Peter Brook to żywy paradoks. "Zwyczajny mędrzec", "szaman i showman", "skała i strumień" – jak pisano o nim. Czyż może być inaczej, skoro sam mówi o sobie: "Chodzi mi o kompromis, który pozwoli, aby idealizm był światłem, przenikającym przez pragmatyzm". Lista jego "wcieleń" jest równie długa jak lista metafor, za których pomocą próbowano uchwycić fenomen jego osobowości i istotę twórczej aktywności. Reżyser teatralny i operowy, autor scenariuszy i filmowiec, krytyk baletowy i scenograf, autor książek o teatrze i artystycznych manifestów, kompozytor, pedagog i eksperymentator… Ale także zawołany podróżnik i duchowy przewodnik. Mistrz.
Peter Brook – urodzony 21 marca 1925 roku w Londynie – jest jednym z najwybitniejszych reżyserów współczesnego teatru. Przez sześćdziesiąt lat twórczej aktywności wystawił ponad osiemdziesiąt spektakli teatralnych i operowych, reżyserował filmy, projektował scenografie i komponował muzykę do swoich przedstawień. Jest autorem kilku utworów scenicznych, scenariuszy telewizyjnych i filmowych. W młodości recenzował spektakle baletowe. Realizował swe przedsięwzięcia w wielu krajach
(m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Indiach, Persji, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii). Wielojęzyczna bibliografia artykułów, recenzji, rozpraw i innego typu prac dotyczących jego dokonań liczy już kilkanaście tysięcy pozycji. Brook to także autor licznych artykułów i książek, wśród których najważniejsze miejsce zajmuje The Empty Space (1968) – książka współtworząca kanon dwudziestowiecznej myśli teatralnej.
„Cóż więc można powiedzieć młodemu aktorowi, który przymierza się
do jednej z tych wielkich ról? Zapomnij o Szekspirze.
Zapomnij, że kiedykolwiek istniał taki człowiek. Zapomnij, że te sztuki miały autora. Pamiętaj jedynie, że twoim aktorskim obowiązkiem jest powołanie do życia postaci. Przyjmij jako założenie – i niech będzie to sztuczka, która ma ci pomóc – że postać, nad którą pracujesz, naprawdę istniała”.
