Obudowa LG BX580 jest wyjątkowo niska, choć ozdobiona wysokimi nóżkami. Front mieni się czernią (wpadającą w błękit za sprawą subtelnego podświetlenia) w jednolitej płaszczyźnie. Cały panel jest uchylany, oczywiście "mocą" wyjeżdżającego napędu. Wygląda to monolitycznie i nowocześnie. O tym, że wewnątrz goszczą układy 3D, informuje przyklejone w centralnym miejscu logo, otoczone (aby nie było wątpliwości) niebieską świetlną aureolą. Z frontu usunięto wszystkie przyciski. Dwa najważniejsze, do włączania urządzenia oraz wysuwania i wsuwania szuflady, umieszczono na górnej krawędzi.

Zaglądając pod przedni panel zauważymy kilka kolejnych oraz pełniący niezwykle ważną rolę port USB. Zdążyliśmy się już do niego przyzwyczaić, natomiast w przypadku LG złącze USB jest od dawna elementem szczególnie istotnym. Odtwarzacz czyta chyba wszystko i ze wszystkiego, a pamięć podłączona do portu USB służy także do przechowywania materiałów w ramach systemu BD Live.

LG BX580 ma z tyłu standardowy zestaw złącz z pojedynczym wyjściem HDMI, portem LAN, uzupełniony kompozytowym wyjściem wideo, cyfrowymi i analogowymi (2.0) wyjściami audio, na sytuacje awaryjne przewidziano także wyjście kompozytowe. Nie ma tu więc żadnych ewidentnych braków ani fajerwerków. Producent od jakiegoś czasu nazywa swoje odtwarzacze Blu-ray urządzeniami sieciowymi. Network Blu-ray Player oddaje prawdziwą naturę także i LG BX580. Urządzenie, oprócz złącza LAN, oferuje komunikację bezprzewodową Wi-Fi bez konieczności instalacji zewnętrznych adapterów - wszystko znajduje się już wewnątrz.

 Producent przygotował pakiet sieciowych usług NetCast, w skład którego wchodzą obecnie takie serwisy jak YouTube, Picasa czy pogodowy Accu- Weather, a lista ta wraz z uaktualnieniami oprogramowania ma się dynamicznie rozwijać. Oprócz tego LG korzysta z bazy informacji muzycznej GraceNote oraz potrafi czerpać z zasobów DLNA (domowe serwery) muzykę, zdjęcia oraz filmy. Menu LG jest proste i przejrzyste, dotyczy to także opcji konfiguracyjnych. Praktycznie jest tu wszystko, czego potrzebujemy na co dzień, ale bez zaawansowanych funkcji regulacji parametrów obrazu. Dla jednych użytkowników to zła wiadomość, dla innych - wprost przeciwnie. Odtwarzacz uruchamia się błyskawicznie i natychmiast reaguje na komendy.

Brzmienie i obraz Dźwięk

 LG BX580 pasuje dobrze do konwencji kina rozrywkowego, nie jest może zbyt wysublimowany i delikatny, ale promieniuje dynamiką, szybkością, uderza prawdziwym ogniem. Mocna góra oraz nieskrępowana, choć już nie tak pierwszoplanowa średnica, podszyte są energią i pewną metalicznością, która wzmaga emocje. W każdym razie nudno nie będzie. Bas jest odważny i lekko "subwooferowy", najważniejsza jest obszerność i potęga najniższych zejść. W tych rejonach nie ma co prawda wyjątkowej rozdzielczości, choć nie o nią tu zwykle chodzi. W muzyce jest nieco spokojniej w porównaniu z wielokanałowym trybem, jednak wciąż z zachowaniem prominentnej pozycji skrajnych podzakresów.

Obraz LG jest do pewnego stopnia skorelowany z dźwiękiem, można by rzec: "elcedekowo" wyraźny, nieco jaskrawy, ceniący dobry materiał, którego zalety eksponowane są w każdej scenie, również w mglistych plenerach dostarczających wgląd w najdrobniejsze szczegóły. Ze słabszych materiałów o niższej rozdzielczości LG stara się również wyciągnąć jak najwięcej, co czasami zmusza do pokazania i tych mniej dopracowanych fragmentów.


Wszechmogące USB Firma niezwykle mocno naciska na wspieranie wszelkiej maści formatów multimedialnych i, od kiedy pamiętam, odtwarzacze Blu-ray LG czytały niemal wszystko, co można było przenieść z komputera. Jako jedne z pierwszych skutecznie radziły sobie z formatem MKV, jeszcze zanim podbił on "skompresowany" rynek.
Specyfikacja plików i formatów, akceptowanych przez odtwarzacz LG, jest stale poszerzana.
Producent zabrał się więc także za nośniki, które można podłączyć do USB, nie muszą to być już wyłącznie "fleszowe" pendrivy, LG odczytuje także materiały z dysków twardych, ważna jest obsługa systemu plików NTFS.

 Aby nie zagłębiać się w szczegóły, nadmienię tylko, że NTFS pozwala na zapis plików o dużych pojemnościach, co dla filmów w rozdzielczości 1920 x 1080 i o relatywnie wysokiej przepływności (a więc jakości) ma kluczowe znaczenie. W większości przypadków odtwarzacze Blu-ray odczytują jedynie podstarzały już system plików FAT, który sam w sobie nie jest może zły i do większości najpopularniejszych DivXów czy krótkich filmów w zupełności wystarcza, jednak wobec obszernych materiałów HD staje się poważnym ograniczeniem wymuszającym cięcie filmu na kilka mniejszych części. W przypadku systemu NTFS problem ten w ogóle nie występuje w praktyce - ograniczenie wielkości pojedynczego pliku w NTFS jest wprawdzie także obecne, jednak to wartość na tyle duża, że nie ma się czego obawiać.