Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

CHARAKTERY 9/2008

19-01-2012, 23:05
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Cena kup teraz: 6 zł     
Użytkownik zizulinski
numer aukcji: 2040786980
Miejscowość Warszawa
Wyświetleń: 8   
Koniec: 16-01-2012 12:41:37
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

 
CHARAKTERY 9(140) WRZESIEŃ 2008

ADHD, czyli jazda rowerem bez pedałów
Dorośli, a wciąż rozkojarzeni, nadpobudliwi i impulsywni. Kiedyś takie osoby oskarżano o niedojrzałość. Dziś mogą usłyszeć, że mają ADHD. Schorzenie rozpoznawane dotąd tylko u dzieci, coraz częściej przypisuje się też dorosłym. Czy słusznie? Dla wielu osób taka diagnoza będzie wygodnym usprawiedliwieniem ich problemów. Co więcej, może być nawet powodem do dumy, bowiem ludzie z ADHD bywają twórczy. Jesteś człowiekiem z ADHD? Nie martw się. Gdyby Mozart dziś żył, też by nim był.

Konsekwencje niekonsekwencji
Wielu ludzi uważa, że ADHD to jedynie kwestia braku silnej woli. A to jest przecież kwestia budowy mózgu. Osoby, które zdadzą sobie z tego sprawę, są w stanie zerwać ze swoim zachowaniem wynikającym z ADHD i pójść dalej – mówi Nancy Ratey.

Seksualni od maleńkości
Dziecko, tak jak dorosły, jest istotą seksualną. Dlatego od najmłodszych lat interesują je „te” sprawy. Pytanie tylko, które z dziecięcych zachowań seksualnych są w ich rozwoju czymś oczywistym i normalnym, a które powinny wzbudzić nasz niepokój?

Depresja supermana
Mężczyzna w depresji nie staje się chorym mężczyzną. On przestaje być mężczyzną. Gdy chłop jak dąb nie tylko mówi, że nie jest w stanie pójść do roboty, ale nawet nie wstaje z łóżka, a jak się mu robi o to awanturę, to zaczyna płakać - budzi tylko politowanie. O męskiej depresji Sławomir Zagórski rozmawia z prof. DARIUSZEM GALASIŃSKIM.

Małżeństwo z dysonansem
Co łączy szczęśliwych do szaleństwa nowożeńców z nieszczęśliwymi małżonkami, którzy od wielu lat żyją razem znużeni i pełni goryczy? Niechęć do rozważenia informacji, które mogłyby wzbudzić w nich dysonans. Szukając potwierdzenia, że poślubili właściwą osobę, wielu nowożeńców nie dostrzega lub nie bierze pod uwagę informacji, które mogą być zapowiedzią przyszłych problemów czy nieporozumień.

Przyjaciel behawiorysty
Kiedy student Karl Lashley zaprzyjaźnił się ze swoim wykładowcą, Johnem Watsonem, pewnie nie spodziewał się, że znajomość ta przetrwa do końca ich dni. Od początku uzupełniali się, oferując drugiemu to, w czym byli bardzo dobrzy: Lashley tłumaczył Watsonowi prace niemieckich psychologów, w rewanżu „ojciec behawioryzmu” serwował mu whisky z wodą sodową.

Fundamenty z piasku
Niektóre klasyczne badania psychologii obrosły mitami, które wkraczają do akademickich podręczników. Dlaczego tak się dzieje? - pyta Christian Jarrett w artykule „Foundations of sand?”, zamieszczonym we wrześniowym numerze „The Psychologist” (www.thepsychologist.org.uk), wydawanym przez Brytyjskie Towarzystwo Psychologiczne, które w Polsce współpracuje wyłącznie z „Charakterami”.

Coraz dalej od kozetki
Czym można nasze myśli podpatrzeć w mózgu? Dlaczego diagnoza postawiona wspólnie przez trzech lekarzy prawdopodobnie będzie mniej trafna, niż gdyby każdy z nich postawił ją osobno? Czy psychologia ma pomysł na obniżenie poziomu agresji u dzieci? O tym, co może psychologia mówią Jan Strelau i Dariusz Doliński.

Zło uwodzi w siedmiu krokach
Chociaż mówi się, że niezbadane i kręte są ścieżki zła, odkryłem jego zaskakująco prostą formułę. Wystarczy siedem kroków, by najzwyklejsi spośród nas - a nawet ci dobrzy - zaczęli czynić zło. To niewiarygodne, jak niewiele wysiłku ta podróż wymaga, jak naturalne wydaje się staczanie, jak ten sam scenariusz bywa w kółko odgrywany dla nowych i starych widzów, którzy nawet nie zdają sobie sprawy, że słono zapłacili za bilet.

Neurony lustrzane i roboty kontra autyzm
Osoby z autyzmem żyją w izolacji, z trudem nawiązują relacje. Czego im brak? Ostatnie badania pokazują, że przyczyną zaburzenia może być deficyt neuronów lustrzanych w mózgu. Ale ten deficyt można usunąć. Z pomocą przychodzą roboty i wirtualny świat.

Rak. Jak powiedzieć dziecku?
Gdy dziecko zachoruje na raka, dzieli swoje życie na dwie części: czas choroby i czas poza szpitalem, w którym czuje się „normalnie”. O tym, dlaczego trzeba pomóc mu zrozumieć, że pozostaje sobą zarówno w gronie rówieśników, jak i wobec choroby - mówi DANIEL OPPENHEIM.