Adaptacja opowiadania Clive’a Barkera, zrealizowana przez brytyjskiego reżysera, który zdobył uznanie miłośników gatunku kameralnym, niepokojącym horrorem Papierowy dom, ukazującym w pomysłowy sposób lęki dzieciństwa. Helen Lyle (jak zwykle piękna Virginia Madsen) postanawia napisać pracę dyplomową poświęconą starym, przerażającym legendom. W robotniczej dzielnicy wielkiej aglomeracji spotyka ludzi, opowiadających jej o Candymanie - jednorękim czarnoskórym mordercy, rozpruwającym swe ofiary przy pomocy rzeźniczego haka zastępującego mu odciętą dłoń. Monstrum pojawia się, gdy stojąca przed lustrem osoba pięciokrotnie wypowie jego imię. Początkowo Helen traktuje opowieści swych rozmówców z dystansem. Wkrótce jednak przekonuje się, że Candyman jest realny. Film Bernarda Rose’a wydaje się łączyć ogień z wodą. Z jednej strony znajdziemy tu wszelkie elementy klasycznego filmu grozy z monstrum o nadprzyrodzonym rodowodzie, z drugiej - Candyman to film... realistyczny. Monstrum jest w nim produktem zbiorowej wyobraźni mieszkańców upiornego blokowiska, w którym bieda rodzi okrucieństwo i przemoc. Atutem Candymana jest perfekcyjna realizacja, a zwłaszcza zdjęcia i montaż. Choć wiele w nim krwawych scen, reżyser stawia przede wszystkim na atmosferę, budowaną w dużej mierze przez minimalistyczną, niemal hipnotyczną muzykę Philipa Glassa.





Dodatki: komentarz audio, dokument "Sweets to the Sweet - Mit Candymana", dokument o Clivie Barkerze, materiał "Bernard Rose - scenopisy obrazkowe".