Model w skali 1:350 znanej japońskiej firmy modelarskiej PIT ROAD wykonany niezwykle precyzyjnie z solidnego tworzywa (kadłub o długości 31 cm wykonany w jednym kawałku). Absolutna RZADKOŚĆ !!! Wyprodukowano niewielką serię (dlatego nie najniższa cena) już całkowicie wyprzedaną - nie można kupić u producenta. Model nowy, nierozpakowane foliowe opakowania. Odbiór osobisty w Warszawie. Krążownik podwodny HMS X 1 był w chwili oddania do służby największym, najgłębiej zanurzającym się i najsilniej uzbrojonym okrętem podwodnym na świecie. Był też jedynym dużym okrętem zbudowanym PO I Wojnie Światowej, a złomowanym PRZED II Wojną Światową. Ówczesna Admiralicja brytyjska przekonywała, że był to zupełnie nieudany okręt. Tymczasem dopiero otwarte w latach 80 - tych XX wieku archiwa pokazały prawdę. Otóż po próbach okrętu i entuzjastycznych raportach jego dowódcy brytyjscy admirałowie i politycy byli przerażeni możliwością posiadania podobnych okrętów przez wrogów Brytanii. Zbudowany został bowiem idealny korsarz mogący miesiącami walczyć z handlem morskim, a tymczasem najbardziej zależną od handlu morskiego była sama Anglia. Co gorsza okręt ten mógł walczyć z każdym okrętem wojennym - z większymi od siebie za pomocą torped w zanurzeniu, z mniejszymi na powierzchni za pomocą silnej artylerii. Walcząc na powierzchni w półzanurzeniu sam był małym celem, dzięki czemu malało ryzyko trafienia, a dodatkowo wszystkie ważne dla zachowania zdolności do zanurzenia części okrętu byłyby schowane podczas walki pod wodą. Żeby zrozumieć jak groźną bronią dla Anglii był okręt taki jak X 1 wystarczy przypomnieć ile zamieszania wywołał rajd niemieckiego pancernika "Admiral Graf Spee" na początku II WS. Gdyby na jego miejscu był podwodny krążownik, ścigające brytyjskie krążowniki same mogłyby stać się łatwą zdobyczą - wystarczyłoby, że ten by się zanurzył... Żeby zniszczyć takiego korsarza należałoby użyć wielokrotnie większych sił - zwłaszcza przeciw podwodnych, których Brytyjczycy na początku wojny i tak mieli za mało … Poza tym podwodny krążownik mógłby atakować swoją artylerią ważne instalacje w odległych, a na początku wojny zupełnie niebronionych portach np. wielkie zbiorniki na ropę, czy rafinerie itp. (podobnych czynów próbowały dokonywać u-booty, ale skuteczność ich akcji była bardzo, ale to bardzo ograniczona – miały tylko jedno małe działo 105 mm ... HM Submarine X1 – brytyjski okręt podwodny z okresu dwudziestolecia międzywojennego, jedyna jednostka swojego typu. Po ukończeniu w 1925 roku do czasu wejścia do służby francuskiego "Surcoufa" był największym okrętem podwodnym świata. Uzbrojenie HMS X1 stanowiły cztery działa kalibru 132 mm, umieszczone po dwa w lekkich wieżach przed i za kioskiem. Działa te, skonstruowane specjalnie dla X1, miały szybkostrzelność praktyczną czterech salw na minutę a ich ogień był kierowany dalmierzem. Uzbrojenie torpedowe składało się z sześciu wyrzutni torpedowych kal. 533 mm, z zapasem dwunastu torped. Wyposażenie elektroniczne stanowiły ASDIC, trzy peryskopy oraz radiostacja o zasięgu praktycznym 500 mil. Okręt zabierał na pokład dwie łodzie motorowe i jedną wiosłową. Dane taktyczno-techniczne Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu 2425 ts (standardowa) 3600 ts Długość 110,80 m Szerokość 9,10 m Zanurzenie 4,80 m Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu 19,5 węzła 8 węzłów Napęd 4 silniki wysokoprężne, 4 silniki elektryczne Załoga 109. Historia Po zakończeniu I wojny światowej w Wielkiej Brytanii przystąpiono do prac nad projektem dużego okrętu podwodnego mogącego operować na oddalonych szlakach żeglugowych, który mógłby zwalczać jednostki nieprzyjaciela także ogniem artyleryjskim. Jednostki tej klasy określane jako krążowniki podwodne były budowane przez Niemcy podczas I wojny światowej. Brytyjscy konstruktorzy mieli dostęp do zdobytych U-Bootów, dzięki czemu przy pracach projektowych mogli wykorzystać sprawdzone rozwiązania techniczne. Prace nad projektem zakończyły się w 1921 roku. Pomimo ograniczeń budżetowych podjęto decyzję o rozpoczęciu budowy. Stępkę pod X1 położono 2 listopada 1921 roku w stoczni w Chatham. Wodowanie miało miejsce 16 listopada 1923 roku, budowę ukończono 23 września 1925 roku, po czym okręt rozpoczął próby odbiorcze. Prace przy okręcie objęte były ścisłą tajemnicą, czego wyrazem było zajęcie całego wydania jednej z gazet w którym zostało opublikowane zdjęcie okrętu.