Rośliny tworzą drobne okrągłe i lekko spłaszczone cebule, z grubą warstwą suchej tuniki, jej kolor jest zależny od koloru kwiatów. Cebulka o srebrnej tunice ma kwiaty białe lub różowe, natomiast te o fioletowej okrywie kwitną na niebiesko.
Z cebulki wyrasta para długich, wąskich, rynienkowatych liści, na przedwiośniu ich zewnętrzna część zabarwiona jest na brązowo oraz bezlistny, brązowy pęd, zakończony kwiatostanem złożonym z kilku sześcio-płatkowych, gwiaździstych kwiatów, o białym środku. Płatki kwiatów lekko odchylone do tyłu.
Owocem jest zielona torebka, z czasem zmieniająca barwę na brązową, w środku kryje się kilka niewielkich, okrągłych, prawie czarnych nasion, o średnicy 2-3 mm.
Występowanie
Naturalne występowanie to góry Krety, Cypru i Turcji.
Wysokość
Dorastają do wysokości 10-15 cm.
Termin kwitnienia
Kwiaty mogą pojawiać się już w lutym, choć częściej kwitną w marcu i kwietniu
Kolor kwiatu
Niebiesko fioletowe z charakterystycznym jasnym środkiem, i jego odmiany o kwiatach białych, lilioworóżowych i purpurowo-różowych.
Stanowisko
Ponieważ roślina kwitnie dość wcześnie więc w naszym klimacie roślinę należy sadzić na stanowisku w danym czasie słonecznym. Najlepiej jest posadzić pod drzewem liściastym gdzie w czasie kwitnienia będzie miała pełne słońce. Później kiedy będzie wytwarzać nasiona przyda jej się te trochę cienia jakie dają młode liście na drzewie. Zanim liście drzewa dorosną roślina zniknie z powierzchni gleby przechodząc w stan spoczynku. Jeśli ktoś się spotka z określeniem, że można je sadzić w półcieniu to jest to kalka zaleceń uprawy tej rośliny w cieplejszych klimatach. U nas w takim stanowisku posadzona roślina zamiast 5-6 kwiatków na pędzie będzie miała 2 lub trzy, albo zgoła jeden. Liczyć się też trzeba że roślina szybciej nam zginie bo tworzenie się cebulek przybyszowych jest minimalne. Jeśli nie mamy drzew na działce posadźmy na stanowisku słonecznym. Musimy jedynie zapewnić jej stale wilgotną ziemię, ale wiosną przecież o to nietrudno.
Wymagania
Gleba wilgotna, szczególnie wiosną i jesienią, latem wskazane jest by była sucha. Preferują ziemię żyzną, wzbogaconą próchnicą na glebach piaszczystych. Na ciężkich źle rosną i słabo kwitną.
Sposób uprawy: cebulki należy sadzić we wrześniu lub październiku, na głębokości 4-5 cm. Przed sadzeniem warto przekopać ziemię na głębokość 10 cm i wymieszać ją z nawozem organicznym (najlepiej w granulkach, gdyż rośliny cebulowe nie znoszą świeżego obornika). Przed nadejściem przymrozków przykrywamy miejsce z posadzonymi śnieżnikami kilkucentymetrową warstwą kory lub opadłych liści.
W czasie suchej pogody w połowie marca zdejmujemy okrywę i ewentualnie podsypujemy azofoską lekko mieszając nawóz z ziemią. Trzeba uważać bo roślina może mieć już kiełki tuż pod powierzchnią gleby. Jeśli nie chcemy by roślina się rozsiewała należy po zakończonym kwitnieniu usunąć zawiązki owoców – osmykując pęd – sam pęd zostawić. Roślina nie będzie się wysilać na nasiona, a wynagrodzi nam przyrostem cebulek.
Co dwa – trzy lata pod koniec zasychania liści(później nikt ich nie znajdzie) wykopać cebulki i dokonać selekcji, obsuszyć oczyścić i przechować na sucho w przewiewnym miejscu do października.
Mrozoodporność
Całkowita
Rozmnażanie
Łatwo wiąże nasiona i daje samosiew więc szybko rozsiewa się po całym ogrodzie. Dodatkowo roślinę rozsiewają mrówki z uwagi na zaopatrzenie nasion w elaiosom czyli inaczej ciałko mrówcze. Mrówki ciągną nasiona do mrowiska tam objadają nasiona z tego przysmaku, a następnie usuwają nieprzydatne już nasiona na swoje wysypiska śmieci. Nasiona podsypane „mrówczym nawozem” szybko wiosną kiełkują w najmniej spodziewanym miejscu.
Podczas wykopywania oddzielamy cebulki przybyszowe i siejemy je jesienią na rozsadniku. Część cebul może zakwitnąć w drugim roku uprawy. W trzecim praktycznie wszystkie.
