To kolejny tom „Studiów latynoamerykańskich UJ” pod red. Władysława Miodunki. Dotychczasowe dzieje języka polskiego w Brazylii w dużym stopniu przeczą socjologicznej teorii asymilacji: przeszczepiony do podzwrotnikowej puszczy w końcu lat 60. XIX wieku, nasz język żyje do dziś w wielu koloniach znajdujących się w trzech południowych stanach brazylijskich – Rio Grande do Sul, Santa Catarina i Parana. Sytuacja wygląda tak, jakby w Brazylii, dokładniej – w interiorze brazylijskim – nie obowiązywały znane, np. z USA, prawa asymilacji poszczególnych generacji, wymiany języków itp. Już ten fakt winien spowodować chęć „ocalenia od zapomnienia” polszczyzny brazylijskiej i opisu zjawiska bilingwizmu polsko-portugalskiego, występującego tylko tam, zjawiska, którego bohaterami są Brazylijczycy polskiego pochodzenia.