|
Przedmiotem aukcji jest...
Buk pospolity 'Purpurea Pendula'
Fagus sylvatica 'Purpurea Pendula'
silnie płacząca forma o ciemno purpurowych liściach.
Zdjęcia oferowanych roślin pochodzą z początku wegetacji (29 kwiecień) , nie są jeszcze w pełni rozwinięte i wybarwione.
Wysokość roślin z aukcji : 40 cm
Cechy wspólne dla gatunku i odmian:
Kora jest gładka szarozielona o jasnym połysku. Z wiekiem srebrzystoszara nieco szorstka, jednak nigdy nie łuszczy się i nie pęka. Osiąga grubość do 1,5 cm.
Liście długości 5-10 cm, jajowate lub eliptyczne, całobrzegie lub ząbkowane, na brzegach faliste. Początkowo młode liście z obu stron owłosione srebrzysto, później nagie i tylko owłosiony główny nerw na spodniej stronie.
Ogonek liściowy jest krótki i owłosiony. Jesienią liście przybierają piękne rudobrązowe barwy, nadając przepiękny koloryt.
Buki należą do drzew jednopiennych o kwiatach rozdzielnopłciowych i wiatropylnych, które w postaci kwiatostanów są rozlokowane w kątach liści na pędach jednorocznych. Z każdego kwiatu żeńskiego powstaje jeden owoc, tak więc w okrywie mieszczą się dwa, czasem trzy trójgraniaste orzeszki, znane powszechnie pod nazwą „bukwia”. Owoce dojrzewają we wrześniu lub październiku. Okrywa pęka wtedy orzeszki wysypują się. Stanowią one pokarm dla niektórych ptaków i zwierząt.
Buk kwitnie w końcu kwietnia lub w maju, jednocześnie z rozwojem liści.
System korzeniowy buk posiada silnie rozwinięty, w młodości typu palowego, rozrastający się z wiekiem w system ukośny z silnymi korzeniami sięgającymi w głąb podłoża.
Wymagania:
Wszystkie odmiany są zahartowane, doskonale znoszą zimowe temperatury, podobnie jak gatunek mogą cierpieć jedynie od późnych, majowych przymrozków.
Wymagania świetlne bardzo niewielkie, doskonale rośnie zarówno na słonecznym jak i cienistym stanowisku.
Najlepiej rośnie na glebach żyznych, wilgotnych. Doskonale na glebach zasobnych w wapń.
Ciekawostki :
Z podań greckich dowiadujemy się, że rosły buki na Olimpie, który był siedzibą bogów. Zakładały na nich gniazda sowy, uważane powszechnie za symbol mądrości.
W mitologi greckiej buki występowały jako drzewa płodności. Podobną rolę przypisywali im Dakowie, plemiona trackie zamieszkujące w starożytności tereny obecnej Rumunii. Gromadzili oni pod bukiem jałowe zwierzęta w przekonaniu, że dzięki niemu staną się płodne.
Nasi przodkowie osiedlali się chętnie w sąsiedztwie tych drzew, wierząc w ich dobroczynny wpływ na człowieka.
Istniało też przekonanie, że słowik nigdy nie siada na buku. Dowiadujemy się o tym z angielskiej legendy związanej z sędziwym lasem bukowym w hrabstwie Sussex noszącym miana lasu Św. Leonarda. Pod osłoną cienistych buków święty wypoczywał i oddawał się kontemplacji, ale dręczyły go w dzień żmije, a w porze nocnej słowiki. Sytuacja uległa zmianie dzięki jego żarliwej modlitwie, która sprawiła, że węże zniknęły, a na bukach nie ma słowików.
Wypada dodać, że popiół z drzewa bukowego zmieszany z łojem i studzienną wodą miał stanowić czarodziejski eliksir przywracający cerze świeżość i młodość.
Wysoko osadzonej koronie drzewa należy przypisać powstanie podań ludowych:
„Jeżeli chłop z buka spadnie, to sobie odpocznie”
„Na Wszech Świętych Sztuka, utnij gałąź z buka”
„Pośród lasów z buka woła dziewczę :kuku!”
Posługując się najnowszymi metodami pomiarów stwierdzono, że najstarszy buk rośnie w Sierakowie w woj. Wielkopolskim, według obliczeń ma 327 lat, jego obwód wynosi 678 cm, średnica 216 cm i wysokość 35 m.
Pierwsze zdjęcia pokazują oferowane rośliny
 
|
