Pentax Super A to z pewnością jedna z najbardziej udanych lustrzanek analogowych Pentaksa. Produkowany niespełna trzy lata aparat szybko stał się rozpoznawalny w środowiskach pasjonatów fotografii, zarówno tych amatorskich jak i bardziej profesjonalnych. Stworzony został w czasach, gdy nowe technologie pozwoliły na masową produkcję tanich aparatów z tworzywa sztucznego.

Super A jest ewenementem w swojej klasie. Łączy nowoczesne osiągnięcia techniczne z klasycznym wyglądem i porządnym wykonaniem. Wystarczy wziąć go do ręki by szybko ocenić, iż ma się do czynienia z solidną i nietuzinkową lustrzanką. W aparacie pociąga przede wszystkim zwartość metalowej budowy, klasyczny wygląd i oczywiście połączenie klasyki z nowoczesnymi rozwiązaniami. Energii zwartej bryle dodaje wyświetlacz ciekłokrystaliczny i poprawiona obudowa wizjera i zabudowane pokrętło ustawienia czułości filmu i korekcji ekspozycji oraz idealnie dopasowana dźwignia naciągu filmu. Nie bez znaczenia jest czarny kolor, który do tej pory kojarzył się nieodzownie z seriami limitowanymi dostępnymi w wyższych cenach no i oczywiście z LX-em. Panel nastaw elektroniki (dwa przyciski) na górnej pokrywie niemalże żywcem przeniesiony z ME Super tutaj nabrał nowego wymiaru i ergonomii, wydaje się być stworzony dla tej właśnie lustrzanki. Kolejne agresywne elementy w linii aparatu to przebudowany tył aparatu z nową formą ramki na opisy filmu, mały zwarty grip i nowy elektroniczny samowyzwalacz, który współgra z dźwignią podglądu głębi ostrości i standardowo niżej położoną dźwignią zwalniania bagnetu. Na wspomnianą wcześniej zwartość bryły wpływa skrócenie koperty i podniesienie obudowy wizjera.

Wnętrze aparatu to już jak na tamte czasy większy High-Tech tamtych czasów. Automatyka błysku z TTL-em, lepsza, lepiej sterowana elektroniczna migawka bez czasów manualnych, dwa ciekłokrystaliczne wyświetlacze z dodatkowymi informacjami o korekcji ekspozycji i gotowości lampy podświetlane światłem zewnętrznym lub diodą LED. Sednem sprawy jest oczywiście powód oznaczenia aparatu znaczkiem A, czyli automatyka przesłony. Ta właśnie automatyka przyczyniła się do ponadczasowości lustrzanki. Obiektywy, które wtedy pojawiły się na półkach sklepów (SMC-A) cieszą się nieustającym uznaniem i popularnością do dzisiaj. Stały się nawet szczególnie poszukiwane po upowszechnieniu lustrzanek cyfrowych. Zarówno obiektywy jak i lampy produkowane równocześnie z serią A idealnie współpracują ze współczesnymi aparatami cyfrowymi.