Książka uważana za największe dzieło pisarza. Ma stałe miejsce w kanonie klasyki reportażu wojennego. Autor oddaje w niej hołd, stawia pomnik żołnierzom armii generała Andersa. Narracja rozpoczyna się od momentu, gdy Polacy zaczynają przygotowywać kolejny szturm na wzgórze. Każdy rozdział to opowieść o jednej jednostce wchodzącej w skład II Korpusu lub relacja z fragmentu działań zbrojnych. Wańkowicz opisuje nie tylko przebieg kolejnych walk, ale także problemy łączności, akcje saperów, działania kwatermistrzów. Tekst napisany jest z ogromnym pietyzmem i umiłowaniem szczegółu. Cechy te są znakiem rozpoznawczym twórczości pisarza.
Z posłowia gen. Władysława Andersa do wydania londyńskiego „Było to pod Monte Casino” (1954)
„Melchior Wańkowicz dał prawdziwy obraz bitwy ujęty przede wszystkim od strony przeżyć człowieka. Być może, że według zasad suchej nauki, książka ta nie jest „historią”, jest jednak na pewno wiernym świadectwem wielkości ducha żołnierza polskiego, objawionego w najdoskonalszej formie ofiary życia i krwi.”