Jest wysokim drzewem dorastającym w naturze do 50 m w polsce nie dorasta do takich wysokości.Rośnie w zachodnich Himalajach Pakistanie środkowich Indiach Tybecie i zachodnim Nepalu wystepuja na 1[zasłonięte]500-34m n.p.m pień drzewa osiaga nawet 3metrygrubości. Ma stożkowatą koronę, gałęzie wyrastają prawie poziomo i rozgałęziają się horyzontalnie. Młode pędy są zwisające i owłosione – czym odróżnia się od innych gatunków cedrów. Igły są 30 – 50 mm długie, niebieskozielone, w przekroju czworoboczne.  Cedr himalajski jest jednopienny, ale prawdopodobnie występuje u niego zapłodnienie krzyżowe – tzn. potrzeba co najmniej dwie sztuki by uzyskać płodne nasiona. Szyszki są beczułkowate, o długości do 15 cm. Kora drzewa jest szarobrązowa.

 Porasta gleby górskie wapienne oraz piaszczyste o dobrym drenażu tzn. z licznymi porami i szczelinami które szybko odprowadzają wodę. Lubi umiarkowane nawodnienie. Cedr himalajski jest dość podobny do modrzewia europejskiego, ale w odróżnieniu od niego nie zrzuca igieł na zimę. Dlatego może świetnie imitować wyglądem modrzewia. Jeżeli Państwo lubią modrzewie kiedy są zielone, a nie lubią kiedy są nagie to cedr himalajski jest rośliną idealną dla Was.

 W naszej szkółce uprawia się odmiany bardziej mrozoodporne. Większość cedrów himalajskich, nie należących do żadnej odmiany to są osobniki spokrewnione z odmianą Paktia. Karl Fush w 1905 roku zebrał nasiona tego cedra w Afganistanie, gdzie temperatura spada zimą do minus 30 stopni Celsjusza! Dlatego są to osobniki mrozoodporne. Cedr himalajski ma właściwości przeciwgrzybicze, przeciwpleśniowe dlatego stosowany jest do konserwowania żywności w krajach skąd pochodzi.