CD AGNIESZKA DUCZMAL Chopin Lutosławski Lasoń .7

20-01-2012, 18:03
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Cena kup teraz: 35 zł

Użytkownik tune_up

numer aukcji: 2004625593

Miejscowość Kraków

Koniec: 16-01-2012, 21:20

Dodatkowe informacje:
Stan: Nowy
Opakowanie: w folii
Liczba płyt w wydaniu: jedna

                   Zapraszam na inne moje aukcje.
   Warto, ponieważ koszt przesyłki jest stały, niezależnie od ilości wylicytowanych płyt.

Wydawca : Polskie Radio PRCD 090
Rok wydania: 2004

           AGNIESZKA DUCZMAL 7

Orkiestra Kameralna Polskiego Radia - Amadeus

Chopin Lasoń Zieleniak Lutosławski Britten

Fryderyk Chopin
1. Preludium e-moll op. 28 nr 4
2. Preludium A-dur op. 28 nr 7

Aleksander Lasoń
3. Hymn i aria

Jerzy Zieleniak
4. Zakrętaniec

Witold Lutosławski
5. Muzyka żałobna / Funeral Music 16:14

Benjamin Britten
Les Illuminations op. 18 do słów A. Rimbaud
6. Fanfare
7. Villes
8. Phrase
9. Antique
10. Royanté
11. Marine
12. Interlude
13. Being Beauteous
14. Parade
15. Départ

Opis Polskie Radio:

Twórczość Fryderyka Chopina zamknięta jest prawie wyłącznie w kręgu muzyki fortepianowej. Jej źródłem była improwizacja mistrza, a rezultatem w zasadzie nieprzekładalna na inne
instrumentarium forma. Stąd próba transkrypcji muzyki Chopina to nie lada wyzwanie, jednak w przypadku artystycznej propozycji Agnieszki Duczmal jest ona całkowicie udana. Po pierwsze dobór utworów (Preludia e-moll i A-dur) o czytelnej homofonicznej fakturze, a po wtóre medium orkiestry kameralnej o homogenicznym (podobnie jak fortepian) brzmieniu sprawiają, iż w odbiorze nie wyczuwamy tu żadnej nienaturalności. Wprost przeciwnie - autorska interpretacja odkrywa przed nami inny wymiar tych kompozycji, których miękka i delikatna w tym przypadku aura brzmieniowa może być dla niejednego pianisty nieocenionym źródłem inspiracji do pracy nad jakością dźwięku.

Zupełnie inne walory sonorystyczne orkiestry smyczkowej odkrywa przed nami kompozycja Hymn i aria (1993) związanego ze Śląskiem twórcy Aleksandra Lasonia (ur. 1951). Deciso e energico, subito fff - to oznaczenia z pierwszej strony partytury, które wprowadzają charakterystyczny dla tego utworu rodzaj intensywnej, nasyconej ekspresji. Jego forma zbudowana jest na zasadzie kontrastu między przejmującymi wyrazowo częściami skrajnymi (hymn), a przynoszącą spokój i ukojenie częścią środkową (aria). Jest to przykład tzw. formy repryzowej. Należy zauważyć, że owa środkowa część z uwagi na dominującą kantylenę skrzypiec może mieć swój istotny pozamuzyczny kontekst. Kompozycja bowiem została dedykowana ojcu kompozytora - Zygmuntowi - skrzypkowi Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, soliście Polskiego Radia.

Adresatem dedykacji kompozycji Zakrętaniec Jerzego Zieleniaka (ur. 1959) jest Orkiestra Kameralna Amadeus Polskiego Radia, a osobą, która zainspirowała jej powstanie w takim a nie innym kształcie - Agnieszka Duczmal. Materiał muzycznytego utworu istniał wprawdzie wcześniej w szkicach na orkiestrę symfoniczną jako część planowanej suity (w takiej formie - jak zapewnia kompozytor - istnieje nadal), ale jako res facta powstał na orkiestrę smyczkową przyjmując postać niezależnego, autonomicznego dzieła. O założeniach twórczych, tudzież o idei utworu wypowiedział się sam kompozytor w następujących słowach: „Założyłem, że zaproponuję utwór krótki, zwarty, motoryczny i efektowny w brzmieniu, a jednocześnie pozbawiony zbędnych utrudnień wykonawczych - słowem taki, który dawałby możliwość zagrania go ‘na bis’ bez zbędnego stresu, stanowiąc alternatywę dla innych, często nieco za długich samodzielnych utworów lub części utworów cyklicznych. Nie bez znaczenia jest też związek materiału muzycznego z folklorem - nazwijmy go - ‘ogólnosłowiańskim’ (w pierwotnym założeniu przede wszystkim bałkańskim), który akcentuje dodatkowo słowiańskie korzenie zespołu wykonawczego.”

Z kolei do powstania Muzyki żałobnej Witolda Lutosławskiego (1[zasłonięte]913-19) przyczynił się znakomity polski dyrygent Jan Krenz. Kompozycja powstawała z myślą o uczczeniu 10. rocznicy śmierci Béli Bartóka i mimo iż ostatecznie ukończona została trzy lata po tym fakcie, Lutosławski dedykował ją pamięci genialnego węgierskiego twórcy. Dzieło nosi znamiona przełomowego - sam twórca podkreślał, że jest ono „rezultatem długich doświadczeń” i wyznacza „początek nowego okresu”. Rzeczywiście kompozytor sięgnął tu po środki techniki dwunastodźwiękowej i wykorzystał je w procesie twórczym w sposób zarówno indywidualny, jak i konsekwentny. Niezależnie od tego badacze dopatrują się tu licznych odniesień do muzyki Bartóka od najbardziej zewnętrznych (dobór instrumentarium smyczkowego) poprzez elementy warsztatu kompozytorskiego (elementy bartokowskich konstrukcji polifonicznych), aż do najbardziej wysublimowanych (zastosowanie zasady „złotego podziału” w wyznaczeniu punktu kulminacyjnego kompozycji).

Płyta CD oryginalna, nowa, zafoliowana. Digipack.