Płytka pochodzi z moich prywatnych wieloletnich zbiorów, które sukcesywnie redukuję ze względu na zmianę mieszkania na mniejsze. Stan płytki oceniam na bdb.

Przed licytacją proszę o zapoznanie się ze strona "o mnie".

CAFE TĘSKNOTA

Płyta "Cafe Tęskonota" zawiera 18 piosenek autorstwa Andrzeja Perkmana i Witka Łukaszewskiego do słów Sebastiana Skalskiego, a stanowi zapis spektaklu pod tym samym tytułem, który swą premierę miał w maju 2004 roku podczas 25. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, w ramach "Sceny Inicjatyw Artystycznych". "Cafe Tęsknota" ("Cafe Extrano") to miejsce jedyne w swoim rodzaju - madrycka kawiarnia odwiedzana przez trzy kobiety (Chodakowska, Dałkowska, Ślizowska), które przez piosenki opowiadają o życiu, miłości, samotności. Rolę komentatora odgrywa mężczyzna - Marcin Przybylski (Grand Prix PPA 2001), zaś galerię tych postaci uzupełnia pomysłodawca projektu - Sebastian Skalski, wcielający się w ekscentryczną barmankę Rossittę Perez. Jako draq queen (to właśnie jego wizerunek widnieje na okładce płyty) wyznacza konwencję, której podporzadkowane są wszyskie elementy spektaklu: słowo, muzyka, scenografia, kostiumy. Albowiem inspiracją dla tego słowno-muzycznego projektu była twórczość Pedra Almodovara. Stąd operowanie hiperbolą jako dominantą stylistyczną. Postaci opowiadają o wielkiej miłości, wielkiej tęskonocie i wielkim cierpieniu w silnie ekspresywny sposób, co przypomina kreacje aktorskie z filmów hiszpańskiego reżysera. Podobnie oprawa plastyczna spektaklu, o jakiej wyobrażenie dają zdjęcia zamieszczone w książeczce, przywodzi na myśl obrazy stworzone przez Almodovara. Teksty piosenek są bardzo sensualne. Mnóstwo w nich kolorów ("błękitny wąż"), smaków ("słony deszcz", "herbaciane pocałunki", "słodkie wino"), dotyków (tęskota parzy i boli). Pozornie przesadna metaforyka doskonale wpisuje się w hiszpański sztafaż - bardzo odpowiedni do wyrażenia silnych emocji targających postaciami. Można powiedzieć, że zachowano tu obowiązującą w antycznym teatrze zasadę decorum, czyli odpowiedniości treści i formy. W warstwie muzycznej również posłużono się stylizacją, czerpiąc z tradycji flamenco (stąd wysuwająca się na pierwszy plan gitara)lub tanga. Te pieśni wykonywane są przez artystów obdarzonych wrażliwością i wyczuciem. Niewątpliwie bryluje tu Anna Chodakowska. Jej dojrzałość i duże możliwości wokalne już wiele lat temu pozwoliły poznać ją jako znakomitą interpretatorkę poezji. "Oczy węża" zaśpiewane żarliwie, lekko chrapliwym, silnym głosem to utwór na długo pozostający w pamięci. Inny typ kobiety proponuje Ewa Dałkowska, opierając swoją kreację na leniwej kokieterii i przechodząc momentami w melorecytację. Jeszcze inaczej brzmi namiętność w czystym głosie Margity Ślizowskiej. Patronat duchowy Pedra Almodovara, a co za tym idzie pewne przerysowanie tak na poziomie tekstu, jak i interpretacji, stanowią zamierzony zabieg, który dał znakomity efekt. Daleko stąd do groteski czy karykatury. W moim odczuciu owa hiperbola, czyli pewne wyolbrzymienie, pozwala odbiorcy zachować potrzebny dystans. W przeciwnym razie ciężar tych utworów traktujących o bliskości, rozłące, spełnieniu bądź jego braku byłby nie do zniesienia. Do kogo adresowana jest ta płyta? Przytoczę słowa Skalskiego: "Cafe Tęsknotę dedykuję osobom, w sercach których jest tęsknota". Trudno o lepszą rekomendację.