"CHLIP HOP. Spektakl teatralny" DVD

W "Chlip-Hopie" na scenie stoją trzy osoby, które ufają sobie, nie chcą ze sobą rywalizować, nie chcą tworzyć tandetnego przedstawienia. Chcą ze sobą porozmawiać. Najpierw ustalają hasła, potem improwizują. Mają w końcu potężny dorobek artystyczny i niemałe doświadczenie życiowe. Czasem zaskakują samych siebie, bo następnego dnia brzmią zupełnie inaczej i pewne tematy wolą przemilczeć. 
Nie zmieniają się tylko piosenki Jeremiego Przybory, Wojtka Młynarskiego, Jonasza Kofty, po które sięgają w czasie tej długiej, filozoficznej dyskusji o życiu. Tutaj smutek znowu przeplata się z poczuciem humoru, a widz ma wrażenie, że właśnie odgadł główne założenie aktorów – oni ponarzekają sobie na ten współczesny świat, a my napełnieni tymi świadectwami depresji, lęków i fobii stwierdzimy, że nie jest już z nami tak źle. Zadziwiające, spektakl działa jak udana terapia. 

Reżyserami i autorami scenariusza są Magda Umer i Andrzej Poniedzielski, którzy wraz z Wojciechem Borkowskim grają role głównych bohaterów: Imagine, Andryou i Alle-gro. 
Opracowania muzycznego i aranżacji utworów dokonał Wojciech Borkowski, a spektakl zarejestrowano w Teatrze Ateneum im. S. Jaracza w Warszawie 4.06.2008 r. Jego filmowy zapis znajduje się na płycie DVD dołączonej do książeczki. Znajdziemy w niej wywiad Doroty Wyżyńskiej z twórcami „Chlip-hopu”, teksty piosenek ze spektaklu, zdjęcia wykonawców autorstwa Michała Mutora i recenzje spektaklu. 

Widziałam ten spektakl kilka razy i odkryłam rzecz niezwykłą: „Chlip-hop” działa jak detoks. Przychodzi do teatru człowiek udręczony przez media, odmóżdżony przez kulturę masową, przymulony przez aktualnie panujące przeboje. A po dwóch godzinach - wychodzi z niego wstanie niemal euforycznym. Lekki, świeży, odtruty. Szare komórki i receptory smakowe znowu działają bez zarzutu. Umysł się rozjaśnia. Jakoś lżej robi się na sercu i na wątrobie. Wraca apetyt na życie i sympatia do świata. A to wszystko dzieje się za sprawą trzech mocno depresyjnych osób, które przez te dwie godziny opowiadają nam o swoich smutkach, lękach, fobiach i innych ludzkich przypadłościach, przeplatając to tyleż pięknymi, co smutnymi piosenkami. Więcej zdradzić nie mogę, ale o jednym zapewniam: po „chlip-hopie” człowiek czuje się znacznie lepiej niż przed. Jako psycholog kliniczny - gorąco Państwu polecam!
Magda Czapińska

Bohaterka spektaklu Chlip Hop wydaje pieniądze na kosztownego terapeutę, zwierzając się ze swoich problemów męskodamskich i turbulencji egzystencjalnych . Ja tymczasem, zamiast terapii, polecam regularne oglądanie spektaklu "CHlip hop". Pod przykrywką historii pewnego hmm... trójkąta, czworokąta (?)znajdujemy ładunek ironii, ale ciepłej, mamy okazję posłuchać wielkich polskich piosenek, ale zaśpiewanych bez zbędnych środków wyrazu. Autorzy mówią cudowną wycyzelowaną polszczyznę, a samych siebie, swój dorobek i swój humor traktują z przymrużeniem oka. Do oglądania w laptopie podczas samotnej podróży, na studiach podczas lekcji polskiego, na randce, albo wspólnie z babcią, zięciem wnukiem - dla młodych i młodych inaczej.
Agata Passent