Zapraszam na inne moje aukcje. Warto, ponieważ koszt przesyłki jest stały, niezależnie od ilości wylicytowanych płyt.
Wydawca: Poljazz/ Anex AN 328
Rok wydania: 2009
EXTRA BALL Aquarium Live No. 3
Jarosław Śmietana - gitara Władysław Sendecki - fender piano Andrzej Olejniczak - saksofon tenorowy i sopranowy Jan Cichy - gitara basowa Marek Stach - perkusja
Płyta ta jest jedną z pierwszych pozycji w serii "Jazz w "Akwarium". Decyzja o poświęceniu jej temu zespołowi nie była ryzykiem, bowiem grupa "Extra Ball" działająca od 1974 roku zgodnie uważana była za jedną z ciekawszych jeśli chodzi o młodsze pokolenie naszych jazzmanów. Była - ponieważ w kilka miesięcy po nagraniu utrwalonym na tej właśnie płycie - zespół przestał istnieć. Powstała nowa grupa "Extra Ball", w której ze starego składu pozostał jedynie jej leader Jarosław Śmietana. Jest więc to nagranie jednym z ostatnich śladów działalności starego "Extra Ballu". Oto muzycy, którzy tworzyli grupę w końcowej fazie jej działalności: Jarosław Śmietana - gitara, Władysław Sendecki - fortepian elektryczny, Andrzej Olejniczak - saksofon altowy i sopranowy, Jan Cichy - gitara basowa, Marek Stach - perkusja. Zespół uprawiał jazz tkwiący w tak zwanym głównym nurcie rozwojowym tej muzyki. Oprócz własnych kompozycji były w jego repertuarze powszechnie znane standardy - czego odzwierciedleniem jest zestawienie utworów na tejże płycie. Już po kilku taktach słuchania nietrudno zorientować się iż muzyka podporządkowana jest tu pewnym dyscyplinom brzmieniowym, z góry zaplanowanym założeniem aranżacyjnym. Najprawdopodobniej metoda aranżacyjna polega tu - podobnie jak to ma miejsce w większości zespołów jazzowych typu combo - na tak zwanym "head arrangement" - czyli po prostu na ustnym porozumieniu między muzykami i ustaleniu kiedy i co mają grać. W wypadku "Extra Ballu" to porozumienie dotyczy nie tylko rozplanowania przebiegu czasowego utworu, lecz również spraw brzmieniowych, barwowych. Dzięki temu utwory są bardzo urozmaicone, znać w nich pewną staranność. Owe skłonności do jak najszerzej pojętego opracowania poszczególnych pozycji repertuaru wynikają być może z faktu, że wszyscy wymienieni wyżej muzycy są związani z Państwową Wyższą Szkołą Muzyczną w Katowicach, w której aranżacja jest jednym z głównych przedmiotów Wydziału Muzyki Rozrywkowej. Nie znaczy to bynajmniej iż jest to muzyka skrępowana całą masą ustaleń aranżacyjnych, wygrana, bez tak istotnego w jazzie elementu ryzyka, przygody. Opracowania te bowiem są, czy raczej były w wypadku "Extra Ballu" robione z pełną świadomością własnych możliwości muzycznych. A możliwości te nie są wcale skąpe! Przeciwnie. Zespół tworzyli muzycy, z których niemal każdy miał skłonności w stronę jazzowej wirtuozerii, a do tego - jak wiadomo - nie wystarczy po prostu szybko grać, nie wystarczają czysto fizjologiczne zdolności manualnego opanowania instrumentu, gdyż muzyk jazzowy oprócz roli odtwórcy pełni zarazem rolę twórcy tego co gra, improwizuje. Bywają, oczywiście, sytuacje kiedy wykonawcy jazzowi kopiują cudze chorusy niemalże "nuta w nutę" - są one jednak natychmiast demaskowane przez bardziej osłuchanych odbiorców i żywot jazzowy takich kopistów jest na ogół bardzo krótki. W wypadku "Extra Ballu" mamy do czynienia z muzykami, z których każdy stara się szukać własnych, oryginalnych rozwiązań w budowaniu frazy - mimo dość znacznych śladów inspiracji płynących z najlepszych wzorców światowego jazzu. Wydaje mi się, że jest to najbardziej rzetelna, najwłaściwsza postawa młodych muzyków jazzowych wobec ich pracy , tym bardziej, że margines dowolności, jaki tego rodzaju podejście pozostawia każdemu z nich, i tak jest wystarczająco szeroki, aby znalazło się w nim miejsce na tak zwaną indywidualność artystyczną. Najlepszym tego dowodem instrumentalności "Extra Ballu". Płyta ta - zawierająca jedną z ostatnich dokumentacji dźwiękowych zespołu (co siłą rzeczy niesie pewną dozę smutku) - pozwala jednak optymistycznie przypuszczać, że o każdym z muzyków będących jej bohaterami nieraz jeszcze będzie się mówiło (i to dobrze!) w naszym jazzowym światku. Krótka kronika "Extra Ballu": styczeń 1974 - narodziny grupy w krakowskim klubie "Pod Jaszczurami". Pierwszy skład: Jarosław Śmietana - gitara, leader Władysław Sendecki - fortepian elektryczny, Jan Cichy - gitara basowa i Benedykt Radecki - perkusja. Wypowiedź J. Śmietany na temat nazwy zespołu: "Kiedy zakładaliśmy zespół w klubie "Pod Jaszczurami" uruchomiono automatyczne bilardy, które cieszyły się ogromnym powodzeniem. Premią za dobrą grę jest tam dodatkowa piłka "extra ball". JnO 74 - udział w konkursie festiwalowym, I nagroda indywidualna dla Jarosława Śmietany, II nagroda zespołowa JnO 75 - udział w konkursie festiwalowym tryumf "Extra Ballu": Pierwsze nagrody indywidualne dla Jarosława Śmietany i Władysława Sendeckiego oraz wyróżnienia dla pozostałych członków zespołu - Jana Cichego i Benedykta Radeckiego. Wśród nagród zdobytych przez zespół w 1975 roku należałoby wymienić III nagrodę w Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach i I przyznaną podczas "Dni Komedy" dla najlepszego zespołu imprezy. Jesienią 75 roku grupa odbyła tournee koncertowe po Związku Radzieckim. 1976 - Do zespołu dochodzi jeszcze jeden muzyk - jest to saksofonista Andrzej Olejniczak. Dwie trasy koncertowe po Holandii. Udział w JJ'76. W grudniu następuje zmiana na "stanowisku" perkusisty, w miejsce Radeckiego wchodzi Marek Stach. 1977 - Wyjazd do Holandii. Wojaże koncertowe po kraju (m.in. cykl koncertów w klubie "Akwarium". Rozwiązanie zespołu (grudzień). Leszek Wójcik
Płyta CD oryginalna, nowa, zafoliowana, digipack.
