WMON , 1965, str. 552, stan db (podniszczona lekko okładka, zżółcenie krawędzi bloku)
ISBN


Czy przygody muszkieterów się skończyły? Czy w niepo-wrotną przeszłość odeszły rozgrywki Richelieu i Mazarina, Walezego i królowej Bony, te w których opisach lubowali się pisarze XIX wieku? Czy nasze współczesne czasy uboższe są pod względem wątku sensacyjnego od dawnych epok?
Gerhard zaprzecza temu we wszystkich swych książkach i jeszcze raz udowadnia, że tak nie jest w CZASIE GENERAŁA. Opisane tu wydarzenia śledził przez szereg lat jako naoczny świadek. Posta^ wił sobie za cel, by książka ta mogła być czytana jak powieść i aby była dostępna dla każdego nawet nie obeznanego z, tymi sprawami czytelnika. Na przykładzie historii V Republiki Francuskiej, od jej powstania w 1958 roku do końca 1964, autor wykazuje, jak wielowarstwowa, barwna i obfitująca w powieściowe wręcz perypetie jest epoka, w której żyjemy. Obecne drugie wydanie książki umożliwiło Gerhardowi przedłużenie akcji o cały tok i pogłębienie obserwacji.
CZAS GENERAŁA — jak stwierdza autor—„jest w dużej mierze i naszym czasem", tym z drugiej połowy XX wieku; jest wycinkiem współczesności odmiennej od epoki muszkieterów czy czasu lamp naftowych, ale równie jak one  ciekawej.

SPIS    TREŚCI
Od Autora
Post scriptum z okazji nowego wydania
Część pierwsza:    PRZYPŁYW
Rozdział pierwszy — »FLUKTUACJE«
Przybycie de Gaulle'a do Paryża w 1944 r. (9), starcia z partiami (12), pierwsze referendum (19), odejście de Gaulle'a (21), polityka zagraniczna 1944—1946 (23), „wygnanie" (25), próba definicji gaulizmu (26), okres Colombey (27).
Rozdział drugi — POWRÓT
Bomby na Sakiet-Sidi-Jussef (30), początki konspiracji w Paryżu (31), jej postaci i schemat organizacyjny (32), działania wstępne (37), sprawa „bazooka" (41), „Antena1*" (45), ostatnie przygotowania (47), dziennik wydarzeń od 5 maja do 1 czerwca 1958 r. (50).
Rozdział trzeci — PORZĄDEK
Rodowód polityczny de Gaulle'a (87), ekipa de Gaulle'a (89), wizyta w Algierze (92), „zrozumiałem was!" (94), Salan — Delegatem Generalnym i Naczelnym Dowódcą (97), reforma konstytucji (97), źródła konstytucji (98), referendum 28.IX.1958 r. (103), rozwiązanie Komitetów Ocalenia Publicznego (104), konferencja prasowa 23.X.1958 r. (106), powstanie UNR (106), wybory listopadowe 1958 r. (107), odwołanie Salana i nominacja Challe'a (110), de Gaulle prezydentem Republiki (113),"trud-ności monetarne (114), gabinet Debrę (116).
Rozdział czwarty — PRESTIŻ
Bojkot ONZ (120), wizyta Adenauera (120), spór z Londynem (122), memorandum w sprawie triumwiratu w NATO (123), de Gaulle u Adenauera (124), monopole Francji i NRF (125), sprawy Afryki (130), kontratak Macmillana (133), konferencja prasowa 25.111.1959 r. (135).
Rozdział  piąty  —  DŻUMA
Sytuacja w Algierii (140), na tle położenia międzynarodowego w 1959 r. (143), przemówienie z 16.IX.1959 r. (144), pierwsze próby rozwiązania konfliktu (145), reakcja ultrasów (148), dialogi z oficerami (149), wrzenie w Algierii (150), polityka zagraniczna (154), sprawa ropy saharyjskiej (156), konferencja prasowa 10,XI.1959 r. (157), czwarte spotkanie z Adenauęrem (157), „deflacjoniści" i „inflacjoniści" — dymisja Pinaya (158), pierwsze strajki (163), sprawa Massu (166), „barykady" (169), „uprawnienia specjalne" (177).
Rozdział szósty — MEANDRY
Rekonstrukcja rządu (179), wizyta premiera radzieckiego (181), de Gaulle w Anglii (187) i USA (188), paryska konferencja na szczycie 16.V.1960 r. (192), wielkie strajki rolne (195), robotnicze (196), sprawa subwencji dla szkolnictwa klerykalnego (196), wstępne rokowania z Algierczykami (198), utarczki z oficerami (198), tournee po stołówkach oficerskich (200), odwołanie Challe'a (202), sprawa Si Salaha (203), rokowania w Melun (206), dymisja Salana (207), kryzys Wspólnoty Francuskiej (209), wizyta Adenauera w Paryżu (211), „sesja szefów państw"-w ONZ (214), Konferencja prasowa 5.IX.1960 r. (215), znów strajki (216), „siatka Jeansona" (217), porozumienie wojskowe z Bonn (217), proces „barykad" (219).
Część druga:   ODPŁYW
Rozdział siódmy — KWARTET
Salan i konspiracja wojskowa po przegrupowaniu sił (225), podróż de Gaulle'a. i „krwawa niedziela" algierska (228), nowe kontakty z FLN (232), nastroje wśród generalicji (233), referendum 8.1.1961 r. (235), powstanie OAS (236), kwietniowy pucz generałów (237), riposta społeczeństwa (247), pierwsza fala zamachów (253), „uprawnienia nadzwyczajne" (254), procesy uczestników puczu (254).
Rozdział ósmy — WAŚNIE
Preliminaria rokowań w Evian (259), konferencja prasowa 11.IV.1961 r. (260), pierwsza faza spotkań (261), sprawa Bizer-ty (265), nowe zajścia w Algierii (266), OAS w akcji (268), program ultrasów (271), spór Argoud z Salanem (273), konflikty w metropolii (276), dekrety de Gaulle'a (283), zwady z parlamentem i korpusem oficerskim (285), odwrót de Gaulle'a i zamach 8.IX.1961 r. (287), krwawo tłumione wystąpienia Algierczyków w Paryżu (290), „ratonady" (292), głodówka Ben Belli (293), orędzie w Strasburgu (295), sprawy zagraniczne w 1961 r. (296).
Rozdział dziewiąty — CEST FINI:
Zamach na Quai d'Orsay (313), demonstracje w Paryżu w styczniu 1962 r. (316), krwawe zajścia lutowe (319), wyczyny OAS we Francji (322), program OAS (323), „ratonad" ciąg dalszy (326), podpisanie układów eviańskich (330), strategia polityczna de Gaulle'a (332), reakcja OAS (333), aresztowanie Jouhaud (336), „barbuzi" (337), operacja Gardes (339), powstanie CNR (340), referendum 8.IV.1962 r. (340), dymisja gabinetu Debrę  (342),  rząd  Pompidou  (343),  aresztowanie  Salana   (344).
Rozdział dziesiąty — BRUMAIRE
Działania de Gaulle'a i zamachy na jego osobę (352), forsowanie projektów reform ustroju państwa (360), mobilizacja opozycji (361), upadek rządu Pompidou (363), rozwiązanie parlamentu (364), referendum prezydenckie (364), wybory do parlamentu w 1962 r. (369), nowy gabinet... Pompidou (377), reforma sądownictwa (378).
Rozdział  jedenasty  —  FILAR
Wspólny Rynek (380), „mała Europa" (383), wizyta de Gaulle'a w Bonn (384), konferencja prasowa 15.V.1962 r. (386) i jej następstwa (388), rewizyta Adenauera (391), rewizyta de Gaulle'a w NRF we wrześniu 1962 r. (394), memorandum Paryża do Bonn 19.IX.1962 r. (398), przedziwne wnioski de Gaulle'a i Adenauera z kryzysu kubańskiego (399), impas w sprawie przyjęcia Anglii do Wspólnego Rynku (402), „wielki tydzień dyplomatyczny" w Paryżu w grudniu 1962 r. (403), niezwykły akcent NATO (404), Macmillan we Francji (405), Bahamy (407).
Rozdział dwunasty — RANGA
Konferencja prasowa z 14.1.1963 r. (412), traktat Paryż — Bonn (419), „sesja ostatniej szansy" (423), tarcie między sojusznikami (424), Madryt (425), „solidarność" Bonn z Paryżem (428), jeszcze o OAS—CNR (430), „narodowa siła uderzeniowa" (439), sytuacja ekonomiczna Francuzów (443), wielki strajk 1963 r. (446), letnie strajki 1963 r. (454), sprawy zagraniczne i układ moskiewski z 5.VIII.1963 r. (457).
Rozdział trzynasty — „ZWROT"
Nawiązanie stosunków z ChRL (472), Bonn i „mała Europa" (476), potwierdzenie stanowiska w sprawie granic (479), sprawa MLF (483), Couve de Murville w Madrycie (484), sesja Rady NATO w maju 1964 r. (485), konferencja prasowa 23.VII.1964 r. (487), ocieplenie na linii Paryż — Londyn (489), wizyta de Gaulle'a w Meksyku (491), stanowisko Francji wobec Indochin (492), wielka podróż de Gaulle'a po Ameryce Łacińskiej (495), wizyta francuskich parlamentarzystów w Polsce (498), Francja a NRD i Rumunia (500), poprawa stosunków
z ZSRR (501), reakcja Bonn (503), oś Waszyngton — Bonn (508), przemówienie de Gaulle'a w Strasburgu (510), ustępstwo Bonn ,   wobec Paryża w kwestii rolnej  (512), znów strajki (516), wybory kantonalne (517). Rozdział czternasty — HORYZONT
Próba   „perspektywicznego   podsumowania"   pięciu   lat   V   Republiki i na ich tle skreślenia charakterystyki de Gaulle'a.
ANEKS
Najważniejsze daty związane z władzą de Gaulle'a Konferencje  prasowe  de  Gaulle'a
Oświadczenia francuskie w sprawie granicy na Odrze i Nysie Proporcja między spotkaniami de Gaulle'a z Niemcami oraz z przedstawicielami „wielkiej trójki" Pozycja Francji w Europejskiej  Wspólnocie Gospodarczej Tabela porównawcza referentów plebiscytów Charles de Gaulle'a Zestawienie składu Zgromadzenia Narodowego z 1958 i 1962 roku Tabela   porównawcza   głosów   uzyskanych   przez   partie   francuskie
w trzech ostatnich wyborach parlamentarnych De Gaulle w swych deklaracjach na temat Niemiec

Zapraszam na inne moje aukcje