„Od czasów
na j dawniejszych
ludzie zaangażowani
w prowadzenie wojny
usiłowali na podstawie
znajomości aktualnej
sytuacji oraz doświadc
minionych wojen
wyobrazić sobie
charakter i przebieg
następnej wojny,
wypracowywali poglądy
na sposób
jej przygotowania
i prowadzenia, a więc
de facto formułowali
poglądy doktrynalne.
Wprawdzie ich oceny
nie zawsze
okazywały się trafne
(nie zawsze potwierdzały
się w praktyce),
wywierały jednak
istotny wpływ
na przygotowanie
do wojny państwa
(klasy, koalicji),
a także na
jej przebieg i wynik
Nie jest zatem po; racji stwierdzeni! że w każdym państwie (klasie), — na każdym etapie historyczny* istniała i istnieje określona
doktryna wojenna... Wojna, jak wykazu doświadczenia historyczne, jest najsurowszym sprawdzianem słuszności doktryny wojennej. »Zderzenie« doktryn wojennych dwóch
względnie równorzędnych przeciwników umożliwia bowiem ustalenie, która z nich okazała się trafna niezupełnie trafna ib błędna1'.
IWstępSprawy wojny i pokoju absorbują ludzkość od tysięcy lat, od czasu klasowego rozwarstwienia społeczeństw. W .przeszłości interesowały się tym głównie jednostki i koła rządzące, 'dziś żyją nimi cale narody, miliony ludzi naszej planety.
Jako obywatele kraju europejskiego interesujemy się przede wszystkim pozytywnymi zmianami, które dokonują się na naszym kontynencie. Jednocześnie widzimy, że ,,wciąż jeszcze nie osiągnięto jakichkolwiek efektywnych uzgodnień w dziedzinie odprężenia militarnego i rozbrojenia, co zagraża rozwojowi procesu umocnienia bezpieczeństwa w Europie" 1. Niestabilność procesu odprężenia pogłejbiła decyzja NATO z 1979 r. o produkcji i rozmieszczeniu w Europie Zachodniej nowych typów broni rakietowo-jądrowej. Niepokoją nas konflikty zbrojne rozpętywane przez koła imperialistyczne i hegemonistyczne w innych częściach świata.
Według szacunkowych danych od roku 3600 przed naszą erą do roku 1960 naszej ery ludzkość zaznała tylko 292 lata powszechnego pokoju. W ciągu pozostałych 5268 lat przeżyła 1413 wojen (konfliktów zbrojnych), a straty w ludziach powstałe w ich wyniku wyniosły około 1240 milionów 2.
Uczony węgierski prof. Istvan Kende obliczył, -że w ciągu 30 lat od zakończenia drugiej wojny światowej na świecie toczyło się 120 wojen, w których poniosło śmierć około 20 milionów ludzi. W okresie tym było zaledwie 30 dni powszechnego pokoju. Rozumiemy, że w wielu wypadkach walka i konflikt zbrojny 'były naturalną drogą do wyzwolenia narodowego i społecznego. Ale spośród wymienionych wojen w 68 przypadkach brały udział inne państwa 3.
Współczesny układ sił na świecie, pokojowa polityka krajów wspólnoty socjalistycznej sprawiły, że żadna z wymienionych wojen nie przekształciła się w konflikt światowy. Mimo to w aktualnej sytuacji międzynarodowej wojny te stanowią potencjalne niebezpieczeństwo przerodzenia się w światową wojnę jądrową, mogą stać się jej detonatorem. Wojny te, będące w większości instrumentem reakcyjnej, antysocjalistycznej polityki rządów imperiaŁistycznych, mają dziś jednak także inny charakter. ,,Jedną z cech charakterystycznych współczesnych wojen ograniczonych jest to, że są one przygotowywane, wzniecane i prowadzone w warunkach zasadniczych zmian, w warunkach nowego etapu ogólnego kryzysu systemu kapitalistycznego i rozwoju sił socjalizmu, wpływających w sposób decydujący na proces rozwoju świata. Okoliczność ta odbiera perspektywę wojnom ograniczonym w sensie społeczno-politycznym i wojskowym... Nowy układ sił sprawia, że wszelka wojna ograniczona wszczęta przez wielkie mocarstwo imperialistyczne nie daje mu korzyści..."4. Korea, Wietnam, Kuba, Bliski Wschód i in. są potwierdzeniem tej tezy.
Imperializm, będący z samej swej natury źródłem wojen, nie dąży dziś — generalnie rzecz biorąc — do nowego podziału świata, co wcale nie oznacza zniknięcia sprzeczności między państwami imperia-listycznymi i ich walki o rynki zbytu, strefy wpływów itp. Imperializm walczy dziś przede wszystkim o powstrzymanie rozwoju socjalizmu, o zachowanie swojego istnienia, o utrzymanie posiadanej dotąd strefy władania. I mimo głębokich i ostrych sprzeczności rozdzierających nadal światowy system imperialistyczny główne jego państwa zorganizowały się w jeden, chociaż regionakiie podzielony i występujący pod różnymi nazwami, sojusz polityczno-militarny skierowany przeciwko wspólnocie państw socjalistycznych. Niektóre ogniwa tego sojuszu pękają, jak np. pakt CENTO 'po wycofaniu się z niego Pakistanu i Iranu w marcu 1979 r.
Skrótowo zarysowany obraz niedwuznacznie sugeruje, że nie jesteśmy wolni od groźby agresji, wojny, przy czym wojny proiwadzonej najstraszniejszymi środkami niszczenia, jakie znała dotychczas ludzkość. Ich masowa produkcja, ciągłe doskonalenie, wynajdywanie przez naukę i technikę coraz nowszych rodzajów broni masowej zagłady, niezależnie od wielu innych skutków, wpływają także na inne widzenie wojny, jako środka do osiągania celów politycznych imperializmu.
Część polityków i ideologów burżuazyjnych widzi ten problem. Stąd też wieloletnie wysiłki ZSRR i całej wspólnoty socjalistycznej doprowadziły do podpisania w Wiedniu SALT II, układu który w wypadku jego ratyfikacji niewątpliwie przyczyniłby się do stabilizacji bezpieczeństwa i pokoju światowego. Realia sytuacji międzynarodowej mają
¦» Metodologiczne problemy teorii i praktyki wojskowej, Warszawa 1971, s. 102.
jednak i drugą stronę medalu. Kryzys energetyczny, bezrobocie i inflacja powodują przypływ fali konserwatyzmu, protekcjonizmu i neo-kolonializmu w niektórych rozwiniętych krajach Zachodu. Ogniska zapalne w wielu krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej oraz na Bliskim Wschodzie Stany Zjednoczone nadal wykorzystują do konfrontacji w ramach stosunków Wschód-Zachód. Czynniki te {oprócz innych, jak np. antyradziecka polityka kierownictwa politycznego Chin) stwarzają zatem zjawisko niebezpieczne dla dalszego rozwoju procesu odprężenia.
W myśl dialektyki marksistowsko-leninowskiej w życiu społecznym istnieją wielorakie możliwości działania. W odniesieniu do aktualnej sytuacji oznacza to, że oprócz możliwości rozpętania przez imperializm światowej wojny rakietowo-jądrowej istnieje też realna, po raz pierwszy wyłoniona w historii ludzkości, możliwość niedopuszczenia do nowej wojny światowej, oparta na potężnych siłach społeczno-politycz-nych w świecie, których główne ogniwo stanowi wspólnota socjalistyczna, siłach dysponujących dziś odpowiednimi środkami moralnymi i materialnymi, zdolnymi powstrzymać zakusy agresorów.
Przytoczone w wielkim skrócie zmiany w układzie sił na świecie, w rozwiązywaniu problemów wojny i pokoju, zmiany w środkach prowadzenia wojny nie mogły oczywiście pozostać 'bez wpływu na doktryny wojenne zarówno w państwach wspólnoty socjalistycznej, jak i w krajach kapitalistycznych. Od lat pojawiają się na Zachodzie coraz to nowe teorie dotyczące środków i sposobów prowadzenia wojny, nowe doktryny wojenne. W krajach socjalistycznych toczą się także dyskusje, dotyczące wybranych problemów socjalistycznej doktryny wojennej. Cel, sens i charakter tych poczynań na Zachodzie i w państwach wspólnoty socjalistycznej są tak odmienne, jak odmienne i przeciwstawne są systemy społeczno-ekonomiczne i polityczne obu stron. Ich badania stanowią jednak przedmiot szczególnego zainteresowania socjalistycznej nauki wojennej. Jej ostatnia część składowa — nauki wojskowe ¦— doczekała się wielu aktualnych, kompleksowych i analitycznych publikacji. W literaturze specjalistycznej można spotkać też pozycje zajmujące się zagadnieniami doktryn wojennych. Większość ich jednak prezentuje poglądy doktrynalne określonych państw zawarte w ścisłym, z reguły już historycznym, przedziale czasu. Odczuwa się zatem brak publikacji, w której interesujący nie tylko wojskowych problem byłby analizowany głównie w aspekcie ogó In ©teoretycznym. Istnieje co prawda szereg opracowań, w których omawia się teorię doktryn wojennych, ale z reguły fragmentarycznie. Szczególnie uboga jest literatura dotycząca koalicyjnych aspektów doktryny wojennej, jak
również — o czym już wspominaliśmy — poglądów doktrynalnych na możliwość zapobiegania wojnie światowej.
Podjęliśmy więc próbę prezentacji głównie teorii doktryny wojennej w jej rozwoju. Praca niniejsza w rozumieniu autorów różni się zatem od dotychczas publikowanych nie tylko zakresem, lecz i sposobem naświetlania badanego problemu. Nie zajmujemy się bowiem konkretnymi ustaleniami doktrynalnymi określonego państwa, np. Polski, w konkretnym okresie, chociaż w ramach uznawanej więzi teorii z praktyką nie uchylamy się od przedstawienia ogólnych założeń doktrynalnych obowiązujących w naszym kraju i innych państwach socjalistycznych. Praca obejmuje zatem rozważania dotyczące ogólnej teorii problemu (rozdział I), następnie analizę poszczególnych elementów doktryny wojennej, a więc poglądów na charakter ewentualnej wojny (rozdział II) oraz poglądów na przygotowanie i prowadzenie tej wojny (rozdział III).
Pragniemy zastrzec się w tym miejscu, że — aczkolwiek szeroko korzystaliśmy z materiałów źródłowych, i dostępnej literatury przedmiotu — zaprezentowane Czytelnikom poglądy, mimo iż traktują o doktrynie, a więc — w rozumieniu autorów — o przyjętym w danym państwie i jego siłach zbrojnych systemie poglądów na charakter wojny i sposoby jej prowadzenia, na przygotowanie do niej kraju i armii — to jak wynika z powyższej definicji, nie mogą być uznane za obowiązujące. Jeśli natomiast w jakiejś mierze staną się one przyczynkiem do dalszych rozważań i będą pomocą w 'kształtowaniu szerokiej 'wiedzy o tym przedmiocie, zarówno wśród wojskowych, jak i wszystkich tych, którym z racji innych społecznych funkcji wiedza taka jest niezbędna, cel wysiłku autorów zostanie osiągnięty.
SPIS TREŚCI:Wstęp ................. 5
Rozdział I. Teoria doktryn wojennych......... 9
Ogólna charakterystyłka............ 9
Pojęcie, treść i zakres współczesnej doktryny wojennej ... 21
Powiązania dofotrymy wojennej.......... 41
Doktryny wojenne — narodowa i koalicyjna...... 82
Rozdział II. Charakter ewentualnej wojny........ 92
Pojęcie i geneza wojny............ 95
Podział wojen............... 101
Odprężenie a wojna............ . 121
Doświadczenia wojen światowych......... 125
Wojna współczesna............. 131
Rozdział III. Przygotowanie i prowadzenie wojny...... 156
Wpływ potencjału moralooipołiitycznego na przygotowanie I prowadzenie wojny.............. 157
Wpływ propagandy politycznej i ideologicznej na potencjał 'mora Ino-polityczny ............. 165
Wpływ potencjału wojenno-efconomicznego na przyigo.tow.anie i
prowadzenie wojny............. 168
Wpływ poteocjału militarnego na przygotowanie i prowadzenie
wojny ................ 189
Współczesne sposoby prowadzenia działań wojennych .... 222
Uwagi końcowe............... 240
Załącznik nr 1................ 252
Załącznik nr 2......¦ . '....... 257
Bibliografia ................ 264
WIELKOŚĆ 20X14CM,MIĘKKA OKŁADKA,LICZY 268 STRON.
STAN DB+/BDB-.
WYSYŁKA GRATIS NA TERENIE POLSKI / PRZESYŁKA POLECONA EKONOMICZNA + KOPERTA BĄBELKOWA ,W PRZYPADKU PRZESYŁKI POLECONEJ PRIORYTETOWEJ PROSZĘ O DOPŁATĘ W WYSOKOŚCI 3ZŁ.KOSZT PRZESYŁKI ZAGRANICZNEJ ZGODNY Z CENNIKIEM POCZTY POLSKIEJ / . WYDAWNICTWO MON WARSZAWA 1980,NAKŁAD 3333 EGZ.!!!
INFORMACJE DOTYCZĄCE REALIZACJI AUKCJI,NR KONTA BANKOWEGO ITP.ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE "O MNIE" ORAZ DOŁĄCZONE SĄ DO POWIADOMIENIA O WYGRANIU AUKCJI.
PRZED ZŁOŻENIEM OFERTY KUPNA PROSZĘ ZAPOZNAĆ SIĘ Z WARUNKAMI SPRZEDAŻY PRZEDSTAWIONYMI NA STRONIE "O MNIE"
NIE ODWOŁUJĘ OFERT KUPNA!!!
ZOBACZ INNE MOJE AUKCJE
ZOBACZ STRONĘ O MNIE
