Przymierze braterskie.
W wieku XVII niebo się nie inaczej, aniżeli w wieku naszym nad ziemią rozciągało, nie inaczej słońce świeciło, nie inaczej się natura oczom ludzkim przedstawiała; inaczej jednak przedstawiały się warunki, śród których żyli ludzie, zajmujący w społeczeństwie stanowisko wyższe. Silnie rozwinięty indywidualizm wysoko po nad poziom społeczny wynosił jednostki, poczuwające się bardziej, aniżeli potentaci doby dzisiejszej, do 8panowania.x Panowie byli „panamił w całem wyrazu tego znaczeniu, biorąc twierdzenie, jako ziemia i wszystko co się na niej znajduje dla człowieka stworzone jest, na swój wyłącznie rachunek; byli panami—jak ci oto dwaj, którzy, przekroczywszy próg komnaty, weszli i jeden obok drugiego zasiedli. Zasiedli w komnacie zapełnionej księgami przy stole, świadczącym o odbywającej się przy nim pracy naukowej. Byli to mężowie poważni, leciwi, mimo, że nie starce: jeden liczył lat czterdzieści osiem, drugi czterdzieści dwa wieku — poważni i nacechowani wyrazem tej pewności siebie, którą śmiertelnikom nadają stanowisko społeczne wysokie i majątek wielki. Co do wrażenia, jakie oblicza ich sprawiały, jeden mianowicie szczegół na zaznaczenie zasługuje: zachodziło pomiędzy nimi uderzające rysów