Wydawnictwo TNKUL 2009, s. 232

Wojciech Chudy w swojej książce w sposób jasny i obrazowy ukazuje przemiany jakim ulegała filozofia wychowania, która z refleksji nad wychowaniem człowieka pojętym jako wychowanie moralnej strony ludzkiego życia, przekształciła się w dyscyplinę zwracającą uwagę na integralnie pojęty proces wychowania. Punktem wyjścia projektu realizowanego przez Chudego jest określenie człowieka jako bytu, który jest kimś i coś ma. Ta lapidarna definicja pozwala przeformułować pedagogikę z nauki w kierunku sztuki, która wprawdzie nie daje konkretnych recept, jak postąpić w danej sytuacji życiowej, uczy jednak mądrości życia. Najwyższą wartością w wychowaniu okazuje się - centralna także dla personalistycznej etyki - kategoria osobowej godności człowieka.