiem oliwy, prażonego sezamu i soku z cytryny - powstanie pyszny hummus. Ciecierzycę można wprowadzić do diety niemowlęcia w 10. miesiącu.

Ciecierzyca zawiera aż 25 % białka o korzystnym składzie aminokwasowym, dlatego może z powodzeniem zastępować mięso. Jest również bogata w fosfor, potas, większość witamin z grupy B, żelazo i błonnik. Zawiera więcej żelaza niż inne fasole. W Egipcie nasiona ciecierzycy traktowane są jako dobry afrodyzjak, leczy się nimi także bóle głowy i gardła oraz kaszel, liście natomiast mają właściwości ściągające i wstrzymujące. Zaleca się okładanie nimi zwichniętych kończyn, napar zaś pomaga przy niestrawności. Niedojrzałe nasiona ciecierzycy można jeść na surowo. Dojrzałe po ugotowaniu lub konserwowaniu są świetnym dodatkiem do sałatek, bardzo popularnym w Europie Zachodniej i USA. W Polsce ciecierzyca ma również rosnącą ilość amatorów, szczególnie barów sałatkowych i zwolenników diety wegetariańskiej. Popularnym surowcem jest mąka z nasion, którą wykorzystuje się jako dodatek do zup, chleba i makaronów, ponieważ zawarta w niej skrobia jest bardzo lepka. Na Bliskim Wschodzie je się nasiona ciecierzycy obtoczone w cukrze lub przyprawach. Ugotowane ziarna można także zemleć, wymieszać z oliwką, przyprawić sokiem z cytryny i czosnkiem. Tak przygotowana pasta smakuje świetnie z pieczywem lub krakersami. Ta ciekawa roślina dostarcza nam nie tylko nasion. Cennym wzbogaceniem diety są jej kiełki oraz młode pędy i liście, które przygotowuje się podobnie jak szpinak.