.

Na świecie występuje około 600 gatunków cibory, porastających bagienne i przybrzeżne rejony tropikalne, subregionalne, umiarkowane. Nazwa papirus pochodzi od Cyperus papirus, porastającego brzegi Nilu, z którego wytwarzano arkusze papirusu. Obecnie najbardziej popularnym gatunkiem cibory w naszych mieszkaniach jest cibora zmienna Cyperus involucratus, syn. C. alternifolius. Jest to bardzo łatwa w uprawie roślina doniczkowa, doskonale przystosowująca się do panujących warunków. Może rosnąć również w akwarium, a w okresie letnim w oczku wodnym oraz cienistym miejscu w ogrodzie. Doskonała do uprawy hydroponicznej. Cibora składa się z ostrozakończonych szablastych liści osadzonych na wysokiej sztywnej łodydze, promieniście rozłożone na kształt parasola (roślina parasolowa). Kwiatostany składają się z drobnych biało zielonkowatych kwiatów. Z innych gatunków na uwagę zasługuje Cyperus haspan o długich, wyprostowanych pędach z okółkami wąskich liści, wymagający większej ilości światła i ciepła. Cyperus gracilis dochodzący do 40 cm, pokrojem przypominający ciborę zmienną.

Roślina wymagająca jasnego, słonecznego miejsca, choć chronimy ją przed bezpośrednim nasłonecznieniem południowym. Potrzebuje dużo wilgoci, a „mokre stopy” nie tylko jej nie przeszkadzają, ale są wymagane, wówczas cibora będzie pięknie się rozrastać. Dla zapewnienia jej tak wilgotnych warunków doniczkę trzymamy w podstawce z wodą, którą wraz z ubytkiem uzupełniamy. Trzymając ją w akwarium, oczku wodnym, ustawiamy ją w taki sposób, aby woda zatapiała tylko bryłę korzeniową. Jeżeli trzymamy ją na zewnątrz pamiętajmy, że przed mrozami należy ją przenieść do pomieszczenia zabezpieczonego przed mrozem. Odpowiednia temperatura w warunkach domowych powinna być w granicach 18-22 ºC a nawet może wynosić 25ºC. W okresie spoczynku korzystniejsza jest niższa temperatura, która jednak nie powinna spadać poniżej 7-10ºC. Potrzebuje ona dużo wilgoci przy braku której liście zaczynają brązowieć, dlatego oprócz „mokrych korzeni” musimy ją często zraszać. Nawożenie w okresie intensywnego wzrostu (kwiecień- sierpień), płynnym nawozem wieloskładnikowym, co dwa tygodnie. Przesadzanie, co roku w ziemię standardową z domieszką gliny i piasku, w większy pojemnik.

Zbyt wysoka temperatura i suche powietrze sprzyjają pojawieniu się mszyc. Mała wilgotność, zbyt zwięzłe i kwaśne podłoże, powodują brązowienie wierzchołków liści. Pojawienie się licznych drobnych plam, odbarwień, żółkniejące liście, zasychanie oraz delikatna pajęczynka na spodniej stronie liści, są następstwem działalności przędziorków. Poza tym cibora jest to roślina, którą chętnie podjadają nasze kociaki.