Tytuł
|
Chemia
rolna. Podstawy teoretyczne i praktyczne.
|
Autor
|
red.
S. Mercik |
Wydawca |
SGGW
|
Rok
wydania |
2004
|
Liczba
stron |
287
|
Wymiary |
170x240mm |
Okładka |
miękka
|
ISBN
|
83-7244-285-1 |
Chemia rolna jest odrębną dyscypliną nauki utworzoną
w połowie XIX w., która ukształtowała się wraz z opublikowaniem pierwszych
podręczników z zakresu nawożenia oraz rozpoczęciem eksploatacji i produkcji
nawozów mineralnych. Dyscyplina ta zajmuje się poznawaniem i kształtowaniem
oddziaływania nawozów na roślinę za pośrednictwem środowiska glebowego. Głównym
celem chemii rolnej jest optymalizacja nawożenia, prowadząca do wzrostu plonów
roślin, z zachowaniem ich dobrych cech jakościowych, wysokiej efektywności, a
więc i opłacalności, oraz bez ujemnego wpływu na środowisko. Dobór optymalnej
dawki nawozów przy wysokiej efektywności ich działania ma wpływ na wzrost
opłacalności produkcji roślinnej, a jednocześnie eliminuje ujemne skutki
nawożenia w środowisku naturalnym. Centralną i specyficzną treścią tej
dyscypliny jest określenie potrzeb pokarmowych i nawozowych roślin oraz
doradztwo w tym zakresie. Tak rozumiana optymalizacja nawożenia może być
realizowana przez chemika rolnego, jeżeli uwzględnione zostaną wiadomości z
dyscyplin pokrewnych, takich jak: gleboznawstwo i mikrobiologia gleby,
botanika, fizjologia roślin i biochemia, chemia, ekologia. Równocześnie chemia
rolna stwarza podstawy do dobrego opanowania ogólnej i szczegółowej uprawy roli
i roślin, przemysłu rolno-spożywczego, żywienia ludzi i zwierząt, ochrony
środowiska, przemysłu nawozowego i innych gałęzi gospodarki.
Układ tego opracowania został konsekwentnie
podporządkowany tak zakreślonemu obszarowi tematycznemu chemii rolnej. Dla
efektywnego nauczania tych treści należało wyraźnie rozbudować wiadomości
wprowadzające do poszczególnych podrozdziałów (odpowiadających ćwiczeniom).
Jest to o tyle ważne, że w ostatnich latach bardzo ograniczono liczbę godzin
wykładów, a prócz tego na ćwiczeniach brak jest czasu na omówienie tych
zagadnień. Z tego powodu wiadomości wprowadzające do poszczególnych jednostek
tematycznych (podrozdziałów), realizowanych w formie ćwiczeń laboratoryjnych
lub seminaryjnych, są na tyle obszerne, że naszym zdaniem, są wystarczającym
zakresem wiedzy dla studenta realizującego program chemii rolnej. Pięć
rozdziałów tego opracowania:
Wiadomości wprowadzające, Nawozy organiczne
(naturalne) i mineralne, Chemi-cznorolnicze właściwości gleb. Skład chemiczny
roślin. Metody badania potrzeb i efektywności nawożenia, stanowią prawie całą
obowiązującą treść chemii rolnej na wydziałach rolniczych, jak również mogą być
pomocne przy realizowaniu pokrewnych przedmiotów na innych wydziałach i
kierunkach studiów - a szczególnie ogrodniczych, i ekonomiczno-rolniczych.
Szczególne miejsce w tym opracowaniu zajmują chemicznorolnicze metody
analityczne oraz opracowane dla tych metod programowe zalecenia nawozowe.
Uwzględniono głównie takie metody analizy gleb i roślin, dla których opracowano
wartości graniczne, uwzględniające cechy jakościowe badanego materiału. Te
metody chemicznorolnicze realizowane będą za pomocą nowoczesnego sprzętu
analitycznego. W programie analiz laboratoryjnych znajdują się następujące
metody analiz chemicznych: wagowe, objętościowe, kolorymetryczne,
potencjometryczne, absorpcji atomowej i emisji atomowej.
Opracowanie to przeznaczone jest nie tylko dla
studentów kursu podstawowego z przedmiotu chemia rolna, ale również dla
magistrantów specjalizujących się w tej dyscyplinie oraz dla pracowników
laboratoriów chemicznorolniczych. Osoby te wykonują analizy materiału w całości,
łącznie z przygotowaniem niezbędnych odczynników i umiejętnością posługiwania
się aparaturą laboratoryjną. W związku z tym treść tego opracowania obejmuje
również te czynności analizy laboratoryjnej.
W celu sprawdzenia opanowania przedmiotu na końcu
podrozdziałów podano pytania kontrolne. Pytania te dotyczą przede wszystkim
treści zamieszczonej w tym opracowaniu. Natomiast w celu rozszerzenia wiadomości
z dyscypliny „chemia rolna", na końcu każdego rozdziału podano również
literaturę uzupełniającą.
|