MARC CHAGALL
WITRAŻE JEROZOLIMY CS21 : NEPHTALI 1962r
W 1962 roku Marc Chagall przygotował cykl witraży dla szpitala synagogi Hadassah w Jerozolimie. Forma i kształt witraży poprzedzały liczne szkice i projekty, które stały się kanwą prezentowanych litografii. Chagall stawiał sobie za cel przeniknięcie tajemnicy światła przez witraże okienne.
Natchnieniem dla Chagalla był Stary Testament, zawiłe dzieje wędrówki ku Ziemi Obiecanej dwunastu plemion Ludu Izraela; witraży jest też dwanaście. Kiedy Marc Chagall ukończył tę pracę - miał 75 lat. Może to wiek (dożył prawie stu lat) sprawił już wtedy, że widział więcej, albo inaczej: że pojmował fenomen światła, nawet nie odkrywając jego tajemnicy. W jego ówczesnych próbach, także tych kreślonych węglem, jest bowiem tyle jakby jasności czy przejrzystości - że odruchowo mruży się oczy, patrząc na nie.
Edytor/Oficyna: Andre Sauret - Monte Carlo / Fernand Mourlot, Paris, 1962.
Format: 23 x 29 cm / Motyw 15 x 20,2cm (skala 1:1 oryginału)
Passepartout: 24 x 30 cm z marginesem na oprawę
Rama: masywne drewno,, szerokość ramki 20mm, głębokość 10mm.
Referencje: Mourlot CS # 12 do 23 (CS=Charles Sorlier)
Stan: idealny, studyjne wykonanie, gotowe do powieszenia
Cena sugerowana na metce – 99 euro
Passepartout najwyższej klasy, wykonane z czystej celulozy, zabezpieczonej od niekorzystnych wpływów zewnętrznych, pH 7,5 do 9,5 bez dodatku ałunu. Cechy: Trwałość: Trwały białe brzegi, nie żółknie, długoterminowej ochrony dzieł sztuki przed zniszczeniem kwasu. Odporność na światło: bardzo duża. Wykonane wg patentu firmy o światowej renomie Nielsen Artcare, które zabezpiecza litografię przed niekorzystnym działaniem wilgoci i zanieczyszczeń powietrza.
Technika: W klasycznej litografii rysunek nanosi się zatłuszczającą kredką lub tuszem litograficznym na kamień — gładko wypolerowany lub przetarty ostrym piaskiem, co daje efekt gruboziarnistej faktury na odbitce. Po wykonaniu rysunku powierzchnia kamienia jest zakwaszana słabym roztworem kwasu azotowego i gumy arabskiej. Dzięki temu niezarysowane partie zostają uodpornione na zatłuszczenie farbą — stają się oleofobowe, a zarazem pozostają hydrofilne, czyli przyjmujące wodę. Wtedy właśnie rysunek zwilża się wodą, po czym nanosi się na niego farbę drukarską, którą przyjmują tylko oleofilowe — niewytrawione, zatłuszczone wcześniej kredką lub tuszem — fragmenty. Odbitki wykonuje się przykładając zwilżony papier do kamienia stanowiącego matrycę i odbijając na prasie litograficznej, która ze względu na kruchość kamienia skonstruowana jest inaczej niż prasa używana w technikach metalowych.
Marc Chagall urodził się 7 lipca 1887 r. w Liosno pod Witebskiem, w Białorusi. Pochodził z prostej, żydowskiej rodziny. Zimą 1906-07 r. Chagall wyjechał do Petersburga. Dzięki protekcji posła do Dumy, uczęszczał do Szkoły Swansewa, gdzie studiował u Leona Baksta. W Petersburgu Chagall zapoznał się z dziełami P. Gauguina, V. van Gogha i P. Cézanne'a. Latem 1908 r. stworzył swoje pierwsze znaczące dzieło, Śmierć, w którym zaznaczyły się pewne wpływy Gauguina, ale nade wszystko - inspiracja sztuką ludową. W 1910 r. Chagall otrzymał stypendium umożliwiające mu wyjazd do Paryża, gdzie związał się ze środowiskiem awangardowych artystów skupionych w dzielnicy Montparnasse, szczególnie z R. de la Fresnayem, R. Delaunayem, A. Modiglianim oraz poetą Guillaume Apollinairem. Na malarstwo Chagalla miał wpływ formujący się właśnie w tym środowisku kubizm, niemniej twórczość artysty już wówczas kształtowała przede wszystkim poetycka na wskroś wyobraźnia, nasycona wspomnieniami z dzieciństwa. Pośród pierwszych dużych kompozycji Chagalla z tego okresu należy wymienić Ślub (Wesele). W latach tych pojawiają się w twórczości artysty najbardziej znaczące dla uniwersum Chagalla zwierzęta, takie jak krowa, byk i koza razem z człowiekiem, czy to w harmonii z nim, czy też pozostając w opozycji (Ja i wieś, Dedykowane mojej narzeczonej). W 1914 r., za sprawą Apollinaire'a, Chagall wystawił swoje prace w galerii Der Sturm prowadzonej przez Herwartha Waldena w Berlinie. W tym samym roku wrócił do Rosji, gdzie przebywał do 1922 r. W 1915 r. poślubił Bellę Rosenfeld, z którą był zaręczony od wczesnej młodości. Ich więzy dały początek świeżej i delikatnej serii obrazów - Kochankowie. Po ślubie młodzi małżonkowie wyjechali na wieś, a pobyt ten zainspirował malarza do stworzenia serii lirycznych pejzaży (Leżący poeta). 18 maja 1916 r. urodziła się im córka, Ida.
Po rewolucji październikowej Chagall pełnił funkcję komisarza do spraw sztuk pięknych w Witebsku (1[zasłonięte]917-19), następnie przeniósł się do Moskwy, gdzie wykonał malowidła ścienne dla Państwowego Teatru Żydowskiego i pracował jako scenograf.
1950r był początkiem nowej ery dla Chagalla – który w wieku 63 lat zaczął zgłębiać praktycznie od podstaw sztukę litografii pod patronatem słynnego Mourlot’a - wydawcy z Paryża oraz pod okiem Charles’a Sorlier’a – mistrza i nauczyciela.
ZAPRASZAM DO LICYTACJI od 1zł
Kontakt i informacje:501 [zasłonięte] 494
