Wydawca: Polskie Radio SA PRCD 440
Rok  wydania:  2004

        
                 KABARET TEY

Opis wydawcy:
Tak naprawdę nikt się tego nie spodziewał. Po kilkunastu latach nieobecności powrócić triumfalnie do słuchaczy może tylko ktoś, kto tak na dobre nigdy nie zawiesił swojej działalności artystycznej, tzn., że w świadomości słuchaczy był ciągle obecny, mimo, że... zamilkł. Tak stało się z pierwszą płytą wydaną przez Polskie Radio, która przypomniała Kabaret TEY i jego lidera Zenona Laskowika. Sukces był niebywały. Płyta długo przewodziła w notowaniach wszelkich top-list i szybko przybrała szatę Złotej Płyty. Nagrania Kabaretu TEY znów wzruszały starszą generację słuchaczy a dla nowej stały się odkryciem, porażały aktualnością.

Ten sukces sprawił potrzebę, wręcz konieczność wydania drugiej płyty z nagraniami TEY-a. Chronologia monologów i piosenek na niej jest bez znaczenia...bo każdy utwór jest nadal aktualny a nawet jeszcze bardziej zadziwia faktem, że kilkanaście lat temu można było coś tak przewidzieć...

W którymś z wywiadów w 1981 roku Zenon Laskowik powiedział: „Dostawcą pomysłów jest życie, na które składa się charakter, psychika i filozofia Polaka. Ludzie, coście tacy smutni? Nauczcie się śmiać – najlepiej z samych siebie! Stańczyk rozśmieszał i króla i lud. Jesteśmy za Stańczykiem! Rolą satyry nie jest naprawianie rzeczywistości, za to ktoś inny bierze pieniądze, lecz ośmieszanie absurdu. Jak wyjdziemy z kryzysu, to będziemy rozśmieszać.”

Na płycie, którą teraz prezentujemy Państwu znów Laskowik z TEY- owcami dzieli się swoim wnikliwym spojrzeniem na świat, bawi do łez a zaskakującymi puentami bacznie kontroluje tę groteskę, która dzieje się wokół nas – dzisiaj jeszcze bardziej. Norwid napisał, że:” Przyszłość to dziś, tylko trochę dalej”. Nagrania Kabaretu TEY to potwierdzają.

Płyta zawiera obszerne fragmenty programu „Przeboje Kabaretu Tey, czyli najlepiej nam było przed wojną”, ostatniego wspólnego programu głównych postaci tego kabaretu. Poza tym płytę rozpoczyna znakomity dialog Laskowika i Smolenia z opolskiego festiwalu inaugurujący benefis Jana Kaczmarka z kabaretu Elita w 1979 r. Przebojem tej płyty jest niewątpliwie utwór Laskowika „Starych nie ma, chata wolna”. Zespołem akompaniującym w tej piosence jest legendarna grupa jazzu tradycyjnego Hagaw.