"Kwiecieńko, żeby pani wiedziała: to jest mój modus vivendi, serce status quo, to jest mój sposób myślenia, a zwłaszcza pisania, bo jestem pisarzem i tak trochę się tego swojego zawodu wstydzę, nawet raz po raz powtarzam mówiąc o sobie, że jestem raczej "zapisywaczem", jestem raczej literackim reporterem i kocham też mistyfikacje - i to jest to moje niepróżnujące próżnowanie, to moja obrona przed polityką, to jest właśniemoja polityka... Mój sposób pisania."

Tom zawiera dwa pierwsze - uważane na ogół za najważniejsze - zbiory opowiadań z cyklu Listów do Kwiecieńki: Listopadowy huragan i Podziemne rzeczki. Hrabal pisał je w latach 1[zasłonięte]989-19, nadając im w większości formę utworów epistolograficznych, adresowanych do amerykańskiej slawistki April Clifford. Tematyka obu zbiorów związana jest głównie z wielką podróżą Hrabala po Stanach Zjednoczonych z cyklem spotkań i wykładów oraz z praską "aksamitną rewolucją". Z uwagi na specyficzny ton "spowiedzi" autora oraz refleksyjno-elegijny klimat tych tekstów, Listy do Kwiecieńki traktowane są często jako swoisty "testament" Hrabala i najpełniejszy wyraz jego życiowego i artystycznego credo.